4 มีนาคม 2551 11:24 น.
พิมญดา
ใจก็รู้ว่าเขามีคนที่รัก
น้อยใจนักเราเป็นรักมาทีหลัง
วาสนาของเราช่างน้อยจัง
ใจเลยพังเพียงเริ่มรักหักร้างลา
ใจเอ๋ยใจนี่!กระไรไม่เคยจำ
ยังถลำรักซ้ำซ้อนอ้อนใจหา
ยอมเป็นชู้ทางใจแอบเรื่อยมา
กลืนน้ำตาตกในโอ้! ใจเรา
อยากจะบอกรักเธอหมื่นพันครั้ง
สิ่งที่หวังเพียงแค่ฝันให้ใจเหงา
เหมือนลมผ่านพัดไปใจบางเบา
นั่งโศกเศร้าเพราะว่าเขามีคู่ใจ
แค่แอบรักยังอยากเห็นเธอเป็นสุข
หากวันไหนเธอมีทุกข์อย่าหวั่นไหว
ขอเคียงข้างรอเป็นคนที่ถัดไป
นานเพียงใดจะคอยรอพ้อใจเธอ
เทพเทวาเทวดาท่านคงทราบ
รักที่อาบด้วยน้ำตาพาใจเผลอ
สวรรค์ท่านคงเมตตาคนใจเบลอ
รักเสนอแค่แอบฝากจากคนไกล....
1 มีนาคม 2551 23:35 น.
พิมญดา
ครั้งแรก
เจอกันเธอยิ้มฉันยิ้มถวิลหา
เจอกันตาสบตาประสานมั่น
เจอกันเกี่ยวก้อยร้อยเคียงกัน
เจอกันเธอกับฉันนั้นมิจาง
ต่อมา
เจอกันรอยยิ้มเริ่มหดหาย
เจอกันกลับกลายเป็นเมินหมาง
เจอกันเริ่มเดินคนละทาง
เจอกันเริ่มห่างห่างดั่งร้างลา
ต่อไป
เจอกันมองหน้าเริ่มหยุดคิด
เจอกันถามนิดค่อยพูดจา
เจอกันนั่งห่างไปสามวา
เจอกันคราวหน้ากว่าเจอกัน
ต่อต่อไป
เจอกันอย่างนี้สู้ไม่เจอดีกว่าไหม
เจอกันแล้วหัวใจจะแปรผัน
เจอกันก็เลิกกันไม่ข้ามวัน
เจออย่างนี้อย่างนั้น.......ไม่ฝันเจอ
1 มีนาคม 2551 15:21 น.
พิมญดา
และแล้ว..หัวใจก็เจ็บช้ำเหมือนเก่า
และแล้ว..เขาก็หลีกลี้หนีหาย
และแล้ว..รอยเจ็บช้ำในใจไม่คลาย
และแล้ว..ใจสลายเพราะชายลวง
และแล้ว..ภาพลวงตาก็เด่นชัด
และแล้ว..เขาสลัดรักเคยหวง
และแล้ว..เขากระทำเราเจ็บช้ำทรวง
และแล้ว..ช่วงเวลาพาระทม
และแล้ว..ความหวังพังครืน
และแล้ว..คลื่นความช้ำเข้าถาโถม
และแล้ว..เจ็บเจียนตายแทบสิ้นลม
และแล้ว..รักขื่นขมตรมน้ำตา
และแล้ว..นอนจมน้ำตาเป็นอาจิณ
และแล้ว..คงได้ แต่ถวิลครวญหา
และแล้ว..บอกกับใจให้ชินชา
และแล้ว..ห่มลมฟ้าเป็นเพื่อนใจ
และแล้ว..ต่อไปนี้คงโดดเดี่ยว
และแล้ว..ใจเปล่าเปลี่ยวไม่เคลื่อนไหว
และแล้ว..เหมือนใบไม้ร่วงหายไป
และแล้ว..ไม่มีใครอีกแล้วเรา......
1 มีนาคม 2551 11:42 น.
พิมญดา
ผิดด้วยหรือที่รักเธอจนล้นใจ
เธอถึงได้ผลักใสฉันไกลห่าง
บอกว่ารักเราคงล้มระหว่างทาง
น้ำตานางไหลร่วงพรูไม่รู้ตัว
ร้องให้หนักทั้งคืนสะอื้นหา
เหม่อมองฟ้าหมองหม่นจนสลัว
นอนเดียวดายอารมณ์มันมืดมัว
นอนขดตัวน้ำตารินสิ้นใฝ่ปอง
ด้วยภาระหน้าที่ที่เป็นอยู่
เป็นศัตรูขวางกั้นฝันเราสอง
รักกันได้ใช่ต้องเคียงคู่ครอง
รักแอบซ่อนรักรันทดหมดทางคอย
รักมากรู้ไหมใจคนดี
คำคำนี้ใช้กับฉันอยู่บ่อยบ่อย
ต่อแต่นี้คนดีนั่งใจลอย
คงต้องคอยพยุงใจหายระทม
ไม่เรียกร้องเรียกสิทธ์ขอตัวช่วย
หากจะม้วยด้วยรักคงสาสม
เจ็บเกินแล้วแย่แล้วขอสิ้นลม
รักขื่นขมเกินเยียวยารักษาใจ