25 ตุลาคม 2550 23:15 น.

.เหตุผลของคน..จะทิ้งกัน.

พิมญดา

ฟังเหตุผลของคนจะทิ้งกัน
กับข้ออ้างร้อยพันคอยสรรหา
ผิดเรื่องไรเธอถึงมาบอกลา
ม่านน้ำตาไหลรินแทบสิ้นใจ

มาโกหกหลอกลวงสารพัน
รักนิรันดร์แด่ฉันอย่าหวั่นไหว
ฉันรักเธอคนเดียวไม่มีใคร
ตราบสิ้นลมหายใจยังรักเธอ

เพราะหูเบาเชื่อเขาเราจึงช้ำ
เชื่อน้ำคำรักมากวางใจเผลอ
ตกหลุมพรางเหมือนคนเดินละเมอ
พอถูกเธอทอดทิ้งยิ่งร้าวราน

พอเสียทีเราสองกลายเป็นอื่น
อย่ามาฝืนวาจาว่าสงสาร
เหมือนมีดปักฤทัยให้แหลกลาญ
คนใจมารใจยักษ์หักฤดี

นับแต่นี้เราสองต้องห่างเหิน
คงต้องเมินทางเดินคนละที่
เสียงคุ้นเคยเอื้อนเอ่ยเผยวจี
สิ่งดีดีหายลับไม่กลับมา..............

1863

love

comment

24 ตุลาคม 2550 22:14 น.

....ยิ้มนิดคิด..เท่าไหร่...

พิมญดา

ยิ้มนิดนิดคิดเท่าไหร่จะขายไหม
ยิ้มอิ่มอกอิ่มใจไร้เคลือบแฝง
ยิ้มน้อยน้อยมีลักยิ้มคงจะแพง
ยิ้มเสแสร้งช่างน่ากลัวอย่ามั่วมา

ยิ้มมีไหมในบ้านกลอนจะขอซื้อ
ขอยิ้มคนใจแสนซื่ออย่ามุสา
ยิ้มเคลือบยามีพิษร้ายป้ายอุรา
หลีกให้ไกลเถิดหนาไม่ต้องการ

ยิ้มผู้บ่าวเมืองใต้คิดเท่าไหร่
ยิ้มจากใจคิดเท่าใดบ่าวอีสาน
ยิ้มหนุ่มเหนือฤทัยแสนเบิกบาน
ยิ้มแสนหวานหนุ่มกรุงอบอุ่นใจ

ยิ้มสดใสบนใบหน้านัยน์ตาฝัน
ยิ้มทุกวันทรมานสาวอ่อนไหว
ยิ้มด้วยตาสื่อด้วยใจมันเกินไป
ยิ้มแฟนใครรีบมารับเอากลับคืน...

2200

love

comment

23 ตุลาคม 2550 22:33 น.

..สัญญาปากเปล่า....

พิมญดา


คิดหนักเพราะรักห่างเหิน
คิดเกินไปแล้วใจเอ๋ย
คิดคิดเจ็บใจจังเลย
คิดเฉยไม่ได้ใจจำ

         น้ำตาไหลรินอาบแก้ม
         สุดแย้มสุดเอ่ยใจช้ำ
         ขอบฟ้ายังดูสีดำ
         ใจพร่ำเข็ดแล้วแจวลา

เขาหลอกเขาลวงเขาทิ้ง
ใจสิงเหมือนพวกยักษา
หน้าตาแสนดีหยาบช้า
ชอบพล่าหัวใจสตรี

         ดูดีมีชาติตระกูล
         หาได้เพิ่มพูนศักดิ์ศรี
         สัญญาปากเปล่าทุกที
         นารีร้องให้โศกตรม

สนุกนักหรือขอถาม
กลกามความรักขื่นขม
ชอบอ่อยคำหวานเป็นลม
ระทมคือหญิงร่ำไป.........