28 พฤศจิกายน 2552 13:25 น.
พิมญดา
ฟังวจีของคุณละมุนหวาน
โฉมสราญนวลน้องต้องขวยเขิน
ฟังข่าวลือจากไหนใครประเมิน
ว่าสวยเกินวาสิฎฐีวิลาวัลย์
อันคำคนยลยินถวิลปอง
งามเนื้อทองเอวองค์หงส์สวรรค์
กล่าวเกินจริงสิ่งหวังคำจำนรรจ์
เพ้อรำพันฝันไปหรือไรคุณ
คำคนเล่ากล่าวหาอย่ามาอ้าง
รูปสอางค์งามพร้อมถนอมหุ่น
ทั้งน่ารักน่าใคร่ใฝ่ละมุน
ยอมทุ่มทุนชมนวลป่วนฤทัย
อาจรูปสวยด้วยพักตร์ลักขณา
หากว่าแก่ชราจะรักไหม
หรือแค่รักรูปร่างว่างข้างใน
ไม่รักใจนงคราญนานลับเลือน
ไม่ได้หวงห้ามใครให้มารัก
แต่ขอหักห้ามใจไว้เพียงเพื่อน
หากหลงรูปภายนอกหลอกแรมเดือน
กลัวแชเชือนไกลห่างจาง..ลอยลม
19 พฤศจิกายน 2552 10:02 น.
พิมญดา
นอนไม่หลับนั่งนับดาวบนราวฟ้า
ยากข่มตาปล่อยจิตมิคิดถึง
แสงจันทร์ส่องลงมาพาคำนึง
เพียงรำพึงถึงใครใจกังวล
คนทางนี้คิดถึงคนทางนั้น
นั่งรำพันห่วงหาคราสับสน
เหมือนยิ่งดึกยิ่งหนาวร้าวกมล
เพราะกลัวคนอยู่ไกลใจลืมกัน
ดาวและเดือนเคลื่อนลาอุษาสาง
แต่หนทางคนคอยพลอยไหวหวั่น
สายลมหนาวผ่าวพลิ้วลิ้วแสงจันทร์
คืนและวันรอรับกลับห้องใจ
หยาดน้ำค้างหยาดลงตรงกลางทรวง
เย็นถึงห้วงดวงมานพาลหวั่นไหว
ดึกแล้วหนอรอเพ้อเจอคนไกล
คิดถึงแทบขาดใจในค่ำคืน
คนคนนั้นรู้สึกไหมใครคนนี้
คิดถึงทุกนาทีมิมีอื่น
ดาวหลับไหลหัวใจใยกล้ำกลืน
ค่ำดึกดื่นยืนคอย..รอยอาลัย
16 พฤศจิกายน 2552 13:17 น.
พิมญดา
เผลอใจปองห้องใจใครคนหนึ่ง
นั่งรำพึงถึงอยู่มิรู้หาย
เฝ้าแอบมองดอกฟ้าดาราราย
รักจากชายชาวดินถวิลมอง
ฤา!ดอกหญ้าค่าด้อยน้อยเกินศักดิ์
มิอาจรักอาจหวงทรวงเศร้าหมอง
ต่ำเพียงดินถวิลฟ้ามาครอบครอง
ไร้สิทธิ์ปองดอกฟ้ามาสู่ดิน
เผลอใจครวญหวนคิดจิตสับสน
เกิดมาจนเงินตราหาทรัพย์สิน
ยังหวังปองดอกฟ้ามายลยิน
ได้แต่กลิ่นหอมนวล..รัญจวนใจ
สายลมไหวไล้กายหมายดอกฟ้า
เพียงดอกหญ้าเอนโอนจนสั่นไหว
ต่อให้พัดถึงใจใครบางใคร
ดอกหญ้าไร้คนชม ..ตรมรายทาง
เผลอใจรักหนักแน่นแสนวิโยก
จะกอดโลกเอาไว้มิให้ห่าง
หวังวันหนึ่งดอกฟ้าจะเจือจาง
ลดช่องว่าง ดอกหญ้า มารักเอย
13 พฤศจิกายน 2552 15:44 น.
พิมญดา
เพียงคำนั้นน้องรอขอใจพี่
อยากได้ยินวจีพี่เฉลย
เพียงคำเดียวที่หวั่น..ใจจังเลย
เพียงรอคำพี่เอ่ยเผย..แบบแฟน
อยากกระซิบคำนั้นหวั่นเป็นหญิง
เลยประวิงถ้อยคำอันหวงแหน
หากพี่เผยมาก่อนจะตอบแทน
ชายหมื่นแสนทั่วหล้า..หาสนใจ
ฤา!พี่ลืมคำนี้ที่น้องรอ
ไห้เฝ้าทอถ้อยคำ..ด้วยหวามไหว
เพียงคำนั้น..น้องขอ.ต่อเยื่อใย
หากดวงใจ.คอยนาน..พาลระทม
มธุรสวาจาพาฝันหวาน
ขอสวรรค์บันดาล..ให้สุขสม
คำมีค่ายิ่งใหญ่..ใฝ่ภิรมย์
เอาไว้ห่ม.ใจน้อง..ปองมิคลาย
คำคำนั้น..มีค่าน่าถนอม
คำหวานหอมรื่นหูมิรู้หาย
คำที่รอจากปากของพี่ชาย
คำที่หมาย..สร้างฝัน...วันวิวาห์
.
12 พฤศจิกายน 2552 15:41 น.
พิมญดา
ได้ยินข่าวหนาวใจเสียแล้วสิ
เธอชอบผลิดอกรักปักไปทั่ว
เห็นเป็นข่าวรายวันฉันนั้นกลัว
ข่าวจริง-มั่ว หรือไรในสังคม
ปากมีหูประตูนั้นมีช่อง
ข่าวเธอก้องเข้าหาพาขื่นขม
หว่านเสน่ห์แพรวพราวสาวชื่นชม
แม่เอวกลมหวังแอบแนบข้างแทน
ข่าวเรื่องเดียวเกี่ยวใจให้เคืองขุ่น
บอกว่าขาดไออุ่นคนหนุนแขน
แล้วใครหนอบอกขอฉันเป็นแฟน
สาวทั่วแดนไม่สนคนรักจริง
คงรักเดียวแต่โรเนียวได้หลายครั้ง
ข้อมูลดังส่อแววแนวหลอกหญิง
อ่อยคารมพรมคำย้ำแอบอิง
เหมือนทุกสิ่งง่ายดายไม่จีรัง
ขยันจังฟังข่าวแล้วคิดหนัก
คงเลิกรักเลิกราอย่ามาหวัง
เที่ยวเป็นข่าวกับสาวจนโด่งดัง
ขอเอวังแล้วหนอ..พอกันที
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1565
