7 ตุลาคม 2550 14:20 น.
พิมญดา
ออง ซาน ซูจี สตรีแห่งหงสา
เป็นผู้กล้าเมียนม่าที่ยิ่งใหญ่
คอยต่อสู้เพื่อประชาธิปไตย
ไม่หวั่นไหวรัฐบาลเผด็จการ
ด้วยสองมือหนึ่งสมองที่มีอยู่
ยืนหยัดกู้แรงศรัทธาถิ่นสถาน
หวังวันหนึ่งธิปไตยจะเบ่งบาน
อุดมการณ์ตามรอยพ่อขอสู้ไป
หวังเห็นนกพิราบขาวบินบนฟ้า
ความเหนื่อยล้าไม่ย่อท้อพอทนไหว
ยอมสละแม้ครอบครัวอยู่แดนไกล
เรียกร้องให้ชาวประชามีเสรี
โดนจองจำคำหนึ่งน้อยไม่เคยบ่น
ปลุกมวลชนลุกขึ้นสู้เพื่อศักดิ์ศรี
หญิงผู้นำในพม่ายอดสตรี
คือคนดี แห่งแม่น้ำสาละวิน
อ้างสิทธิมนุษย์ชนบนพื้นฐาน
ก้องกังวานทั่วโลกโศกถวิล
อย่าตามหาในพม่าชั่วชีวิน
ตราบไม่สิ้น เผด็จการ ทหารเอย...
ข้ารู้ว่าวันหนึ่งข้าจะไม่แพ้ ข้าเห็นวันหนึ่งข้าจะชนะ
6 ตุลาคม 2550 20:01 น.
พิมญดา
สัมผัสค่า สัมผัสคน สัมผัสน้อง
ดูเรืองรอง เพริศแพรว แววสดใส
เจ็ดตุลา เวียนมาแล้ว แก้วดวงใจ
สุขสันต์ใน คล้ายวันเกิด เถิดกานดา
แมวเอ๋ยแมว แมวแต้ม แต้มใจนัก
ขอเทวา จงปกปัก ขนิษฐา
พี่รักน้อง น้องสาวพี่ เต็มอุรา
ภัยไหนมา ให้แคล้วคลาด พลาดจากไป
คิดสิ่งใด ฝันถึงใคร ให้สมหวัง
มีพลัง ก้าวให้มั่น อย่าหวั่นไหว
แม้หนทาง ข้างหน้า ยังยาวไกล
อยู่แห่งไหน พวกโรคภัย อย่ากล้ำกลาย
เรื่องการงาน ขอราบรื่น อย่าติดขัด
เรื่องความรัก ขอสมหวัง ดั่งใจหมาย
หากแม้นเจอ คู่แนบชิด สนิทกาย
ขออย่าหน่าย รถไฟด่วน ขบวนสุดท้าย..(นะน้องเอย)...
แมวแต้ม...แต่งตัวสวยไหมจ้า..เหมียว..เหมียว
ตั้งใจมารอรับ..แขกผู้มี...(ปลาทู) มาฝากหน้างาน..จ้า อิอิ
5 ตุลาคม 2550 21:10 น.
พิมญดา
เราอย่าใกล้กันเลยจะดีไหม
ต่างมีคนของใจเฝ้าห่วงหา
อาจพลั้งเผลอไปกับกาลเวลา
ที่คอยมาผูกพันฉันและเธอ
เมื่อความเหงาต่างเข้ามากำหนด
ขอจงปลดสายใยใคร่เสนอ
ขืนปล่อยไว้ยากถอนนอนละเมอ
คนข้างเธอข้างฉันคงขาดใจ
ก่อนที่เรื่องเลยเถิดเกิดปัญหา
ก่อนน้ำตาจะหลั่งพังพาบไหว
ก่อนที่รักจะลุกลามเป็นไฟ
ก่อนฤทัยด่าวดิ้นสิ้นวางวาย
เราต่างคนต่างรักต่างต้องจบ
ต่างต้องลบความหลังฝังให้หาย
ต่างต้องแยกหวนคืนคนข้างกาย
ต่างมุ่งหมายแยกเดินเมินใจกัน
ต่อจากนี้ขอเป็นแค่ทางผ่าน
ความร้าวรานยากสานสายใยฝัน
รู้ว่าผิดอย่าคิดก่อสัมพันธิ์
ตราบนิรันดร์เราแค่ฝันเท่านั้นเอง..
