10 มิถุนายน 2550 18:34 น.
พิมญดา
เห็นปลาทองแก้มป่องว่ายวนมา
ไม่รู้สึกรู้สาว่ายวนซนไปไหน
กินอาหารเดียวนี้แล้วลืมไป
ว่ายมาใหม่กินอีกคราน่าจะลืม
ตัวเราเป็นหมูอ้วนแก้มยุ้ยเดินดุ่ยๆ
เดินผ่านคุยปลาทองอย่างคาดหวัง
ปลาทองซังพ่นน้ำบุ๋งๆคุยเก่งจัง
หมูอ้วนจังนั่งลงฟังข้างตู้ปลา
ปลาทองบอกหมูอ้วนมานี่หน่อย
มานั่งคอยตรงข้างข้างปลาทองจ๋า
หมูน่ารักขอจุ๊บหน่อยนะสักครา
ก่อนจากลาไปนอนขออ้อนที
เจ้าหมูอ้วนแก้มยุ้ยยิ้มตาหยี
บอกดีดีได้ไหมปลาทองจ๋า
ให้จุ๊บแล้วอย่าลืมนะคำสัญญา
ปลาทองว่าไม่มีทางจางรักเรา
แม้จะมีอุปสรรควันข้างหน้า
จะว่ายน้ำแหวกมาหาจอมขัวญ
หมูอ้วนจ๋าอย่าเพิ่งท้อตัดสัมพัน
ปลารักมั่นเส้นทางฝันยังยาวไกล
เจ้าหมูอ้วนแก้มยุ้ยนั่งฝันหวาน
รอเส้นทางบนทางรักอันยิ่งใหญ่
ปลาทองแก้มป่องคอยให้กำลังใจ
เมื่อฟ้าใสจะกลับไปข้างเคียงกาย
แต่แล้วฟ้าลิขิตให้มาพบเพื่อจาก
เหมือนสายฟ้าฟาดลงตรงใจหมู
ปลาทองว่ายน้ำท่องไปไม่มาดู
ปล่อยทิ้งหมูหงอยเศร้าไม่เข้าใจ
หมูอ้วนแก้มยุ้ยน้ำตาริน
ปลาทองสิ้นสงสารเสน่หา
ทิ้งหมูไปไม่เหมือนคำสัญญา
อนิจจาความจำสั้นนั่นปลาทอง
9 มิถุนายน 2550 21:55 น.
พิมญดา
หากวันนี้ไม่มีใครเดินเคียงข้าง
คงต้องเดินอ้างว้างดังเก่าก่อน
ไม่มีเธอไม่มีใครให้อาทร
ก็ขอยอมเดียวดายพ่ายรักเธอ
ให้เจ็บปวดทรมานมากเท่าใด
จะไม่ยอมเผยความในใจเสนอ
เก็บเอาไว้หลบให้ไกลคนใจเบลอ
ไม่ขอเจอรักเรรวนกวนใจตรม
ฟ้าวันนี้ยังคงอยู่มองดูฉัน
ดูทุกวันว่าฉันสุขหรือขื่นขม
คอยรับฟังคำระบายใจระทม
รักฉันล่มฟ้าไม่บ่นทนรับฟัง
หากวันนี้ต้องเดินทางของคนเหงา
ทางข้างหน้าจะว่างเปล่าทิ้งความหลัง
ถึงเหน็บหนาวหรือเร่าร้อนในภวังค์
จะขอฝังความเจ็บเก็บใจคืน
หากต้องเดินเดียวดายในความคิด
ไม่ว่าถูกหรือผิดไม่คิดฝืน
เสียน้ำตาเท่าไหร่ทนกล้ำกลืน
เสียงสะอื้น..ว่าฉันเจ็บ.เก็บทรวงใน
8 มิถุนายน 2550 22:58 น.
พิมญดา
ฉันร้างรา....รักมานาน..จนลืมไปเลยว่ารักครั้งสุดท้าย..เมื่อไหร่..
วันนี้เหงา.....ฉันหยิบหนังสือเล่มหนึ่งมาอ่าน...
