6 มิถุนายน 2550 16:03 น.
พิมญดา
ใจมันชาหน้าระรื่นยิ้มฝืนนัก
อกมันหนักด้วยรักมันขื่นขม
บอกคนอื่นใบหน้าชื่นแต่อกตรม
แค่รักขมไม่เป็นไรใจชิวชิว
ดื้อจังเลยหัวใจคนอกหัก
ใครทายทักไม่เป็นไรใจเฉียดฉิว
ซ่อนฤทัยเจ็บแปลบแทบขาดปลิว
คำชิวชิวพูดแต่ปากยากทำใจ
มีเงาเขาตามติดหลีกไม่พ้น
ไล่เขาจนอ่อนแรงแย้งไม่ไหว
เมื่อไหร่หนอเงาที่ว่าจะจางไป
เป็นเงาใจอยู่อย่างนี้ไม่ดีเลย
จำต้องตีสองหน้าว่าข้าแน่
เรื่องที่แย่กว่านี้ยังเฉยเฉย
ไม่เข้าใจเหตุผลคนเชยเชย
ไม่อยากเผยให้ใครรู้ดูน่าอาย
น้ำตาตกในอกกลบสีหน้า
พร่ำวาจาไม่เป็นไรใจสลาย
กล้ำกลืนฝืนพูดออกมาตาพร่างพราย
แอบร้องไห้ข้างในใจโทรมโทรม...
5 มิถุนายน 2550 11:14 น.
พิมญดา
ฉันคนเจ็บเดินทางมาอย่างสาหัส
เจ็บปวดนักเมื่อคนรักนั้นแปรผัน
นอนเจ็บปวดรวดร้าวทุกคืนวัน
ทิ้งความฝันทุกอย่างลางเลือนเงา
เจ็บเจ็บเจ็บทุกวันใจแทบขาด
สุดอนาถน้ำตาซึมคิดถึงเขา
มีใครบ้างช่วยรับฟังคงบรรเทา
คงช่วยเราคลายเจ็บครารักพัง
มาวันนี้เจอเธอคนขี้เหงา
มานั่งฟังเรื่องเศร้าคราวหนหลัง
คนเหงาฟังเงียบเงียบตั้งใจฟัง
จึงประดังพรั่งพรูให้รูความ
เมื่อคนเจ็บมาเจอคนขี้เหงา
เรื่องที่เล่าค่อยคลายปมจมคำถาม
คนเหงาฟังอย่างตั้งใจในนิยาม
ไม่เหยียดหยามคนใจช้ำพร่ำวางวาย
ทั้งที่ก่อนเจอเธอเพ้อแทบคลั่ง
ไม่มีหวังในชีวีหลบหนีหาย
มาวันนี้ความเจ็บค่อยผ่อนคลาย
เป็นอะไรใจเจ้ากรรมย้ำตัวเอง
4 มิถุนายน 2550 22:10 น.
พิมญดา
เวลาเหงาแหงนมองฟ้าฝากดาว
รักพร่างพราวเต็มหัวใจใฝ่คิดถึง
ทุกเรื่องราวยังอยู่ในห้วงคำนึง
เรื่องของเธอยังติดตรึงซึ้งฤทัย
เวลาหนาวใจของเธอคอยห่มรัก
คำพูดหนักสักนิดไม่มีให้
ค่อยค่อยพูดคอยปลอบประโลมใจ
โอบกอดไว้ให้ผ่อนคลายหายกังวล
ค่ำคืนนี้คนเหงายังนั่งเหม่อ
คงคอยเก้อดูเธอหายล่องหน
มองทางรักข้างหน้าดูมืดมน
เหลือเงาคนใจเศร้าคราวค่ำคืน
รู้บ้างไหมคนเหงาใจอาการหนัก
คนที่รักหายเงียบไปใจสุดฝืน
น้ำตานองสองปรางค์พรางกล้ำกลืน
เขาเป็นอื่นแล้วหรือไรใยร้างลา
ใกล้รุ่งสางหยาดน้ำค้างสัมผัสสาว
กอดตัวเองคลายหนาวสาวเหว่ว้า
หยดน้ำค้างพร่างพรมปนน้ำตา
ใครกันหนอลืมสัญญา..หาคนไกล...
4 มิถุนายน 2550 13:22 น.
พิมญดา
ท้องฟ้ากว้างไกล........แค่ไหน
อยากบินไป.. .ให้ไกลกว่าฟ้า
อยาก..เป็นนกที่ไร้.....วันเวลา
บินไปสูด..กลิ่นไอฟ้า......แห่งเสรี
นกสีเหลือง...........เจ้าบินว่อน
หลบหลีก..ปีก.ถลาร่อน.......อ่อนล้า
ฟ้ากว้าง.เท่าที่.........เห็นเต็มตา
บินไปมาวนอยู่ที่เดิม............
นกสีเขียว.....ทรงพลัง..อำนาจ
เทกระจาด......เต็มเมือง...ฮึกเหิม
นกน้อย...หากไร้แรงเติม
จะเหิมเกริม...สู้อมิตร...ได้อย่างไร
ไปเถิดบินไป.....นกสีเหลือง
พฤษภา....มาเยือนอย่า.....หวั่นไหว
กระพือปีก........บินรวมพลังใจ
สู้บินฝ่า...ไปด้วยใจ......ทรนง
หากเจ้า...ท้อถอย.....เหนื่อยอ่อน
จงมองมา..ตรง...อนุสาวรีย์ธิปไตย.....แห่งความฝัน
บินมาเถิด......ฝ่าดวงตะวัน....
ที่ตรงนั้น...มีเลือด.นกสีเหลือง.รุ่นพฤษภา.....เต็มแผ่นดิน
ฤา..เจ้าจะสิ้นแรงหรือ....อย่างไร.....................................
3 มิถุนายน 2550 12:04 น.
พิมญดา
แค่รู้ข่าวพี่อยู่ดีมีความสุข
น้องก็สุขยิ้มได้ไม่ห่วงหา
เขาดูแลดีหรือเปล่าเล่าพี่ยา
น้องแค่มาถามข่าวขอเข้าใจ
น้องคนนี้ยังส่งใจไปให้พี่
ขอคนดีอย่าวิตกอกสั่นไหว
ไม่ได้มาให้เดือดร้อนคนข้างกาย
แค่มาเยือนพี่ชายที่คุ้นเคย
คนใจเศร้าขอบคุณพี่ที่ทายทัก
อดีตรักคงไม่หวนทวนมาหา
คุยแปบเดียวเดียวน้องก็จะลา
กลัวเขามาเข้าใจผิดคิดน้อยใจ
ดูหน้าตาพี่สดใสไร้เรื่องทุกข์
คงเป็นสุขกับเขาไม่เศร้าหมอง
น้องคนนี้ยินดีด้วยพี่สมปอง
คนเศร้าหมองคือน้องต้อง...ลาไกล
http://www.ijigg.com/search?s=ขอแค่รู้ข่าว*-*มาฟังเพลงนี้เพื่อคนใจร้าวนะคะ.ของคุณต่ายอรทัย..
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1245
