26 เมษายน 2550 12:51 น.
พิมญดา
นึกถึงคำสัญญาพาใจหวั่น
คนคนนั้นพูดฝากไว้ในใจฉัน
เคยออดอ้อนออเซาะขอรำพัน
ผูกใจมั่นไม่เปลี่ยนผันฉันผู้เดียว
พอตอบรับมอบให้ไว้ทุกอย่าง
ก็อำพรางตัวตนล่องหนหาย
ทำไปได้ไม่เสียใจหนอผู้ชาย
หรือว่าเราใจง่ายเขาหน่ายเร็ว
ให้เพราะรู้ว่าเขาคงไม่เปลี่ยนใจ
รักกันได้เป็นปีความดีเห็น
กาลเวลาไม่ช่วยเลยไม่จำเป็น
คนเราเห็นธาตุแท้แม้ครู่เดียว
คงกินอิ่มนอนตาหลับทำคนเจ็บ
คนนอนเข็ดคือฉันนั้นหวั่นไหว
นอนไม่หลับกินไม่ได้ไม่สบายใจ
ทุรนทุรายด้วยพิษรักปักแทงทรวง
25 เมษายน 2550 08:03 น.
พิมญดา
ผิดด้วยหรือที่รักเธอจนล้นใจ
เธอถึงได้ผลักใสฉันไกลห่าง
บอกว่ารักเราคงล้มระหว่างทาง
น้ำตานางไหลร่วงพรูไม่รู้ตัว
ร้องให้หนักทั้งคืนสะอื้นหา
เขาไม่มาใยดีหลีกหนีหาย
นอนคิดไปอยากหมดลมชีวาวาย
หลับสบายไม่ต้องตื่นฟื้นมาตรม
ด้วยภาระหน้าที่ที่เป็นอยู่
เป็นศัตรูขวางกั้นฝันเราสอง
รักกันได้ใช่ต้องเคียงคู่ครอง
รักแอบซ่อนรักรันทดแทบหมดใจ
รักมากรู้ไหมคนดี
คำคำนี้ใช้กับฉันอยู่บ่อยบ่อย
ต่อแต่นี้คนดีนั่งใจลอย
คงต้องคอยเยียวยารักษาใจ
ไม่เรียกร้องเรียกสิทธ์ขอตัวช่วย
หากจะม้วยด้วยรักคงสาสม
เจ็บเกินแล้วแย่แล้วขอสิ้นลม
รักขื่นขมเกินเยียวยารักษาใจ
23 เมษายน 2550 10:19 น.
พิมญดา
เมื่อวานเดินห้างหรูดูโดดเด่น
เดินตอนเย็นชักเหนื่อยปวดเมื่อยขา
ชวนเพื่อนรักพักเหนื่อยเมื่อยอุรา
มือซ้ายขวาถือข้าวของน้องซื้อมา
มองผู้คนเดินกันนั้นขวักไข่ว
ไม่สนใจว่าใครจะมองฉัน
แต่ก้อแปลกหัวใจอยู่คร้ามครัน
ใครไหนกันแอบมองฉันไม่วางตา
รู้สึกได้หันไปใช่แน่แล้ว
โอ้พ่อแก้วแม่แก้วไม่ได้ฝัน
ชายคนนั้นมองมาตาหลบพลัน
พบชายในฝันฉันเขินอาย
หล่อสูงยาวขาวตี๋ดูดีสุด
หรือว่าหลุดจากละครทางช่องไหน
พ่อพระเอกยอดรักถูกดวงใจ
ขอหันไปยิ้มตอบรับชักเข้าที
พอหันไปหัวใจฉันแทบหลุด
โอ้..เทพบุตรกลายเป็นตุ๊ดสุดขื่นขม
นั่งจีบปากจีบมือว๊าย..ตายต๊าย...วุ่นวายกัน
โธ่....ฉันหลงฝันไปเองเซ็งเลยเรา.555555
23 เมษายน 2550 10:02 น.
พิมญดา
มองเห็นสนต้องลม
มองเห็นคนเป็นคู่
เขารักกันน่าดู
เราไร้คู่อยู่เดียวดาย
ชีวิตฉันก็แค่นี้
ไม่มีสิ่งดีเลยใช่ไหม
ทำไมเพราะอะไร
จึงไม่เข้าใจกฎเกณฑ์
กฎเกณฑ์ที่ไร้คู่
ทำไมให้อยู่อย่างเดียวดาย
ชีวิตจึงมีความหมาย
เรียนรู้ความเดียวดายด้วยตัวเอง
22 เมษายน 2550 21:21 น.
พิมญดา
ตะวันลับดอย
สาวน้อยคอยเพื่อน
กี่ปีกี่เดือน..
คอยเพื่อนกลับดอย..
อยู่ดอยภูสูงเป็นห่วงเพื่อนมาก
กลัวเพื่อนลำบากอยู่ในเมืองหลวง
กลัวเพื่อนเป็นเหยื่อของคนหลอกลวง
คนในเมืองหลวงเป็นยักษ์มากมี
ลมเย็นบ่ายคล้อยบนดอยสูง
ไม่มีใครมาจรุงภูสูงเขียว
มีแต่เรานั่งนับวดาวยู่คนเดียว
ดอยสีเขียวเป็นเพื่อนคอยระห้อยใจ
วอนเพื่อนกลับมาหาดอยบ้าง
อย่าปล่อยให้ฝันค้างกลางลมหนาว
อย่าปล่อยให้คนที่ดอยนั่งนับดาว
กลับบ้านเราสาวดอยมาสอยดาว
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
3109
