16 มิถุนายน 2550 13:12 น.
พิมญดา
คืนเหงา....เราควรระวังลม..
พัดมาให้ชื่นชม..ชื่นใจ..ลมออกจากปากวจี..ดีไฉน
ทำใจ.ฉันอิ่มซ่าน.ซาบซึ้ง.....ดวงฤทัย..
ลมใจที่มอบให้..ติดตรึง.เสน่หาอาวรณ์.มิรู้คราย
อาลัยดวงใจใฝ่หา..ทุกค่ำคืน...
ผ่านมาแล้ว......เหมือนลมพัดผ่าน
คืนฝัน....วันหวาน......ผ่านเลือนหาย
คำที่ เอื้อนเอ่ยไว้..ลมพัด...ผ่านลอยไป
ดวงใจ.สุดต้าน....แรงลมพัด..ปลิว
คำพูด.คนเหมือนลม.พัดมา..พัดผ่านไป
พัดลอยไปบาดใจ...ใครเขาเข้า
ดวงใจ.ดวงน้อยยากทนแรงลมคน....สุดบรรเทา
เย็นยะเยือก..แก้มสาวทุกคราวเจอ......ลมพัด..ผ่านมาแล้วผ่านไป
16 มิถุนายน 2550 09:15 น.
พิมญดา
ใจเจ็บปวด....ทรมานแสนสาหัส
อกมันหนักเพราะรักมันกลัดหนอง
กินไม่ได้นอนไม่หลับน้ำตานอง
จะเรียกร้องเอากับใครใจเจ็บเกิน
นอนหลับตาก็ไม่ได้ใจมันคิด
วุ่นวายจิตป่วนในใจเป็นหนักหนา
นึกว่าเราผิดมากมายหรือจึงลา
รักเขามากจนน้ำตาไหลเป็นทาง
ที่ตรงไหนเคยมีเขาเหมือนเงาใจ
รู้หรือไม่มองๆไปใจมันเหงา
แหงนมองฟ้าไม่อยากเห็นแม้ดวงดาว
ที่ที่เราเคยมองหาคราคนึง.คิดถึงกัน
ให้เวลาเป็นตัวช่วย..ช่วยรักษา
จะไม่ขอดึงใครมารักษาต่อ.ให้หาย
กลัวเหลือเกินรักเจ็บช้ำยากทำใจ
รักครั้งใหม่คงปิดใจกลัว....ใจคน
14 มิถุนายน 2550 16:46 น.
พิมญดา
ข้าเจ้าเข้าบ้านกลอนมานอนอ่าน
ฟังคำขานของป้อจายร่ายจีบสาว
คนเมืองหลวงเชื่อบ่ได้อย่าใจเบา
เขาชอบเอาคำหวานหว่านน้องยา
น้องเป็นสาวเจียงใหม่ใจฮักมั่น
อย่ามาทำน้องชอกช้ำน้ำตาไหล
เหมือนอดีตสาวร้องให้เพราะป้อจาย
คือแม่อายสะอื้นขื่นขมทรวง
คำอู้หวานคนงามแห่งเวียงพิงค์
ยินสำเนียงหวานหูไม่รู้หาย
เสียงเจ้าเจ้าจ๋าอ้ายเป๋นจะได๋
จะมีไผอยากฮักแต้แลคู่เคียง
จะพาไปไหว้ครูบาศรีวิชัย
แล้วรีบไปชมแพนด้าหมีน่ารัก
ข้าเจ้าจักปั่นรถถีบ...พาแอ่วรอบเวียงพิงค์
ลูกแม่หญิงบ่ขี้จุ๊...อู้แต้ๆเจ๊า.......ยินดีเจ้า
14 มิถุนายน 2550 10:42 น.
พิมญดา
ใจแทบขาดคนดีไปมีใหม่
คอยผลักใสคนเก่าเรานี่หนอ
บอกเราไปกันไม่ได้ก็ขอพอ
น้ำตาคลอครวญคร่ำช้ำใจจริง
เมื่อโดนไล่ก็จะไปนอกใจพี่
ให้คนดีสบายใจไม่ห่วงหา
เมื่อรักเราได้แค่นี้ขออำลา
คนใหม่มาจะได้ไม่ระแวง
น้องทำผิดอะไรใจอยากถาม
ถึงต้องหยามไล่น้องออกจากพี่
แค่คนนั้นเด็กกว่าหรือคนดี
หรือคนนี้เก่าไปไล่พ้นทาง
คำสัญญาเอื้อยเอ่ยพี่เคยบอก
คือคำตอบสุดท้ายว่ารักมั่น
ตอนนี้พี่คืนน้องตัดสัมพัน
ทางรักนั้นแยกสองน้องควรไป
น้ำตาซึมเกาะรั้วหัวใจพี่
น้องคนนี้ไม่มีที่ให้ยืนฝัน
ได้แต่มองอ้างว้างไปสุดทาง
เมื่อรักจางพี่จรน้องตรอมใจ
เมื่อใจพี่ไม่มีน้องให้อาศัย
จะขอเก็บ..ใจคืนมารักษาไว้
ให้เขาเข้ามา..แทนที่เต็มหัวใจ
ขอลาไกลไม่คิดหวงทวงสัญญา......
13 มิถุนายน 2550 23:06 น.
พิมญดา
ไม่ได้เจตนา.......จะมาให้พี่รัก
ก็เพียงแค่เหงาหนักจึงปรึกษา
เรื่องราวของน้อง..ที่หนักอุรา
พี่ไม่ว่าไม่บ่นทนรับฟัง
ด้วยไมตรี..ของพี่ที่หยิบยื่น
ใจก็ชื่นขึ้นมา..น่าสงสัย
เคยอกตรมทนทุกข์เกิดที่ใจ
แล้วทำไมหายได้ใจไม่จำ
เผลอใจรักพี่เพราะใกล้ชิด
แต่มาผิดตรงพี่มีคู่หมาย
ช้ำครั้งนี้ยิ่งปวดร้าวเศร้าทรวงใน
พี่รู้ไหมยากหักลาน้ำตาคลอ
น้องฝากคำขอโทษมายังพี่
ตัวน้องนี้ไม่คิดฝันเป็นมือสอง
ถึงรักพี่มากมายน้องไม่ยอม
ถ้าจะเป็นมือสองครองน้ำตา
กลับไปนะพี่คนดีมีคนคอย
น้องบุญน้อยขอไปไกลจากพี่
ฝากขอโทษภรรยาที่แสนดี
มาวันนี้แค่มาลา..อย่าน้อยใจ
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
2672
