7 กันยายน 2550 12:54 น.
พิมญดา
ทุกค่ำคืนยืนร้องให้ใจบาปหนา
ขายกามาลี้ยงดูลูกสุดขื่นขม
เอาร่างกายแลกเงินตราไม่น่าชม
ชายภิรมย์แต่เราร้าวเศร้าฤดี
โดนสังคมตราหน้าว่าหญิงชั่ว
เร่ขายตัวแลกเงินเมินศักดิ์ศรี
สร้างรอยบาปรัดห่วงบ่วงโลกีย์
โสเภณีคือนิยามนางบังเงา
ฉันจำทนเดินบนหนทางเลว
ก้าวลงเหวย่อยยับดับคาเขา
ร่างแปดเปื้อนชายไหนเขาจะเอา
แค่บรรเทาความอยากจากร่างกาย
อยากตะโกนให้รับรู้กันถ้วนทั่ว
ถึงขายตัวแต่หัวใจไม่ยอมขาย
แลกเงินมาเอายาใส้ให้ลุกชาย
ค่าเทอมจ่ายสิ้นเดือนเขาเตือนมา
ทุกทุกคืนยืนสะอื้นใจข้างเสา
ไม่มีเงาของพ่อเจ้าเขามาหา
แม่เลี้ยงได้ทนเอาหน่อยนะลูกยา
สุดแผ่นฟ้าขายวิญญาณแม่ก็ยอม.......
5 กันยายน 2550 23:05 น.
พิมญดา
หยาดน้ำตาหลั่งรินสิ้นแล้วหนอ
คนเคยคลอเคียงเคล้าเขาห่างหาย
คนเคยรักไม่มีเงาเขาข้างกาย
คนข้างใจไม่มาเชยเกยภิรมย์
คนข้างเคียงไปเคียงข้างกับใครหนอ
คนที่รออยู่ข้างหลังแสนขื่นขม
กลับได้ไหมฉันโศกเศร้าเหงาใจตรม
น้ำค้างพรมเดือนลับฟ้ายังถ้าคอย
มองดาวเดือนเคลื่อนคล้อยน้อยใจหนอ
ดาวพนอออดอ้อนเดือนเรียงสุดสอย
ค่อยค่อยเลื่อนเคียงคู่กันฉันใจลอย
น้ำตาปรอยอาบแก้มสาวทุกคราวคืน
คนเคยเคียงนอนตกเตียงบ้างไหมหนอ
คนเคยคลอสุดทดท้อรอสุดฝืน
ยิ้มเศร้าเศร้าเล่านิยามรักกล้ำกลืน
มันขมขื่นใจสะอื้นยืนเดียวดาย
5 กันยายน 2550 11:53 น.
พิมญดา
ก้าวบนเดิน หนทาง ที่ย่างก้าว
นับรอยร้าว กี่ก้าว บนวิถี
น้ำตาหลั่ง กี่สาย รดปฐพี
ขอคนดี อย่าเพิ่งท้อ ใจไปเลย
เกิดมาแล้ว ต้องรู้รัก ต้องรู้เจ็บ
เกิดมาแล้ว ต้องรู้เหน็บ อย่านิ่งเฉย
เกิดมาแล้ว อย่าท้อแท้ เสียอย่างเคย
ทุกสิ่งเอ๋ย คือชีวิต ลิขิตคน
เกิดเป็นคน ใช่เหาะเหิน เดินอากาศ
อย่าประมาท ชีวาพลาด อาจสับสน
โลกมนุษย์ ทุกวันนี้ มันวกวน
ทุกแห่งหน มีแต่คน จนน้ำใจ
เอาดวงตา เห็นธรรม ดีกว่าไหม
เอาฤทัย เบิกทาง สว่างใส
นิ่งสงบ ให้เข้าถึง ธรรมวินัย
ดวงตาใส หัวใจแกร่ง แรงศรัทธา..
4 กันยายน 2550 11:52 น.
พิมญดา
จะกี่ปี กี่เดือน..จ ะเคลื่อนคล้อย
จะกี่คอย.กี่หนาว...ยังถวิล
จะกี่รัก.กี่คำ..ยังยลยิน
จะโบยบิน..สู่ฟากฟ้าไปหาเธอ
จะกี่คร่ำ.กี่ครวญ ...ที่พานพบ
จะกี่จบ..กี่เริ่ม .กี่เสนอ
จะกี่ร้าว..กี่รอย...ที่พบเจอ
ขอมีเธอ..เป็นพลัง..ฟันผ่าไป
จะกี่คืน.กี่เช้า...ปล่อยผันผ่าน
จะกี่นาน.กี่หน..ขอทนไหว
จะกี่ก้าว.กี่ครั้ง...ขอมั่นใจ
จะมีใคร..อย่าหวั่นไหว..ใจเป็นพอ
จะกี่คราว..กี่ท้อ..ขออย่าหวั่น
จะกี่ฝัน..กี่ตื่น..ยืนสู้หนอ
จะกี่แพ้..กี่ชนะ..อย่ารั้งรอ
จะกี่ขอ..กำลังใจ..ให้เหมือนเดิม
จะกี่วัน..กี่เวลา..คราแรกเริ่ม
จะกี่เติม กี่ศรัทธา..มาส่งเสริม
จะกี่สร้าง ..กี่รอยยิ้ม..กี่เพิ่มเติม
จะกี่เหิน..กี่ห่าง..ไม่ร้างไกล
จะกี่คน..กี่ความคิด..กี่แตกต่าง
จะกี่ทาง..กี่รอยบ่าง..เกินทานไหว
กี่ท้อแท้..กี่รอยช้ำ ..ฝังทรวงใน
ต่อนี้ไป.. จะกี่ใจ..ไม่ทัดทาน
จะกี่คำ..กี่พินิจ..คิดดูก่อน
จะกี่สอน..กี่กล่าว..เล่าไขขาน
จะกี่เฉือด..เลือดกระฉูด.สุดวายปราณ
จะปล่อยวาง..มีสติ..รู้คิดเอย..
คำพูดคนเหมือนลมที่พัดผ่าน คำพูดหวานผ่านหูไม่รู้หาย คำพูดคนเวียนวนจนตาลาย คำพูดชายไม่เชื่อหนอขอเปอร์เซนต์ คำที่ฝากบอกรักฉันนั้นเท่าฟ้า คำที่ว่าคิดถึงฉันเฝ้าฝันเห็น คำที่บอกออกจากใจใช่ยากเย็น ถ้าเปรียบเป็นเช่นเปอร์เซนต์เท่าไหร่พอ ไม่เห็นหน้าก็ขอแค่หลังคาบ้าน คำพูดหว่านออกมาพาสุขหนอ หากหญิงเชื่อลมปากชายคอยพนอ น้ำตาคลอใครช่วยซับรับแก้มนวล คำพูดคนพูดให้ดีมีสติ หากตำหนิภายหลังชิงชังหวน เสียภาพพจน์เพราะวาจาพาเรรวน คนจะด่วนดูแคลนแสนอับอาย......
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1430