4 ตุลาคม 2550 16:05 น.
พิมญดา
เอาหัวใจดวงน้อยลอยบนฟ้า
อย่าลงมาโศกาพาโศกสันต์
ผูกเอาไว้วงเคียวเรียวพระจันทร์
กว่าคืนวันจะหายใจระบม
เหลือแต่ร่างไร้ใจที่ไร้รัก
ไม่แปรพักตร์รักใครให้ขื่นขม
เจ็บพอแล้วเข็ดรักมักระทม
ปล่อยลอยลมแกว่งไหวใกล้จันทรา
ขอร้องคนผ่านมาอย่าคิดสอย
ใจดวงน้อยลอยเด่นกลางเวหา
มันบอบช้ำมีแต่คราบน้ำตา
ถึงเวลาเดียวดายพ่ายใจคน
เมื่อร่างกายไร้ใจไม่ใคร่รัก
ขอหยุดพักฤทัยหน่ายสับสน
ติดบ่วงเล่ห์รักหลอกหลอนอารมณ์
นอนตรอมตรมปวดปร่ามาแรมเดือน
ฝากฟากฟ้าฝากใจช่วยรักษา
ฝากอุราบอบช้ำอยู่เป็นเพื่อน
ฝากดาวน้อยคอยดูอย่าแชเชือน
หากลางเลือนความเจ็บจะเก็บคืน.......
.
3 ตุลาคม 2550 19:19 น.
พิมญดา
แสนสงสาร คุณครูไทย ในวันนี้
เหนื่อยเต็มที กับระบบ การศึกษา
ต้องนั่งเขียน โครงงานมาก ห่างตำรา
สมองล้า วิชาการ งานทบวง
วิชาการ เจียดเวลา ของเด็กน้อย
ครูเฝ้าคอย รับคำสั่ง งานของหลวง
ครูทั่วเมือง ส่งผ่านเน็ท ให้กระทรวง
ครูขอท้วง ใครมาด้วย ช่วยแบ่งเบา
แล้วเด็กไทย จะดีไหม ใฝ่เต็มร้อย
มีส่วนน้อย ที่ตั้งใจ ไม่ขลาดเขลา
เด็กประถม อ่านไม่ออก ให้คิดเอา
ประเมินเขา ด้วยอะไร ใครรู้ดี
หรือครูดี หลีกหนีหาย ในงานสอน
เฝ้าแต่ป้อน ข้อมูลให้ ใสสดศรี
ว่าฉันสอน เด็กเด็กได้ เต็มชีวี
แล้วสื่อมี ประเมินตาม งานของครู
นั่นรุ่นพี่ รับรุ่นน้อง ช่างโหดเหี้ยม
เอาให้เกรียม กันไปเลย อย่าอดสู
อ้าว!อีกที่ ตบตีกัน มันน่าดู
แล้วคุณครู ทำอะไร ไม่สอนกัน
กางเกงลิง ฉันไม่ใส่ ใครกล้าว่า
ด้วยวิชา จริยธรรม ช่างน่าขัน
ครูไม่อยู่ มือไม่ว่างสอนไม่ทัน
ครูของฉัน ครูไอที หนีเวลา
โอ้.ครูไทย ในวันวานหายไปไหน
ครูของไทย ที่ยิ้มแย้ม แสนหรรษา
ครูที่คอย คิดเรื่องศิษย์ พัฒนา
หรือครูล้า ห่างหายไป ในโครงงาน.................
ให้กำลังใจคุณครูทุกท่านค่ะ
ครูพิมคนสวย (ผูกผม2ข้าง)...อิอิ
ครูรพีคนงาม (ครูรพีใส่แว่นตา)..อิอิ
ครูน้องเอ จิตรำพัน(ครูน้องเอผมจุกอาหมวย)..อิอิ
ครูพี่รินฟากรักฟากฟ้า
ครูพี่ธิป(บนเกาะ)
ครูคอนพูทน
ครูนางฟ้าสลักพิณ
ครูไหมไทย
ครูเก็จถะหวา
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
ครูโคลอน
ครูกุ้งก้ามกราม
ครูช่อแก้ว
และคุณครูอีกหลายท่านที่พิมไม่ได้เอ่ยนามนะเจ้าคะ..
..............ครูขาเด็กหญิงพิมญดาเหงาค่ะ.งุงิ...
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
2565
