20 ธันวาคม 2550 09:57 น.
พิมญดา
อยากจะมีสามีดีที่อดทน
ไม่ขี้บ่นขอเป็นคนเคารพเมีย
ต้องขยันทำงานและส่งเสีย
เชื่อฟังเมียอย่าคิดผิดนอกใจ
หากรักเมียต้องมีหัวใจเดียว
อย่าได้เที่ยวโรเนียวแจกหญิงไหน
รักเมียเถิดประเสริฐกว่าสิ่งใด
อย่าคิดได้เถียงเมียจะเสียความ
เรื่องดื่มเหล้ารักเมียอย่ายุ่งเกี่ยว
แม้หยดเดียวเรื่องใหญ่ให้เกรงขาม
ขอกลับบ้านตรงเวลาทุกโมงยาม
อย่าให้ตามถึงที่หมายจะวายปราณ
รักของเมียจงจดคำสอนเอาไว้
รักยิ่งใหญ่กว่าใครใครในไพศาล
เมียคอยใช้หยิบโน่นนี่อย่ารำคาญ
ยิ้มเบิกบานมีเมียดีแม่ศรีเรือน
รักเมียอีกหนึ่งข้อห้ามทำเด็ดขาด
อย่าบังอาจจีบน้องเมียรอเชือดเฉือน
หากแม้นเมียอยากได้ดาวกะดวงเดือน
อย่าแชเชือนรีบสอยหามาเร็วพลัน
งานซักผ้าทำกับข้าวอย่าให้เสีย
อย่าละเหี่ยคิดใช้เมียอย่างในฝัน
มาเป็นเมียใช่คนใช้ให้เกียรติกัน
รับรางวัล สามีดี ศรีคนไทย..........
19 ธันวาคม 2550 13:30 น.
พิมญดา
พอสิ้นปีเหมือนสิ้นใจอาลัยรัก
เคยร้อยถักรักเรียงเคียงคู่เขา
มาอกหักปลายปีเพราะหูเบา
หลงรักเงาเลยเหงาเศร้าสิ้นปี
เขาเฮฮาร่าเริงบันเทิงสุข
เราก็นั่งอมทุกข์หันหน้าหนี
ใครจะยิ้มจะสนุกไม่เปรมปรีด์
ดวงฤดีใจเศร้าเฝ้าคร่ำครวญ
ใจเอ๋ยใจใจร้าวหนาวผ่านพ้น
ดวงกมลโหยหาครารักหวน
ล่องลอยลิ่วปลิวออกนอกใจรวน
พาปั่นป่วนใจยิ่งนักรักกลับกลาย
แค่ชีวิตมีชีวิตที่ไร้จิต
ไม่อยากคิดเรื่องรักพักห่างหาย
ตราบชาตินี้ชาติหน้าขอวางวาย
รักสลายหายไปจากใจที
สิ้นปีแล้วน้องแก้วขอใจลบ
ให้ได้พบพ้นทางทุกข์ขอสุขศรี
ปีพอศอสองพันเจ็ดโศกโศกี
พอเสียทีขอปีใหม่ใจใหม่เอย........
18 ธันวาคม 2550 21:14 น.
พิมญดา
ก้มลงกราบพระแม่เจ้าจามเทวี
ลูกคนนี้มีบาปเวรแต่ชาติไหน
จึงโดนหลอกจากผู้ชายคนหลายใจ
รักมอบให้กลายเป็นลมขมชีวี
ลูกมากราบของพรแม่ช่วยปัดเป่า
พระแม่เจ้าลูกปวดใจกระไรนี่
ช่วยสาปเขาตกนรกอเวจี
เห็นนารีเป็นเครื่องเล่นเซ่นใจชาย
ผู้ชายที่ใจเถื่อนเหมือนซาตาน
อย่าพบพานอีกเลยขอห่างหาย
หลงเป็นเหยื่อมาแล้วทั้งใจกาย
เจ็บเจียนตายรักมาพ่ายชายหลอกลวง
เจ็บปวดใจเจอความรักมีเจ้าของ
รักสำรองน้ำตานองเขาห่วงหวง
มีอยู่แล้วยังมาหลอกชอกช้ำทรวง
หลงติดบ่วงเสน่หาพาระทม
สองมือก้มลงกราบแม่จามเทวี
ดวงฤดีขอบาปสูญจากใจขม
ในฐานะลูกผู้หญิงเศร้าอกตรม
ลูกขื่นขมชายจงตรมขมกว่าเอย.
17 ธันวาคม 2550 22:35 น.
พิมญดา
คนขี้เหร่โดนแอบรักชักขวนเขิน
อกสะเทิ้นต๊กกะใจใครกันหนอ
มาต่อกลอนบอกว่ารักแล้วให้รอ
ปล่อยให้พ้อถึงเดือนดาวหนาวฤทัย
ทบทวนคำพร่ำคิดถึงคอยห่วงใย
คนเหงาใจปลื้มยิ่งนักชักหวั่นไหว
คนขี้เหร่ยิ้มรับรักประทับใจ
รอยอาลัยใครคนนั้นจำนรรจา
คนขี้เหร่พี่รักจริงหรือหลอกลวง
อยากมาทวงคำว่ารักปักใจหา
หากรักจริงยอมเป็นทาสพี่ทุกครา
ปรารถนารักพี่ยาชั่วนิรันดร์
หากรักจริงขอขอบคุณไม่แชเชือน
จะยอมเป็นแม่ศรีเรือนตามความฝัน
จะต่อกลอนอ้อนอุ่นรักพี่ทุกวัน
ขอพี่ช่วยย้ำคำมั่น ฉันรักเธอ
คนขี้เหร่ก็แอบปลื้มพี่มานาน
ฟังคำหวานที่พี่คอยมาเสนอ
ชักเอนเอียงใจเสียแล้วเฝ้าละเมอ
ถึงกับเพ้อคร่ำครวญหามาเป็นกลอน.......
16 ธันวาคม 2550 11:21 น.
พิมญดา
สัจธรรมนำปัญญาหาเหตุผล
เกิดเป็นคนสังขารไม่เที่ยงแท้
มีเกิดแก่เจ็บตายหน่ายดวงแด
ใครเหลียวแลยามแก่เฒ่าเฝ้าคิดดู
มัวหลงรูปหลงจิตหลงกายหยาบ
มัวซึมซาบสังคมและวัตถุ
กายเน่าเหม็นแย่งกันเห็นดังเป็นพุ
มุทะลุแอบแย่งกายหน่ายอุรา
คนเรานั้นเกิดแก่เจ็บธรรมชาติ
อภิวาทคำสั่งสอนศาสนา
มีแต่เรื่องของขี้ขี้เต็มกายา
จ้องดูหน้ามีขี้ตานั้นเต็มดวง
พึงสังวรเถิดมนุษย์อย่าลุ่มหลง
มัวพะวงใส่จริตคิดห่วงหวง
คนนั้นรักฉันต้องการมาคู่ควง
เหมือนเอาบ่วงมาผูกมัดจัดในกาม
ตรองดูดีจะกี่ปีอายุขัย
ลองเอาคูณจำนวนวัยใคร่อยากถาม
ถึงหมื่นพันกี่วันแล้วคิดตาม
เป็นนิยามเลขคณิตชีวิตคน
สัจธรรม ร่างแตกดับตามอายุ
อย่ามัวยุจิตตนให้สับสน
มองให้เข้าแก่นแท้ใจอย่าลน
แล้วจะพ้นวังวน..คนหลงเงา.............สาธุ
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
16497
