8 มิถุนายน 2550 22:58 น.
พิมญดา
ฉันร้างรา....รักมานาน..จนลืมไปเลยว่ารักครั้งสุดท้าย..เมื่อไหร่..
วันนี้เหงา.....ฉันหยิบหนังสือเล่มหนึ่งมาอ่าน...
ปกหนังสือ..น่าสนใจ..สีสันสวยงาม
ไม่มีส่วนไหนของหนังสือ.........ที่จะทำให้ฉันวางมันลงไปได้
บนโลกใบนี้....จะมีหนังสือที่น่าอ่าน...น่าสนใจเท่ากับหนังสือเล่มนี้..อีกแล้ว
ฉันจึง..ค่อยๆพลิกอ่าน..หนังสือเล่มนี้..
ผ่านไปแต่ละวัน....เริ้มต้นเนื้อหา..ช่างดีอะไรเช่นนี้......
หน้าแรก...หนังสือก็บอกเล่าความเป็นไป..ของตัวมันเองว่า............
ตัวฉันนี้เป็น....หนังสือดี..มีชาติตระกูลดี.....การศึกษาดี.......รู้สึกอย่างไรก็เขียนแบบนั้น....
บอกเรื่องราว........ที่เป็นตัวตน.....มากมายทั้งเศร้า.เคล้าน้ำตา..สนุก....ออดอ้อน.
จนคนอ่านหลงใหลตัวอักษร....ของหนังสือเล่มนี้
ฉันหยิบมันขึ้นมาอ่าน......นานเป็นปี..อ่านซ้ำไปซ้ำมาอยู่..อย่างนั้น
ฉับเกือบจะเป็นส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้......ทั้งรัก.ทั้งบูชา..เชื่อมั่น..ศรัทธา....สรุปเอาจากการอ่าน............
อ่านใกล้จบเล่ม......เพิ่งรู้ว่าหนังสือเล่มนี้.......มันว่างเปล่า...มันสรุปตัวมันเองว่า
มันจมอยู่กับวังวนของตัวมันเอง......มันไร้ค่าในตัวมันเอง....
ฉันเสียเวลาจากการ.....อ่านมันมาเป็นปี
เก็บมันมาอ่านยาวนาน..........ถ้าฉันรู้.ว่ามันเป็นหนังสือไร้ค่า ......ที่ไร้ค่าในตัวมันเอง
ฉันจะไม่เก็บมันขึ้นมาอ่าน.......เพราะมันเป็นหนังสือที่......
ตอนจบ...หักมุม......คนอ่านอย่างเจ็บปวดที่สุด
หนังสือเล่มนี้.....ฉันถือว่าได้..อ่านจบแล้ว........
มันไม่มีค่าควรที่จะ........เก็บรักษาเอามา..อ่านให้เจ็บปวด ......อีกต่อไป
เพราะมันเป็นหนังสือ....ที่ไร้ค่า........
8 มิถุนายน 2550 17:34 น.
พิมญดา
อยากฝาก.....จุ๊บถึงใจใครคนหนึ่ง
คนที่ซึ่ง........ประทับใจเป็นหนักหนา
ทุกเช้าค่ำ.....ใบหน้าเธอลอยติดตา
ยังตามมา.....เป็นเงาเฝ้าตามใจ
ถ้าได้จุ๊บ.......แก้มคนดีที่แอบชอบ
จะขอบอก.....น้องนี้ไม่หน่ายหนี
หันมาหน่อย..ค่อยๆบอกน้องคนดี
ว่ารักนี้มี.......แต่น้องเพียงผู้เดียว...........จุ๊บๆ*-*-----*-*
8 มิถุนายน 2550 10:06 น.
พิมญดา
แอบน้อยใจกับรักมานานเนา
หลงรักเขาเช้าค่ำใฝ่ฝันหา
เป็นรักซ้อนมือสองนองน้ำตา
รอเขามาบ้างครั้งยามเหงาใจ
ใช่อยากเป็นเช่นนี้ที่พลั้งเผลอ
พรหมลิขิตให้มาเจอเธอเมื่อสาย
เธอมีคู่อยู่แล้วข้างเคียงกาย
รู้เมื่อสายยากถอนใจเสียแล้วเรา
แอบสะอื้นทุกคืนฝืนดวงจิต
เขาจะคิดถึงเราบ้างไหมหนอ
ปล่อยให้เรามือสองนอนคอยรอ
น้ำตาคลอเปียกหมอนทุกคืนวัน
เป็นมือสองใครเขามองจะยินดี
รับแต่คำเหยียบย่ำหมิ่นศักดิ์ศรี
ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องค่าแห่งความดี
น้ำตาปรี่มือสองร้องให้ครวญ
7 มิถุนายน 2550 15:10 น.
พิมญดา
แมวชื่อแต้มเป็นเพศผู้ชอบเลียขน
เที่ยวซุกซนจนมาเจอกะมอหมา
ทั้งสองสู้จนแมวตายวายชีวา
เศร้าโศกาคือน้ำฝนคนเลี้ยงแมว
เคยสัมพันทุกวันเคล้าคลอเคียงข้าง
แต้มร้องครางเบียดกายแอบแนบชิดใกล้
ยามหนาวลมอุ้มแต้มกอดยอดดวงใจ
แต้มซุกไซ้ไม่หนีห่างจางจากจร
มาวันนี้ไม่มีเจ้ามันหนาวจิต
คอยแต่คิดถึงวันชื่นในครั้งก่อน
เป็นเพื่อนแท้ของน้ำฝนบนที่นอน
มาจากจรแสนอาลัยเสียใจจริง
ขอไปดีนะแต้มแมวน้องรัก
พี่ฝนจะคิดถึงแต้มไม่ห่างหาย
วันนี้อยู่ไม่มีแต้มอยู่ข้างกาย
แต่ในใจมีแต้มอยู่มิรู้ลืม
7 มิถุนายน 2550 10:18 น.
พิมญดา
ทุกคนเคยเห็นความรักบ้างไหม
หน้าตาความรักเป็นเช่นไร
ถึงทำให้รุ่มร้อนจะเป็นจะตาย
สุขฤามิวายโลกทั้งใบเป็นของตัวเอง
ทุกคนไข่วคว้าหารักนี้มากมาย
ทุรนทุรายกับมันไม่วายเว้น
วันนี้จึงขอเอารักตั้งประเด็น
รักให้เป็นเช่นใดกระไรมา
มีรักก่อเกิดทุกข์แสนสาหัส
น่าแปลกนักทุกข์เพราะรักยังเสาะหา
กอบโกยรักเข้าตัวเต็มอัตรา
ไม่เหนื่อยล้าที่จะสุขจะทุกข์ใจ
พอเจอรักมักเป็นทุกข์ไม่สุขสรรค์
เมตตากันนั่นมันดีกว่ารักไหม
รักเมตตามาด้วยกันพันผูกใจ
รักกันไว้เมตตาด้วยช่วยค้ำชู
@ข้อสรุปของรัก..คือเมตตา..เมตตาตัวเดียว
จะลดความเกลียดเมื่อไม่สมหวัง...ลดเงามืดในการ
เห้นแก่ตัวของตัวเราลงได้...@
เหนือกว่าคำว่ารักคือเมตตา
ไม่อาจนำพาสิ่งใดแลกเปลี่ยนได้
ความเมตตาพาความรักมั่นคงในจิตใจ
เมตตาไว้แล้วรักจะสุขไม่ทุกข์เอย
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1335
