7 สิงหาคม 2550 21:49 น.
พิมญดา
@.....เต้นรำบนดวงจันทร์ฉันกับเธอ......@
3 สิงหาคม 2550 10:20 น.
พิมญดา
คนที่ไม่มีค่า
ก็แค่คนผ่านมาเท่านั้นใช่ไหม
รู้แล้วไม่มีค่าในใจใคร
ฉันคงแค่อ่อนไหวไปเอง
คนที่ไม่มีค่า
น้ำตาไม่มีความหมายเลยใช่ไหม
ต่อให้ร้องแทบตาย
ฉันคงแค่ร้องให้ฟูมฟายไปเอง
คนที่ไม่มีค่า
แม้แต่ฟ้ายังไม่ปรานีฉัน
ส่งเขามาให้รักและผูกพัน
ปล่อยฉันนั่งเพ้อนั่งฝันไปเอง
คนที่ไม่มีค่า
ขอความเมตตาบ้างได้ไหม
อย่าหลอกรักเลยมันปวดในใจ
รักจริงบ้างไหมขอใครสักคน
คนที่ไม่มีค่า
จะได้มีราคาไม่เปรอะเปื้อนฝัน
คงไม่ต้องร้องให้กับความผูกพัน
น้ำตาส่วนนั้นคงอันตธาน
คนที่ไม่มีค่า
ก็มีหัวใจรักเหมือนใครเขา
รักเป็นเจ็บเป็นยากเกินบรรเทา
อย่าเหมาคนคนนี้ค่าด้อยเพียงดิน
คนที่ไม่มีค่า
ร้องให้ก็เป็นรู้ไหม
ฉันก็เป็นคนเหมือนเช่นใครใคร
อย่าเห็นฉันเป็นแค่ดอกไม้ริมทาง..@
2 สิงหาคม 2550 11:48 น.
พิมญดา
@หากเป็นได้ฉันอยากเป็นนก จะวิหคโผผินบินไปสู่ฝัน@
เกี่ยวก้อยร้อยเสรีสิ่งผูกพัน เติมฝันให้รุ่นหลังเสรีชน
แต่วันนี้ฉันเหมือนนกปีกหัก บินจากถิ่นฐานนั้นไม่ไหว
ท้องฟ้ามืดมัวหมองไป หัวใจไร้เรี่ยวแรงบิน
เงาทะมึนที่คร่ำคราท้องฟ้า ช่างน่ากลัว สะหยดสยอง
เสียงร่ำให้ของนกกาน้ำตานอง เพราะต้องหายใจรวนริน
เอามาประชามติรัฐธรรมนูญ ผู้คนต่างร้องแซ่ช่อง
มาลงสิทธิ์กันละเหวยคนจอแจ แต่หาแค่ผู้รู้ดูความหมายไม่กี่คน
อะไรเอ่ย คนซื้อไม่ได้ใช้ คนใช้ไม่ได้ซื้อ ใครรู้บอก
ผู้คนยกมือแย่งกันตอบ คำถามกล้วยๆ รู้เหตุผล
โลงศพนั่นไงแม่หน้ามล นิยมมาทายถามกัน
อะไรเอ่ยคำถามเดียวกันนั้น ฉันเองชักสับสน
คำตอบไม่ใช่โลงศพพิกล ผู้คนต่างตอบ รัฐธรรมนูญ
เพราะคนทำไม่ได้ใช้ เพราะคนที่ใช้ไม่ได้ทำ
คำตอบของแต่ละคน มันวกวนจนฉันจนใจ
@นี่หรือหัวใจ ประชาธิปไตย แล้วนี่ใครจะเหลียวแล...@
@@@@@@@@@@@@@@@
@....สายใยรัก บางเบา เศร้าใจนัก วิมานรัก สลายกลาย เป็นขม เจ็บปวดนัก เมื่อรัก มาระทม น้ำคำคน เหมือนลม ตรมฤทัย.@ @...คิดนานไหม หัวใจใคร่ อยากถาม เอาความหวัง คำหวาน มาฝากไว้ พอสมรัก ได้แล้วทิ้ง น้องร้าวใจ มีคนใหม่ ให้หลอกต่อ หนอผู้ชาย..@ @..สายใยรัก สายใยร้าง ทางฝัน ขอให้ผัน หัวใจให้ ห่างหาย เจ็บพอแล้ว ขอร้อง น้องจะตาย พอเสียที ได้ไหม ใจเจ็บเกิน..@ @..ทิ้งน้อง ไม่ต้องห่วง น้องทวงรัก สายใยหัก สะบั้นพลัน ห่างเหิน เจ็บพอแล้ว กลัวแล้ว น้องขอเชิญ พี่จงเมิน อย่าหวนมา พล่าดวงมาน..@
@บอกเขานะ ว่าเราแค่ เคยรู้จัก หวั่นใจนัก กลัวหนามรัก ปักใจเขา มาระแวง เรื่องความหลัง ของสองเรา อย่าทำเขา ไหวหวาด ปาดตามอง พี่กับเขา เพิ่งเริ่มรัก กันใช่ไหม อย่าทำเขา หวั่นในใจ ให้หม่นหมอง รักของเรา ไม่สมหวัง ดั่งใจปอง ไม่มีสิทธิ์ ให้เรียกร้อง กลับคืนมา ถึงแม้น้อง เคยผูกพัน มั่นในรัก คงไม่พัก ดวงฤทัย ให้โหยหา คงพร่ำเพ้อ แต่น้องขอ ต้องอำลา ในแววตา พี่มีเขา น้องเศร้าใจ บอกเขาเลย ว่าคนแค่ เคยรู้จัก ผ่านมาทัก ทายพี่ยา อย่าสงสัย บอกเขารัก พี่ให้มาก จริงข้างใน น้องช้ำใจ ก็จะทน ก้มรับกรรม ปิดเรื่องเรา เป็นตำนาน ไปเสียเถิด เรื่องที่เกิด ฝังเอาไว้ ใจเจ็บช้ำ หากเขาถาม ขอให้พี่ เอ่ยน้ำคำ คนใจช้ำ แค่รู้จัก ทักทายมา@
หน้าส่วนตัว
5456
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
