30 มีนาคม 2550 12:24 น.
พิมญดา
แสงดาว....ก่อร่าง....สร้างศรัทธา
นำพา....ปวงชนค้นความหมาย
คืนนกสีเหลือง.....บินกลับกลาย
สีเขียว.เคลื่อนย้ายมาครองเมือง
หมอกหนา..คลุมแผ่บ้านแสงดาว
เลือนเงา..ดาวใกล้...อับแสง
นกสีเหลือง..บินไร้ เรี่ยวแรง
แสงดาว..ไม่ทอแสง..คลุมเครือ
ต่างตะโกน..ประชาธิปไตย..ทั่วหน้า
สร้าง ศรัทธา ดวงใจ ..ทุกแห่งหน
แต่ไร้ เรี่ยวแรง ขับเคี่ยว ทรชน
มีมาก จนล้นเมืองแห่ง....แสงดาว
29 มีนาคม 2550 18:52 น.
พิมญดา
ปัญหา...มากมาย....
มันเกิดขึ้นกับ.....คน.......ทุกคนเสมอ
ไม่ใช่ให้เราย่อท้อหรือวิ่งหนี
แต่ปัญหา..มีไว้ให้เราแก้ไข
เพื่อเพิ่มพูนการเป็น...คน
การแก้ปัญหาไม่ใช่...อยู่ที่ตำรา
แต่อยู่ที่....สติปัญญา..ของตัวเราเอง
การดำเนินชีวิตโดย..ไม่ประมาท
โอกาสพลาดมีน้อยมาก
ปัญหาคือ...บททดสอบความสามารถ
ขอเพียงรู้จักแก้และมีกำลังใจ...สู้ๆ
อย่าถอย......ถ้ายังมีลมหายใจอยู่.
25 มีนาคม 2550 22:47 น.
พิมญดา
วันนี้ฉันทำดีหรือยัง
ตลอดชีวืตที่ผ่านมา
ตื่นนอน..แต่เช้าฉันเฝ้าบอกตัวเอง
อย่างนี้ทุกวัน...........
ความหลากหลายของผู้คน....บนจักรวาลนี้
ทำให้ฉันหวาดกลัว
หนทางเดิน...ของชีวิต..อย่างประทลาด
เป็นอยู่อย่างนี้ทุกวัน
ผู้คนมากมายที่เดินผ่าน..ฉันไปมา
หลากหลาย..อุปนิสัยใจคอ..หลากหลาย..ความคิด
และสิ่งเหล่านี้...จึงทำให้ฉันเฝ้าทำความดี
เพราะฉันกลัว..ชีวิตที่ไม่มีค่า...
ผู้คนเหล่านั้นเดินอย่างไร้...ร่องรอย
ไม่มีแก่นสาร.......ของชีวิต
จึงเพียรถามตัวเอง....วันนี้ฉันทำดีหรือยัง
25 มีนาคม 2550 22:11 น.
พิมญดา
อยากแบ่งใจฝากฝันไปสู่ฟากฟ้า
อยากแบ่งค่าความเป็นคนสู่คนฝัน
อยากให้คนทั่วโลกช่วยยืนยัน
คนชอบฝันก้อมีดีที่...จริงใจ
พิมญดา
25 มีนาคม 2550 21:30 น.
พิมญดา
ห่วงเธอจังเมื่อไกลตา
ไม่อาจแบ่งเวลาไปหาได้
นอกจากแบ่งจิตแบ่งใจ
ฝากลมไปบอกแด่เธอ
ไม่ต้องห่วงฉันมากมาย
ห่างแต่กายใจยังอยู่
คิดถึงนะอยากบอกให้รู้
คิดถึงอยู่ทุกลมหายใจ
ขอบฟ้ากว้างมีที่สิ้นสุด
แต่ฉันไม่หยุดคิดถึงเธอ
หวงห่วงเธอ..เสมอ
อยากเจอเธอทุกนาที
อาจจะห่างไกลกันบ้าง
ไม่เคยคิดจะห่างหาย
รอวันพบเธอแนบใจ
ห่วงฉันบ้างไหม.....ใจคนดี
พิมญดา