ปกหนังสือ..น่าสนใจ..สีสันสวยงาม
ไม่มีส่วนไหนของหนังสือ.........ที่จะทำให้ฉันวางมันลงไปได้
บนโลกใบนี้....จะมีหนังสือที่น่าอ่าน...น่าสนใจเท่ากับหนังสือเล่มนี้..อีกแล้ว
ฉันจึง..ค่อยๆพลิกอ่าน..หนังสือเล่มนี้..
ผ่านไปแต่ละวัน....เริ้มต้นเนื้อหา..ช่างดีอะไรเช่นนี้......
หน้าแรก...หนังสือก็บอกเล่าความเป็นไป..ของตัวมันเองว่า............
ตัวฉันนี้เป็น....หนังสือดี..มีชาติตระกูลดี.....การศึกษาดี.......รู้สึกอย่างไรก็เขียนแบบนั้น....
บอกเรื่องราว........ที่เป็นตัวตน.....มากมายทั้งเศร้า.เคล้าน้ำตา..สนุก....ออดอ้อน.
จนคนอ่านหลงใหลตัวอักษร....ของหนังสือเล่มนี้
ฉันหยิบมันขึ้นมาอ่าน......นานเป็นปี..อ่านซ้ำไปซ้ำมาอยู่..อย่างนั้น
ฉับเกือบจะเป็นส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้......ทั้งรัก.ทั้งบูชา..เชื่อมั่น..ศรัทธา....สรุปเอาจากการอ่าน............
อ่านใกล้จบเล่ม......เพิ่งรู้ว่าหนังสือเล่มนี้.......มันว่างเปล่า...มันสรุปตัวมันเองว่า
มันจมอยู่กับวังวนของตัวมันเอง......มันไร้ค่าในตัวมันเอง....
ฉันเสียเวลาจากการ.....อ่านมันมาเป็นปี
เก็บมันมาอ่านยาวนาน..........ถ้าฉันรู้.ว่ามันเป็นหนังสือไร้ค่า ......ที่ไร้ค่าในตัวมันเอง
ฉันจะไม่เก็บมันขึ้นมาอ่าน.......เพราะมันเป็นหนังสือที่......
ตอนจบ...หักมุม......คนอ่านอย่างเจ็บปวดที่สุด
หนังสือเล่มนี้.....ฉันถือว่าได้..อ่านจบแล้ว........
มันไม่มีค่าควรที่จะ........เก็บรักษาเอามา..อ่านให้เจ็บปวด ......อีกต่อไป
เพราะมันเป็นหนังสือ....ที่ไร้ค่า........
8 มิถุนายน 2550 17:34 น.
พิมญดา
อยากฝาก.....จุ๊บถึงใจใครคนหนึ่ง
คนที่ซึ่ง........ประทับใจเป็นหนักหนา
ทุกเช้าค่ำ.....ใบหน้าเธอลอยติดตา
ยังตามมา.....เป็นเงาเฝ้าตามใจ
ถ้าได้จุ๊บ.......แก้มคนดีที่แอบชอบ
จะขอบอก.....น้องนี้ไม่หน่ายหนี
หันมาหน่อย..ค่อยๆบอกน้องคนดี
ว่ารักนี้มี.......แต่น้องเพียงผู้เดียว...........จุ๊บๆ*-*-----*-*
8 มิถุนายน 2550 10:06 น.
พิมญดา
แอบน้อยใจกับรักมานานเนา
หลงรักเขาเช้าค่ำใฝ่ฝันหา
เป็นรักซ้อนมือสองนองน้ำตา
รอเขามาบ้างครั้งยามเหงาใจ
ใช่อยากเป็นเช่นนี้ที่พลั้งเผลอ
พรหมลิขิตให้มาเจอเธอเมื่อสาย
เธอมีคู่อยู่แล้วข้างเคียงกาย
รู้เมื่อสายยากถอนใจเสียแล้วเรา
แอบสะอื้นทุกคืนฝืนดวงจิต
เขาจะคิดถึงเราบ้างไหมหนอ
ปล่อยให้เรามือสองนอนคอยรอ
น้ำตาคลอเปียกหมอนทุกคืนวัน
เป็นมือสองใครเขามองจะยินดี
รับแต่คำเหยียบย่ำหมิ่นศักดิ์ศรี
ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องค่าแห่งความดี
น้ำตาปรี่มือสองร้องให้ครวญ
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1347
