11 พฤศจิกายน 2552 10:05 น.
พิมญดา
ทุกคนย่อมไขว่คว้าหาความฝัน
สำหรับฉันตั้งฝันไว้ยิ่งใหญ่
รู้แต่ว่า..ทางฝัน..นั้นยาวไกล
แต่ฝันฉันอยู่ในใจตลอดกาล.
ฝันอยากมี..คนรักที่จริงแท้
แต่ทุกสิ่ง.ดูแย่.แม้ประสาน
ทั้งสายลมชมดาวคราวตระการ
บนวิมานฟ้าฝันอันงดงาม
ฝันอยากให้หัวใจไม่เหงาบ่อย
แล้วค่อยค่อย.ลอยล่องท่องเที่ยวถาม
ความรักเอ๋ยอยู่ไหนใต้ฟ้าคราม
หรือเป็นแค่นิยามนามลางเลือน
ฉันผูกฝันเอาไว้ที่ปลายฟ้า
เชื่อมเวลาหาฝันกันคาดเคลื่อน
พอค่ำคืนยืนพ้อต่อดาวเดือน
กลัวลับเลือนหายไปไม่โสภา
ปีกปลายฝันของฉัน.นั่นพราวพร่าง
มิลาร้างหนทางปรารถนา
ฝันร่วมสร้างทางรักอีกสักครา
ปีกปลายฟ้าหารักจักโบยบิน
ฤา..จาได้แค่ฝันแล้วพลันตื่น
ลุกขึ้นยืนเดียวดาย...ไม่หมายสิ้น
กอดโลกเหงาเฝ้าใจให้ชาชิน
หายลยิน.คนฝัน.นั้นหรือไร
10 พฤศจิกายน 2552 17:29 น.
พิมญดา
คอยทำดีกับฉันจนหวั่นไหว
หมั่นคอยมาเอาใจจนแอบหวัง
ก่อนเคยอยู่คนเดียวตามลำพัง
ฉันก็ยังอยู่ได้ไม่คณา
ช่วยทำดีกับฉันน้อยลงหน่อย
อย่าได้ปล่อยให้คิดจิตไขว่คว้า
มาทำดีกับฉันเพื่อวางยา
อย่าดีกว่ากลัวเผลอใจในสักวัน
หรือเคลือบแคลงความในใช้หลอกหญิง
เพราะความจริงเธอมีคนร่วมฝัน
หากไม่พร้อมน้อมใจใคร่ผูกพัน
กลัวจาบัลย์วันรักจักร้าวราน
อย่าทำดีกว่านี้ที่เป็นอยู่
แค่มองตาก็รู้ว่าสงสาร
บาปรู้ไหมทำใครทรมาน
เขียนกลอนกานท์วานถ้อยร้อยประเด็น
หากวันไหนเธอพร้อมก่อนจะเอ่ย
มาเปิดเผยคำรักจักขอเห็น
เฝ้าถนอมกล่อมใจให้รักเป็น
ถึงใจเย็นแค่ไหน...ก็ไหวเอน
8 พฤศจิกายน 2552 21:12 น.
พิมญดา
รักกันมาหลายปีพี่อย่าท้อ
ถึงพี่จนน้องจะรอร่วมสร้างฝัน
ถึงลำบากแค่ไหนใจผูกพัน
เรามีกันสองคนบนทางใจ
จนหรือรวยไม่ช่วยให้น้องหม่น
ขอแค่คนเคียงข้างอย่าหวั่นไหว
เรารักกันแน่นหนาอย่าลาไกล
จนอันใดใจอย่าจนคนร่วมทาง
ขอวงแขนกอดหนุนอุ่นทุกคืน
ขอรอยยิ้มสดชื่นยืนเคียงข้าง
ขอคำหวานผ่านใจไม่จืดจาง
ยามอ้างว้างมีพี่ที่ปลอบโยน
เราจนเงินใช่จนใจนะที่รัก
ถึงจนหนักแค่ไหนอย่าได้บ่น
แก้มใสใสเอาไว้ให้หอมแก้จน
ขออดทนทำงานสร้างชีวี
จะยอมให้พี่กอดพลอดรักหวาน
ตราบอีกนานเท่านานไม่คิดหนี
กอดแก้จนบ่มรักนะคนดี
จนแค่นี้..มีแค่ไหน..ใจรักเอย
7 พฤศจิกายน 2552 16:56 น.
พิมญดา
ฟังเสียงพี่งอนเง้าเฝ้าระแวง
น้องเคลือบแคลงซ่อนใครให้เปิดเผย
หนุ่มใหญ่-น้อยตามจีบน้องจังเลย
โธ่!พี่เอ๋ยฟังใครให้ระอา
อาจจะมีบางใครมาออดอ้อน
แค่บทกลอนเท่านั้นหรอกพี่จ๋า
หล่อแค่ไหนไม่คิดจะสบตา
โธ่!อย่าว่าให้น้องจะหมองตรม
ใช้โลชั่นทาผิวมิให้หมอง
ฝุ่นละอองไม่ให้จับกับเส้นผม
แก้มแดงแดงรอพี่หอมพร้อมชื่นชม
ตาใสกลมเก็บไว้มองจ้องพี่ชาย
น้องถนอมออมนวลมิชวนเสีย
ไฉนพี่ไม่เคลียร์น้องเสียหาย
น้องรักพี่หวังมอบทั้งใจกาย
โธ่!แหน่งหน่ายหรือไรใส่ความกัน
อยากให้มองตรองคิดสักนิดเถิด
อย่าเตลิดคำใครให้ไหวหวั่น
กลับมามองน้องใหม่ใช่จาบัลย์
รักนิรันดร์ให้พี่นี้..คนเดียว
5 พฤศจิกายน 2552 22:37 น.
พิมญดา
ใจคนคอยลอยไกลในฟ้ากว้าง
มองสุดทางร้างเธอเพ้อห่วงหา
ได้แต่ฝากมวลหมู่สกุณา
เจ้านกจ๋าบินไปแห่งไหนกัน
หากเจ้าบินผ่านไปใกล้เขาอยู่
วานบอกเขาให้รู้อย่าลืมฝัน
ดอกไม้ไหวไล้ลมชมแสงจันทร์
เรารำพันวันคืนชื่นมิคลาย
ใจคนคอยหงอยเหงาเฝ้าจดจ่อ
ยังคอยรอคนดีอย่าหนีหาย
ปีกแห่งฝันโชติช่วงพรรณราย
รอเคียงกายห่มสาวหนาวคลายคลอน
ร่ายลำนำคำกลอนอ้อนฝากนก
เจ้าโผผกเวิ้งฟ้าผ่านสิงขร
เอาคำฝากจากใจสาวนักกลอน
นอนแรมรอนคอยรักจักคืนเรือน
โปรดรับสารคนคอยน้อยใจนัก
อาการหนักรู้ไหมใครจะเหมือน
เป็นโรคใจไร้คนมาแชเชือน
สัญญาณเตือนคนคอย..น้อยใจเอย
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1411
