10 กรกฎาคม 2550 17:55 น.
พิมญดา
อย่าทำลาย ความหวัง ที่เหลืออยู่
ฉันควรคู่ กับเธอ นั้นแค่ไหน
เรื่องอดีต ผ่านมาแล้ว ชอกช้ำใจ
กลัวหัวใจ โดนกระทำ ซ้ำจาบัลย์
อย่าเข้าใกล้ มากไป ฉันมันหวาด
ความโง่เขลา ยังขยาด ในใจฉัน
หลงเชื่อง่าย ใจง่าย มานานวัน
สุดท้ายมัน แค่เปลือก เลือกเอามา
อย่าเอาใจ ห่วงหา อาวรณ์นัก
เวลาจาก ทนไม่ได้ ใจห่วงหา
เธอมาเป็น คนที่คั่น ของเวลา
หรือจะมา ชั่วครั้ง นั่งข้างกาย
โลกทั้งใบ มันใหญ่ เกินไข่วคว้า
ม่านน้ำตา ก็ไหลได้ ไม่ขาดสาย
หากต้องร้อง อีกครั้ง คงขาดใจ
รักครั้งใหม่ ขอทำใจ ให้ใคร่ครวญ
10 กรกฎาคม 2550 06:02 น.
พิมญดา
.....เจอะเธอคน บ้านกลอน มาอ้อนรัก
ขอสมัคร เป็นคู่สอน กลอนแว่วหวาน
จะคอยสอน กลอนกวี ให้เชี่ยวชาญ
ใจสะท้าน ยิ้มยั่วเย้า สาวภูธร
.......หนุ่มกรุงพร่ำ คำหวานหู มิรู้หาย
มาบอกรัก หมดใจ ใช่ยอกย้อน
สาวภูธร ก็เต็มใจ ให้สอนกลอน
พูดออดอ้อน สาวบ้านนา พาคล้อยตาม
.......หากรักแล้ว รักเลย อย่าทิ้งขว้าง
เพราะอ้างว้าง เปลี่ยวใจ มาหลายหนาว
หากคิดจะ รักน้อง แค่ชั่วคราว
น้องคงเฉา อยู่บนดอย น้อยใจตาย
......ลองคบกัน ดูก่อนไหม ใจเสนอ
สำหรับเธอ ไม่คิดตังค์ สนใจไหม
หากรักแล้ว สาวภูธร วอนจากใจ
หนุ่มกรุงไม่ มาหลอก ให้ชอกช้ำ
.....คนบนดอย กินผักบุ้ง แล้วตาหวาน
อยากให้ทาน ฝีมือน้อง แสนเลิศล้ำ
น้องปรุงเอง ให้พี่นั้น ทานสักคำ
รสไม่ซ้ำ อร่อยแน่ แม่ยังชม
....จะพาพี่ ไปแอ่วดอย ชมหมู่ไม้
พาหัวใจ ที่ชื่นบาน ฝันสุขสม
นั่งแต่งกลอน ชมฟ้าไกล ได้อารมณ์
อยู่ชิดชม เคียงคู่ สาวภูธร..
?o.O (พิมญดา) O.o?
8 กรกฎาคม 2550 08:46 น.
พิมญดา
...คนเคยรัก.......... คนนั้น เขาอยู่ไหน
คนของใจ.......ที่เคยซึ้ง...รำพึงหา
คนเคยรัก.............รักมาก..ดั่งแก้วตา
คนที่เคย.....ไข่วคว้า มาแนบใจ
...คนเคยรัก........รู้บ้างไหม ใจคิดถึง
คนที่ซึ้ง.......ครั้งหนึ่ง...เคยชิดใกล้
คนเคยรัก ........รู้หรือเปล่า..เหงาฤทัย
คนที่ใจ........ยังมีรัก..ยากลืมกัน
...หากคืนนี้.........คนเคยรัก..ยังคงอยู่
คงนั่งดู..พระจันทร์......นั้นกับฉัน
คนเคยรัก...... ถึงแม้เรา...จะห่างกัน
สุดทางฝัน.....ห่างครึ่งฟ้า.....ห่วงหากัน
...ฝากบอกจันทร์..ส่งใจถึง...คนเคยรัก
หากทุกข์หนัก..หันกลับ.....คิดถึงฉัน
ฉันยังอยู่...ตรงนี้.....ใต้เงาจันทร์
ด้วยผูกพัน..รักมั่นคง..ตรงที่เดิม..
