21 กุมภาพันธ์ 2553 22:07 น.

@.รักคนโทรมา..จังเลย. @

พิมญดา

จากวันพบประสบรักพักใจน้อย
ยังเฝ้าคอยคนไกลใฝ่คิดถึง
อยู่เมืองใหญ่วุ่นวายคลายคำนึง
เสียงสุดซึ้งโทรหา..มาจำนรรจ์

เหนื่อยมากไหมคนดีที่ไกลห่าง
หากหนทางยากไร้ไม่เหมือนฝัน
หากความเหงารุมเร้าเฝ้าโรมรัน
อย่าไหวหวั่นอันใดใจมีเธอ

เธอโทรมาปลอบขวัญชวนยิ้มหวาน
จึงเขียนกลอนอยู่บนลานอยู่เสมอ
ยามเหนื่อยล้าจากงานอ่านมาเจอ
ยังไม่เผลอรับสายหมายเลขใด

ก่อนนิทราโทรอ้อนวอนรักอิ่ม
รับสายยิ้มทุกครั้งยามหวั่นไหว
ด้วยสองเราต่างเติมเสริมแรงใจ
แม้ปีเดือนเคลื่อนไปใช่ร้างลา

ยังคอยอยู่ตรงนี้ที่เพียงดาว
สายลมหนาวห่มใจไว้ปลายฟ้า
ยังคงรักคิดถึงคนโทรมา
เก็บสัญญาใส่กลอน.ซ่อนอย่างดี

2396

love

comment

18 กุมภาพันธ์ 2553 18:24 น.

สัญญาณ!หายในสายเสียง.

พิมญดา

ดอกกุหลาบบนโต๊ะอยากโล๊ะทิ้ง
มันแห้งอิงแจกันกว่าวันไหน
รอเบอร์โทรคนเหงาเฝ้าห่วงใย
สัญญาณในมือถือ..สื่อเงียบงัน

อยากจะงอนค้อนใส่โทรศัพท์
แต่ก็จับหน้าจอรอเบอร์นั้น
ไม่มีเสียงห่วงหามารำพัน
คิดถึงกันบ้างไหมใจคนดี

หรือลืมแล้วตำแหน่งมอบตอบใจภักคิ์
เรียกที่รักเรื่อยมาพาสุขขี
เสียงตามสายหายไปไม่เห็นมี
โทรหน่อยซี!คิดถึงมากอยากได้ยิน

อย่าปล่อยให้คนเหงาเฝ้าจดจ่อ
น้ำตาคลอต่อสายหมายถวิท
ฝนที่ตกล้นใจไหลร่วงริน
เหมือนจะสิ้นรักแล้ง..แห้งเหี่ยวทรวง

หากสัญญาณไม่ดีมีตู้หยอด
หรือมัวพลอดรักใครไม่ห่วงหวง
ปล่อยรักหายสายเสียงเพียงลมลวง
เวลาล่วงเลยผ่าน..สัญญาณใจ

1808

love

comment

17 กุมภาพันธ์ 2553 19:27 น.

..ภาวนา!จากหัวใจ..

พิมญดา


เพราะเราห่างแสนไกลในฟ้ากว้าง

ย่ำบนทางห่างเหินเผชิญเหงา

ได้แต่เอื้อมมือกอดพลอดกับเงา

เหลือเพียงความว่างเปล่าหนาวหัวใจ


หากมีใครอีกคนบนใจเธอ

คอยพร่ำเพ้อว่ารักจักหวั่นไหว

ภาวนาขออย่าให้เป็นไป

ทอสายใยรักมั่น..ฝันทุกคืน


ยังหวั่นทรวงห่วงหาอย่าแปรเปลี่ยน

จึงนั่งเขียนบทกลอนผ่อนขมขื่น

มองปลายฟ้าแสนไกลใจยั่งยืน

หากเป็นอื่นตีจากยากจะทน


ภาวนาให้เธออย่าเผลอจิต

อาจจะแพ้ความใกล้ชิดคิดสักหน

ขอเห็นใจฉันหน่อยคอยยินยล

รักของคนไกลห่างอย่าร้างลา


.คำว่ารักสุดใจใครอย่าซ้ำ

ห่วงน้ำคำบ้างหนอคนพ้อหา

ทุกค่ำคืนคอยพร่ำภาวนา

คนบนฟ้า.รู้ไหม..ใจคนคอย