12 มิถุนายน 2550 14:38 น.
พิมญดา
ฉันคนนี้ส่วนเกินของเธอใช่ไหม
คนที่รักทุ่มเทให้เธอหมดทั้งใจ
คนที่ห่วงหาห่วงใยเธอตลอดมา
คนที่คอยเช็ดน้ำตายามเธออ่อนแอ
เขาคนนั้นผูกพันเธอมากใช่ไหม
ฉันคนนี้ยังต้องทำดีอีกสักเท่าใด
ฝืนเท่าไหร่ก็ไม่ไปอย่างใจต้องการ
รู้ไหมมันเจ็บดวงมานเกินทานทน
หยุดก่อนดีไหมถ้าใจห่างเหิน
ฉันพร้อมเผชิญกับความผิดหวัง
หากปล่อยให้เรื่องคาราคาซัง
คนที่ทรมานมีกันสามคน
ปล่อยฉันเดินไปตามทางที่ฉันมา
ไปตามทางกาลเวลาของผู้แพ้
เธออย่าใส่ใจคนที่เธอไม่แคร์
ขออยู่อย่างผู้แพ้ดูแล.....ตัวเอง
11 มิถุนายน 2550 16:53 น.
พิมญดา
ฝนตั้งเค้ามาแต่ไกลยิ่งใจท้อ
น้ำตาคลอโหยหาน้ำตาไหล
สายไปแล้วลูกน้อยเพิ่งจากไป
แม่ไม่ได้ตั้งใจใคร่อยากทำ
นอนพำนักรักษาตัวด้วยใจช้ำ
โธ่เวรกรรมของเราเศร้าจริงหนอ
สูญเสียเขาสูญเสียลูกยังไม่พอ
เคราะห์กรรมหนอกระหน่ำซ้ำกรรมของเรา
ฝนตกแล้วยิ่งหมองหม่นทนไม่ไหว
ในหัวใจแทบแยกแตกสลาย
สายฝนซัดตกกระหน่ำแทบขาดใจ
น้ำตาไหลกลั้นใจตายดีไหมเรา
พอเขาจากพรากไปใจติดเหล้า
ดื่มแล้วเมาเช้าค่ำได้หลับใหล
ไม่คิดมากฟุ้งซ่านคงหายไป
ฟื้นวันใหม่ดื่มใหม่ใจคงชา
แล้วเหตุการณ์ความเศร้าก้าวมาอีก
ยากจะหลีกหนีพ้นจนใจหญิง
ดื่มเหล้าหนักเพื่อลืมเขาเมาจริงๆ
หกล้มกลิ้งไม่เป็นท่าคราเจ็บตัว
ประคองตัวค่อยรู้สึกลุกไม่ไหว
ปวดใจกายหน่วงที่ท้องร้องครวญคร่ำ
สะดุดใจเลือดหว่างขาไหลสีแดงคล้ำ
ร้องร่ำให้ใจแทบขาดอนาถจริง
เกิดเป็นหญิงนี่เรื่องจริงอุทาหรณ์
หากบังอรใจง่ายกายแปดเปื้อน
มีชีวิตที่ชอกช้ำยากลบเลือน
มันฝังเตือนในจิตชั่วชีวิตมิวายลืม
10 มิถุนายน 2550 23:29 น.
พิมญดา
ใครคาบข่าวบอกเธอว่าฉันเหงา
ใครบอกเธอว่าฉันเศร้าและโหยหา
เกิดข่าวลือระหว่างเราดังขึ้นมา
จบกันแล้วเธอจ๋าอย่าอาลัย
เธอจากไปเพราะรักและห่วงเขา
เขาก็ตามเหมือนเงาไม่ไปไหน
เคยหยอกล้อห่วงหาจางหายไป
ปลอบประโลมคนใหม่ใยทำเมิน
ช่วงเวลานาทีเคยมีกัน
เหลือเพียงฝันผันผ่านนานห่างเหิน
โอ้อกเอย..รักครั้งนี้เจ็บเหลือเกิน
อย่ารีเทินร์เพื่อกลับมาพล่าฤทัย
จงกลับไปดูแลเขาเฝ้าใกล้ชิด
อย่าได้คิดนอกใจให้หวั่นไหว
ฉันคนนี้เจ็บมากแล้วขอแจวไกล
สิ่งที่ได้ไม่คุ้มเจ็บเก็บใจลา
ก็ขอบคุณที่ยังถามสงสารอยู่
ฉันก็รู้เธอผูกพันฉันหนักหนา
เมื่อมันเปลี่ยนไปแล้วขออำลา
จบน้ำตารักสามเส้าโปรดเข้าใจ ...
