20 พฤศจิกายน 2550 19:21 น.
พิมญดา
วิมานแก้วแวววาวพราวสดใส
แต่หัวใจนางห้องน้องหมองหม่น
ขายร่างกายแลกเงินตราเพราะความจน
น้ำตาหล่นบนเศษกามหนามอารมณ์
พักวิมานเมืองแก้วเบอร์ติดอก
เหมือนนรกให้แสดงแกล้งสุขสม
ทอดวิญญาณขายร่างกายชายเชยชม
นอนระทมปวดร้าวเศร้าชีวี
ชีวิตของคนขายพิศวาส
ทั้งปีชาติยากกู่ก้องร้องศักดิ์ศรี
ขายความสาวให้ผู้ชายสุขฤดี
สังคมชี้นางกากีมีราคา
วิมานแก้วห้องสวยด้วยน้ำกาม
โสเภณีโดนประนามเขาตราหน้า
อยู่ดงดาวดมกลิ่นคาวของกามา
สิ่งมีค่าไม่เหลือไว้ให้ภูมิใจ
คนนั้นมาคนนี้ไปใจอ้างว้าง
บนหนทางยิ้มแย้มแกล้งสดใส
พอสุขสมเขาก็อิ่มยิ้มจากไป
จะมีใครคอยอุ้มชูดูแลจริง......
19 พฤศจิกายน 2550 08:33 น.
พิมญดา
กามเทพแห่งความรักปักศรศิลป์
ใจถวิลคร่ำครวญชวนใฝ่หา
ปักตรงอกคอยเพ้อพร่ำพรรณนา
ความรักจ๋าอยู่หนใดใจหลงคอย
เมื่อมีรักมีความสุขทุกข์คลุกเคล้า
คิดถึงเขาทุกเวลาพาเหงาหงอย
รักก่อเกิดใจที่ดีพลันเลื่อนลอย
ถึงกับปล่อยหัวใจไหลตามกรรม
พระท่านสอน ผู้ใดโสด ผู้นั้นสุข
ไม่มีทุกข์ เวทนา พาถลำ
เป็นกงกรรมกงเกวียนให้จดจำ
เพราะน้ำคำของมนุษย์สุดบรรยาย
แรกแรกรักน้ำต้มผักยังว่าหวาน
พออยู่นานอันความหวานชักจางหาย
คอยหาเรื่องติฉินกันจนวางวาย
คู่ทั้งหลายเลิกกันแล้วไม่แคล้วตรม
บ้างมีรักเป็นคู่คู่ดูสุขล้น
แต่ละคนต่างพระพรหมเสกสุขสม
รักหนอรักต่างไข่วคว้ามาชื่นชม
รักลอยลมพัดผ่านวนคนวนเวียน
17 พฤศจิกายน 2550 23:04 น.
พิมญดา
ไม่เคยรู้ข่าวคราวเธอเงียบหาย
อยู่สบายดีไหมใจอยากถาม
ฉันยังอยู่ตรงนี้ทุกโมงยาม
คอยขับขานเพลงเศร้าเหงาเหลือเกิน
ตั้งแต่วันที่เราเลิกรากัน
ความสัมพันธ์สองเรานั้นห่างเหิน
กลายเป็นคนแปลกหน้าใจคอยเมิน
ไม่เผชิญเรื่องราวที่กล่าวลา
เคยโทรมาเช้าสายยามเธอเหงา
เคยนั่งเฝ้าดาวเดือนเตือนใจหา
เคยบอกฟ้ารักเธอขอกลับมา
ดวงจันทราฟากฟ้าเป็นพยาน
แต่วันนี้ทุกอย่างดูว่างเปล่า
ใจคนเหงาขอจันทร์ช่วยประสาน
บอกกับเขาไม่เคยลืมรักวันวาน
แม้จะนานแสนนานยังไม่คลาย
ตั้งแต่วันที่เธอเดินจากฉัน
ไม่เหลือวันที่เคยมีความหมาย
เหลือเพียงร่างไร้ใจยืนเดียวดาย
รอวันหายคิดถึงเธอเพ้อคนเดียว.
16 พฤศจิกายน 2550 21:27 น.
พิมญดา
ปัญหาน้อยหรือใหญ่ในชีวิต
ขอจงคิดพินิจคิดถ้วนถี่
อย่าเพิ่งได้ตัดสินความเลว-ดี
ขอดูที่จิตใจในตัวตน
เขาก็เป็นของเขาเช่นนั้นเอง
คอยบรรเลงชีวิตคิดสับสน
ผิดถูกบ้างนี่แระคือชีวิตคน
อย่ากังวลเรื่องเขาเอาใส่ใจ
เรื่องความรักห้ามนักเหมือนก้าวก่าย
เรื่องของหายแจ้งความตำรวจไหม
เรื่องกิ๊กกิ๊กเคลียร์กันเองเรื่องภายใน
เรื่องอะไรศักดิ์ศรีเราเอาพัวพัน
อยู่ห่างห่างอย่างห่วงห่วงส่งใจให้
เพื่อนอย่าได้คิดมากให้โศกศัลย์
ยิ้มกว้างกว้างรับปัญหาแล้วแก้มัน
หนทางอันยาวไกลไม่มืดมน........
14 พฤศจิกายน 2550 23:14 น.
พิมญดา
ครึ่งหนึ่งของชีวิตที่คงเหลือ
เก็บไว้เผื่อหัวใจที่บอบช้ำ
ขีดเส้นใต้เอาไว้ให้จดจำ
ทิ้งน้ำคำคนลวงห่วงตัวเอง
เก็บชีวิตที่เหลือเพื่อวันใหม่
มอบแด่ใครที่ไม่คิดข่มเหง
ช่วยมาร้องขับกล่อมทำนองเพลง
คอยบรรเลงเพลงรักสลักใจ
ครึ่งหนึ่งของหัวใจขอลิขิต
พรหมนิมิตหมายมั่นไม่หวั่นไหว
ครึ่งที่ผ่านช้ำแล้วให้แล้วไป
อีกครึ่งใจขอคิดขีดทางเดิน
ถึงจะเหลือครึ่งใจยังใฝ่รัก
ถึงหนามปักฤทัยให้ห่างเหิน
ถึงเมฆหมอกคลุมใจหนาเหลือเกิน
คนคอยเมินมีไหมชายร่วมทาง
ครึ่งชีวิตเยื่อใยมีใครหนอ
น้ำตาคลอคอยรอมาสะสาง
มาเยียวยาแผลใจให้เบาบาง
ครึ่งหัวใจรอยบ่างนางหายครวญ.......
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
3679