6 กรกฎาคม 2550 11:19 น.
พิมญดา
อย่าเผลอ.....มองมาบ่อยบ่อย
คนข้างๆเธอเขาน้อยใจรู้ไหม
ขอบอกฉันไม่ได้คิดอะไร
แค่เผลอไผลหวั่นไหวแค่นั้นเอง
หากเธอยังเผลอมองมาบ่อยๆ
หัวใจดวงน้อยน้อยคงอ่อนไหว
อย่าทำอย่างนี้ฉันไม่อยากช้ำใจ
ขี้เกียจออกไปอธิบายให้เขาฟัง
อย่าเผลอไผล..อีกได้ไหมขอร้อง
อย่าส่งสายตาออดอ้อนวอนหา
ไม่อยากย้ายห้องเช่าในพริบตา
ขี้เกียจเดินหาที่ซุกหัวนอน
หากเธอยังเผลอมองมาอีกครั้ง
จะเอาหน้าต่างปิดตายหายหนี
ไม่เปิดแล้วกลัวสายตาคนดี
จ้องทีกลัวคดีห้องเช่าหลายใจ
หากเธอยังส่งสายตาอยู่อย่างนี้
ขอย้ายห้องเช่าหนีดีกว่าไหม
ไม่อยากเสียศักดิ์ศรีให้หมองใจ
เป็นมือที่สามของใครใจไม่ดี
*********************************************
...กรุณา อย่าเผลอมอง มาบ่อยบ่อย
คนข้างข้าง เธอเขาน้อย ใจรู้ไหม
ฉันคนนี้ ไม่ได้ หมายปองใคร
แค่เผลอไผล ใจหวิวหวั่น เท่านั้นเอง
...หากเธอยัง เผลอมอง มาบ่อยบ่อย
ใจดวงน้อย เกรงเธอ จะข่มเหง
อย่าทำเลย คนข้างเธอ จะคว้างเคว้ง
ส่วนฉันเอง ไม่ต้องยาก ลำบากใจ
...เธออย่าเผลอ อีกได้ไหม ฉันขอร้อง
เธออย่าจ้อง สายตาอ้อน วอนได้ไหม
ห้องเช่าเธอ กับฉัน นั้นไม่ไกล
ขี้เกียจย้าย ไปหาที่ ซุกหัวนอน
...หากเธอยัง เผลอมอง มาอีกครั้ง
ฉันจะปิด หน้าต่าง กันเธออ้อน
ไม่เปิดแล้ว หลบสายตา ที่เว้าวอน
กลัวลุ่มร้อน คดีรัก มากหัวใจ
...หากเธอยัง ส่งสายตา อยู่อย่างนี้
ขอย้ายหนี ไปที่อื่น ดีกว่าไหม
ไม่อยากเสีย ศักดิ์ศรี ให้หมองใจ
ฉันจะกลาย เป็นมือสาม ทำร้ายคน....
5 กรกฎาคม 2550 21:15 น.
พิมญดา
ขอโทษ...คงไม่สายใช่ไหม
หากต้องเอ่ย..ออกไปในตอนนี้
เพื่อนรัก.....อย่าโกรธ..นะคนดี
อยากเป็นเพื่อน...อย่างนี้....
ไปนานนาน.....
ด้วยฉัน......ยังมีเขาอยู่เคียง
รักไม่...เอนเอียง........ไปไหน
เขายังรัก..และ..คอยห่วงใย
ฉันไม่อาจปันใจ.....รักใครได้เลย
ขอเธอ....แค่เพื่อนสนิท
ไม่อยากเปลี่ยน....ไปชิดใกล้
วันหนึ่ง....หากเรา....ไม่เข้าใจ
วันนั้น..กลัว...ความผูกพัน
จางหาย......ไปกับตา
เป็นเพื่อน.........กันดีกว่า
ไม่ต้องร้างลา..กันให้ใจหาย
สักวัน..ต้องมาเปลี่ยนไป
ไม่อยากเสีย..เพื่อนไป.....พร้อมน้ำตา