18 กันยายน 2550 09:41 น.
พิมญดา
อันคำคนพูดดีดีเป็นศรีปาก
หากพูดมากไม่ดีปากมีสี
แต่บ้านกลอนชักอ่อนใจกระไรมี
คนไม่ดีแอบแฝงแรงกดดัน
หลายคนเขียนกลอนเพราะอมทุกข์
หลายคนเขียนสนุกเพราะสุขสันต์
หลายคนเขียนแต่เรื่องรักคิดถึงกัน
หลายคนฝันกับอักษรร่ายกลอนมา
ด้วยบ้านใหญ่ที่มีใจคอยเอื้อเฟื้อ
ใครไม่เบื่ออยู่นานหน่อยคอยอาสา
อยู่เป็นเพื่อนร่ายกลอนตอบทุกเวลา
เศร้าเฮฮาหัวเราะร่าพาใจเพลิน
เพื่อนเขียนดีมีไมตรีคอยชมตอบ
หากไม่ชอบอ่านข้ามไปใจไม่เขิน
แต่มีคนบางคนคอยเหิมเกริม
ชอบเม้นเพิ่มข้อความหยามจิตใจ
ทำให้เกิดการเบื่อหน่ายร่ายอักษร
ขอวิงวอนอย่าอิจฉาจะได้ไหม
รู้หรอกนะไอพีฟ้องก่อนว่าใคร
บ้านจะใสหากว่าใจคุณคิดดี
หากว่าคุณพูดดีนั้นไม่ได้
เงียบไปเลยดีกว่าไหมเสียศักดิ์ศรี
ให้คนอื่นเขาทุกข์ใจไม่เห็นดี
บ้านกลอนนี้จะได้มีสีสวยงาม..........
16 กันยายน 2550 19:21 น.
พิมญดา
นึกถึงวันในอดีตกรีดใจช้ำ
ฝังใจจำไม่หายในกายฉัน
คนที่เคยรักมั่นมาหลอกกัน
คอยรำพันค่ำเช้าเฝ้าเชยชม
มาวันนี้นึกหวนยังแค้นหนัก
คนที่รักหักหลังแสนขื่นขม
ปล่อยให้เราร่ำให้ใจตรอมตรม
เขาสุขสมแต่เราเศร้าเหงาทุกคืน
คิดขึ้นมาคราใดฤทัยร้าว
น้ำตาพราวแสนอับอายใจสุดฝืน
เจ็บครั้งนั้นฉันแทบไร้จุดยืน
นอนสะอื้นอยากตายหน่ายชีวิน
เหตุเกิดจากความโง่งมจมในใจ
หลงมอบให้กายชมภิรมย์สิ้น
พอเขาหน่ายมีใหม่ใจโบยบิน
น้ำตารินทิ้งสํญญาพาบิดเบือน
ผิดครึ้งหนึ่งจึงเปรียบเช่นอุทาหรณ์
เป็นครูสอนรักซ้อนแอบซ่อนเงื่อน
หากคิดรักฉันจึงอยากจะขอเตือน
คิดก่อนเพื่อนอย่าให้เหมือนฉันเจอมา..........
14 กันยายน 2550 19:27 น.
พิมญดา
ยามค่ำคืน ครูดอย คอยดูดาว
ที่พร่างพราว บนท้องฟ้า นภาใส
อุทิศตน ให้กับเด็ก ป่าพงไพร
เป็นแสงเทียน ส่องร่ำไร ในพนา
จะมีใคร อีกหนอ ขอมาช่วย
สร้างสรรค์ด้วย อุดมการณ์ งานศึกษา
ช่วยเด็กน้อย ที่ทุกข์ยาก ทางปัญญา
ให้ก้าวหน้า รู้วิชาภาษาไทย
เป็นครูดอย แสนลำบาก ยามฝนหลั่ง
เสบียงสั่ง ขึ้นมา หาเก็บไว้
ยามฝนตก ถนนขาด อยู่ร่ำไป
ในฤทัย ต้องอดทน ข่มชีวี
ยามเหมันต์ มาเยือน เตือนใจรัก
อย่าได้พัก จงตระหนัก ในหน้าที่
ไม่ว่าฝน ไม่ว่าหนาว กี่คราวมี
ดวงฤดี ขอสร้างฝัน งาน ศรัทธา
อยู่บนดอย เห็นภูเขา และฟากฟ้า
เห็นดวงตา เด็กน้อยน้อย คอยมองหา
ครูจ๋าครู อย่าจากหนู ไปไกลตา
หากครูล้า พักลงบ้าง อย่าร้างไกล
ฟังวจี เด็กน้อย พลอยหดหู่
ใจของครู เหน็บหนาว รู้บ้างไหม
ยามไม่มี อุปกรณ์ สอนใดใด
เจ้าดวงใจ รู้หรือไม่ ใจกังวล.......
14 กันยายน 2550 12:28 น.
พิมญดา
จะขอเดิน ตามรอย เท้าของพ่อ
ท่านได้ต่อ รอยทาง ถางเอาไว้
ยอมลำบาก เพื่อปวง ชนชาวไทย
รอยเท้าพ่อ ยิ่งใหญ่ ในแผ่นดิน
ต่อให้ไกล เพียงไหน ตามรอยพ่อ
ไม่ย่อท้อ ต่อทางไกล ไช่ถวิล
เป็นลูกพ่อ ต้องเข็มแข็ง ชั่วชีวิน
ชีพไม่สิ้น จะตามรอย คอยทำดี
พ่อยอมทน ลำบาก ตรากตรำเหนื่อย
พ่อไม่เคย บ่นเลย ให้โศกศรี
น้ำพระทัย พ่อห่วงหา อาทรมี
ดวงฤดี ไทยทุกนาม ซาบซึ้งใจ
ลูกขอกราบ แทบเบื้อง ยุคลบาท
อภิวาท ประนมกร ขอวอนไหว้
ลูกขอรับ คำสอนพ่อ อย่างตั้งใจ
จะกินใช้ เศรษฐกิจ คิด พอเพียง
ลูกจะขอตามรอยเท้าพ่อและยึดมั่นในคำสั่งสอนของพ่อตราบชีวิตจะหาไม่
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม
ขอเดชะ
พิมญดา
13 กันยายน 2550 21:30 น.
พิมญดา
อย่าร้องให้ เมื่อเรา ห่างไกลกัน
อย่าทิ้ง ความฝัน ที่เราฝันใฝ่
อย่าได้ เอารัก ไปเผื่อแผ่ใคร
อย่าไม่ ไว้ใจ กันและกันเลย
อย่าลืมคิด ถึงกัน วันละนิด
อย่าลืม เพื่อนสนิท ที่คุ้ยเคย
อย่าได้ เอ่ยคำลา หน้าตาเฉย
อย่าได้เผย ว่าไม่รัก แค่ทักทาย
อย่าลืมคำ เดิมเดิม ที่เอื้อนเอ่ย
อย่าลืมเลย เวลาเหงา เศร้าจะหาย
อย่าลืมพูด ว่ารักรัก ก่อนกู๊ดบาย
อย่าลืมสาย ใยเรา เฝ้าถักทอ
อย่าท้อแท้ แม้เวลา จะผ่านช้า
อย่าอ่อนล้า มองจันทรา แล้วจงขอ
อย่าเหนื่อยใจ ก่อนจะพบ คนคอยรอ
อย่าเชียวหนอ ทำหน้างอ รอนานไป.
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1586