10 มิถุนายน 2550 18:34 น.
พิมญดา
เห็นปลาทองแก้มป่องว่ายวนมา
ไม่รู้สึกรู้สาว่ายวนซนไปไหน
กินอาหารเดียวนี้แล้วลืมไป
ว่ายมาใหม่กินอีกคราน่าจะลืม
ตัวเราเป็นหมูอ้วนแก้มยุ้ยเดินดุ่ยๆ
เดินผ่านคุยปลาทองอย่างคาดหวัง
ปลาทองซังพ่นน้ำบุ๋งๆคุยเก่งจัง
หมูอ้วนจังนั่งลงฟังข้างตู้ปลา
ปลาทองบอกหมูอ้วนมานี่หน่อย
มานั่งคอยตรงข้างข้างปลาทองจ๋า
หมูน่ารักขอจุ๊บหน่อยนะสักครา
ก่อนจากลาไปนอนขออ้อนที
เจ้าหมูอ้วนแก้มยุ้ยยิ้มตาหยี
บอกดีดีได้ไหมปลาทองจ๋า
ให้จุ๊บแล้วอย่าลืมนะคำสัญญา
ปลาทองว่าไม่มีทางจางรักเรา
แม้จะมีอุปสรรควันข้างหน้า
จะว่ายน้ำแหวกมาหาจอมขัวญ
หมูอ้วนจ๋าอย่าเพิ่งท้อตัดสัมพัน
ปลารักมั่นเส้นทางฝันยังยาวไกล
เจ้าหมูอ้วนแก้มยุ้ยนั่งฝันหวาน
รอเส้นทางบนทางรักอันยิ่งใหญ่
ปลาทองแก้มป่องคอยให้กำลังใจ
เมื่อฟ้าใสจะกลับไปข้างเคียงกาย
แต่แล้วฟ้าลิขิตให้มาพบเพื่อจาก
เหมือนสายฟ้าฟาดลงตรงใจหมู
ปลาทองว่ายน้ำท่องไปไม่มาดู
ปล่อยทิ้งหมูหงอยเศร้าไม่เข้าใจ
หมูอ้วนแก้มยุ้ยน้ำตาริน
ปลาทองสิ้นสงสารเสน่หา
ทิ้งหมูไปไม่เหมือนคำสัญญา
อนิจจาความจำสั้นนั่นปลาทอง
9 มิถุนายน 2550 21:55 น.
พิมญดา
หากวันนี้ไม่มีใครเดินเคียงข้าง
คงต้องเดินอ้างว้างดังเก่าก่อน
ไม่มีเธอไม่มีใครให้อาทร
ก็ขอยอมเดียวดายพ่ายรักเธอ
ให้เจ็บปวดทรมานมากเท่าใด
จะไม่ยอมเผยความในใจเสนอ
เก็บเอาไว้หลบให้ไกลคนใจเบลอ
ไม่ขอเจอรักเรรวนกวนใจตรม
ฟ้าวันนี้ยังคงอยู่มองดูฉัน
ดูทุกวันว่าฉันสุขหรือขื่นขม
คอยรับฟังคำระบายใจระทม
รักฉันล่มฟ้าไม่บ่นทนรับฟัง
หากวันนี้ต้องเดินทางของคนเหงา
ทางข้างหน้าจะว่างเปล่าทิ้งความหลัง
ถึงเหน็บหนาวหรือเร่าร้อนในภวังค์
จะขอฝังความเจ็บเก็บใจคืน
หากต้องเดินเดียวดายในความคิด
ไม่ว่าถูกหรือผิดไม่คิดฝืน
เสียน้ำตาเท่าไหร่ทนกล้ำกลืน
เสียงสะอื้น..ว่าฉันเจ็บ.เก็บทรวงใน
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1385
