13 ธันวาคม 2550 13:34 น.
พิมญดา
แมวแต้ม
ทั้งเมาเหล้าเมารักก็คือเมา
สติเล่าเลือนหายไปไหนสิ้น
พอสร่างเมาเหล้าหายรักโบยบิน
ขอหลีกสิ้นทั้งเมาเหล้าและเมารัก
พิมญดา
แต่หากใจเจ็บช้ำน้ำตานอง
คงขอดองหัวใจใส่เหล้าหมัก
ดองเอาไว้ให้เข้มข้นชอบซนนัก
คนอกหักกอดขวดเหล้ารวดร้าวใจ
คีตากะ
คืนนี้ท่าเมาแน่ไม่แปรผัน
เมาทุกวันมันแน่จะแค่ไหน
จะเมาเหล้าเมารักจักเต็มใจ
จะแคร์ใครต่อว่าเราบ้าเมา
ครูพิม
เชิญเมาตามสบายเลยไอ้น้อง
ทุกสี่ห้องเมาให้พอขออย่าเขลา
เมารักนั้นหนักใจใช่ของเบา
แม้นเมาเมาเขาบ่นว่าเหมือนบ้าบอ
พิมญดา
หากเมาเหล้าจะไม่ขอเมารัก
กลัวอกหักเมารักมักใจฝ่อ
เมาเหล้าแล้วหลับเลยไม่รีรอ
แต่เมารอคนมารักมันหนักใจ
ครูพิม
แม้นมัวเมาเหล้ายาในครานี้
ยังพอมีวันสร่างนะรู้ไหม
แต่ถ้ามัวเมารักแสนหนักใจ
คงร่ำไห้เพียงลำพัง....ฟังบ้างเอย...
12 ธันวาคม 2550 15:45 น.
พิมญดา
ฟังหัวใจตัวเองมองดวงจันทร์
ใครไหนกันคิดถึงฉันบ้างไหมหนอ
มองดาวเดือนเคลื่อนคล้อยฉันคอยรอ
เขาจะรู้ไหมหนอฉันรอคอย
ต่างคนต่างอยู่ไกลในฟ้ากว้าง
ต่างอยู่ห่างหัวใจให้เหงาหงอย
ได้แต่สื่อมองฟากฟ้ายามดาวลอย
เดือนก็พลอยเข้าข้างทางใจเรา
เฝ้าอ้อนจันทร์จันทร์จ๋าช่วยด้วยเถิด
รักที่เกิดจากคนไกลใฝ่ถึงเขา
ความคิดถึงยังเต็มเปี่ยมไม่ทุเลา
สุดบรรเทาเสน่หาพาสาวครวญ
ได้ยินเสียงสัมผัสใจให้คิดถึง
มองดาวซึ้งชวนคิดถึงคะนึงหวน
ได้แต่พ้อต่อฟากฟ้าพาใจรวน
เฝ้าคร่ำครวญคะนึงหาน้ำตาริน
หากได้เห็นจันทร์แจ่มในวันนี้
ขอคนดีมองดวงจันทร์ฉันถวิล
ใจดวงน้อยติดปีกรักรักโบยบิน
มอบหมดสิ้นให้คนไกลในบ้านกลอน......
11 ธันวาคม 2550 21:10 น.
พิมญดา
เมื่อใดที่ฉันหลับตาขอฟ้าคราม
ของดงามเต็มแผ่นฟ้าดาราฉาย
หากลืมตาอย่ามืดมัวพาพร่างพราย
ฟ้าอย่าหายคนอยู่ไกลยังภิรมย์
เมื่อใดที่ฉันหลับลงขอให้พร
ให้ฉันนอนมีความสุขใจสุขสม
ฟ้าอย่าทอดทิ้งฉันให้โศกตรม
ขอช่วยเป็นผ้าห่มพรมกายใจ
เมื่อใดฉันนอนหลับตาฟ้าอย่าหาย
ขอจงส่องแสงประกายให้สดใส
ฝากบอกเขาอย่านั่งเหงาเศร้าฤทัย
มองฟ้าไกลดาวเรียงรายฉายแสงมา
อยากมีเธอมาร่วมฝันอันแพรวพราว
เก็บดวงดาวร้อยพันดาวบนฟากฟ้า
เอามาถักทอร้อยรักพิมญดา
ฟ้าจ๋าฟ้าอย่าหมองหม่นจนฉันกลัว
หากฉันหลับขอร้องฟ้าอย่าร้องไห้
ยามที่ฉันนอนหลับใหลอย่าสลัว
ฟ้ากว้างไกลทำให้ใจฉันพันพัว
อย่าสลัวฉันกลัวนักรักหายไป...
10 ธันวาคม 2550 16:12 น.
พิมญดา
ให้เธอวางทุกอย่างระหว่างรัก
อย่าเพิ่งทักหัวใจให้หวั่นไหว
ขอเป็นเพื่อนเสริมสร้างกำลังใจ
ขอเป็นใครก็ได้ไม่ใช่แฟน
ให้เธอมองออกไปวันข้างหน้า
บนฟากฟ้ายังมีดาวอยู่นับแสน
ความรู้สึกที่มอบให้ไม่ดูแคลน
เพียงแต่แผนการรักชักมากไป
เหมือนเธอเองหลงเงาเฝ้าไขว่คว้า
พร่ำวาจาคำว่ารักอยู่หนไหน
วาดวิมานบนอากาศอยู่ทำไม
ทำให้ใจทรมานผลาญชีวี
ไม่ใช่หยิ่งหรือเล่นตัวคิดข่มเหง
ฉันก็ใจนักเลงมีศักดิ์ศรี
ถึงเป็นหญิงความคิดฉันก็มี
คิดให้ดีก่อนมารักขอทักเธอ
ความรักเหมือนลมพัดแล้วพัดผ่าน
หากอยู่นานกลัวเธอจะพลั้งเผลอ
ความเป็นจริงมักเจ็บปวดใจนะเออ
ฉันขอเธอสักนิดคิดเพื่อนกัน....
7 ธันวาคม 2550 23:52 น.
พิมญดา
หยุดเสียทีอย่าคิดหลอกบอกว่ารัก
หยุดเสียทีหากอกหักยากรับไหว
หยุดเสียทีมาให้รักแล้วจากไป
หยุดได้ไหมหากรักไปกลัวทิ้งกัน
เสียใจรักชอกช้ำนักรักอดีต
เหมือนคมมีดกรีดหว่างกลางใจฉัน
ร้องคร่ำครวญเหมือนคนโดนลงทันฑ์
โบยแส้นั้นเจ็บแสบแทบขาดใจ
รู้หรือเปล่าเขาคนนั้นเคยสัญญา
เขาบอกว่ารักชั่วฟ้าไม่ไปไหน
จะคอยอยู่คอยดูแลคอยห่วงใย
สัญญาใจก็ทิ้งไว้ให้โศกตรม
หากต้องฟังคำว่ารักอีกคราครั้ง
คงยับยั้งอย่าเผลอฟังจนสุขสม
เจ็บแล้วจำช้ำช้ำหลงคำชม
ไม่หลงลมใครอีกแล้วแจวลาที
ขอคุณเอาความหวังดีกลับคืนไป
ขอขอบใจที่คุณรักอักษรศรี
และทุกครั้งที่ต่อกลอนมาด้วยดี
มีไมตรีมาตลอดขอขอบคุณ.........
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
6931
