28 พฤษภาคม 2551 15:31 น.
พิมญดา
เมื่อพี่ไกลดวงใจน้องแทบขาด
ไปเป็นรั้วของชาติทหารกล้า
สู่ชายแดนภาคใต้ที่ยะลา
นอนผวากลัวพี่ยาจะมีภัย
จำใจพรากกันไกลหัวใจน้อง
เสียงกึกก้องควันปืนสะอื้นไห้
ธงไตรรงค์คลุมร่างทหารไทย
กลัวจับใจคือพี่ชายไร้วิญญาณ
เพื่อชาติไทยน้องรอพี่ที่แนวหลัง
ส่งกำลังแรงใจเสริมเพิ่มประสาน
พี่อย่าท้อจงภูมิใจปราบภัยมาน
ระวังผ่านศัตรูร้ายหมายชีวี
ไทยคือไทยตราบชั่วนิจนิรันดร์
ชาติสำคัญนะพี่จ๋าอย่าคิดหนี
เกิดเป็นชายรับใช้ชาติปราบไพรี
เพียงสองปีรักษามั่นคำสัญญา
อยู่แนวหลังรอพี่กลับมารับขัวญ
รอพี่หวนคืนบ้านเราเข้าคูหา
ก่อนจะนอนน้องสวดมนต์พระทุกครา
ทหารกล้าจงอยู่รอดและปลอดภัย......
26 พฤษภาคม 2551 16:17 น.
พิมญดา
กลับมาเถิดพี่คนดีอย่าคิดหนัก
เตรียมการรักพี่กลับมาอย่าห่างหาย
รอยแผลใจหนาวเหน็บเจ็บไม่คลาย
แค้นมากมายแต่น้อยกว่าค่ารักเธอ
กลับมาเป็นคนใหม่แต่ใจเก่า
ยามสองเรารักร้าวเศร้าเสมอ
ใจดวงนี้เธอเหยียบย่ำช้ำจนเบลอ
แต่รักเธอยอมทุกอย่างบนทางใจ
ถึงยังเจ็บปวดรวดร้าวคราวโดนทิ้ง
แต่ทุกสิ่งพรหมลิขิตขีดเส้นไว้
กลับมาเถิดน้องยังรอต่อเยื่อใย
แม้นว่าใครหน่ายใจหมองน้องขอคืน
ใจของน้องยังอ้างว้างร้างใครแทน
คำว่าแฟนยังหวงแหนแสนขมขื่น
เคยผิดหวังรักอนาถพลาดพังครืน
ใจสะอื้นคอยแอบเก็บเจ็บเรื่อยมา
กลับมาเถิดใจน้องนี้ยังมีรัก
อย่าคิดหนักอับอายใครใช่ปัญหา
น้องคอยพี่ยังรอรับซับน้ำตา
หญิงทั่วฟ้าไม่รักพี่น้องนี้คอย.......
25 พฤษภาคม 2551 16:47 น.
พิมญดา
ใต้ฟ้าดวงดาวคืนนี้
ดวงดาวริบหรี่เป็นเพื่อน
เมฆหม่นไหลกลบดวงเดือน
ลางเลือนไร้แสงแห่งเงา
น้ำตาไหลรินอาบแก้ม
ของแถมของคนใจเหงา
ยืนเหม่อมองฟ้าสีเทา
โอ้เราเศร้าจำรำพัน
รักโศกวิโยกหมองหม่น
คำคนเคยฝากความฝัน
ท่ามกลางคืนดาวพราวจันทร์
แล้วพลันลืมคำสัญญา
กี่คืนเลือนลับกับเงา
นั่งเฝ้าดวงดาวโหยหา
พร่างพราวกับดาวงามตา
เวลาคิดถึงจับใจ
ไม่ลืมเหมือนเดือนคู่ฟ้า
สัญญาคำนั้นอยู่ไหน
จะรักแต่เราเรื่อยไป
ทำไมใจร้ายเหลือเกิน
ใต้ฟ้าแววตาคนเหงา
หลบเอาหัวใจห่างเหิน
หลีกเร้นหลบคนหมางเมิน
เผชิญเศร้าโศกเดียวดาย..
23 พฤษภาคม 2551 11:52 น.
พิมญดา
แค่ไหนที่บอกว่าเธอนั้นรักฉัน
แค่ไหนกันที่คิดถึงฉันเช้าค่ำ
แค่ไหนหนอบอกว่ารอฉันทุกคำ
แค่ไหนฉันถลำใจให้คุณตาม
บอกว่ารักรักแค่ไหนใช่ล้อเล่น
แค่ไหนเป็นเช่นคู่รักจักขอถาม
รักเท่าฟ้าฟ้าแค่ไหนในนิยาม
หรือแค่นามแห่งรักอยากเข้าใจ
รักแค่ไหนบอกเก็บใจให้คนเดียว
นานแค่ไหนรักไม่เหี่ยวหรือไฉน
มาสัญญิงสัญญารักถักเยื่อใย
จะรักษาได้แค่ไหนหัวใจคุณ
แล้วแค่ไหนที่ว่ารักภักดีมั่น
คำไหนจริงหรือแค่ฝันให้ใจอุ่น
เอาคำหวานมาอ่อยพลอยละมุน
จะคอยลุ้นหากไม่จริงลิงยังอาย
กลัวจะแย่หากคุณแน่แค่ครึ่งทาง
พอรักจางที่ว่าแน่คงจะสาย
คำพูดคนชอบวกวนดั่งคำชาย
เห็นมาแล้วหลายราย..ชายโลเล
22 พฤษภาคม 2551 09:25 น.
พิมญดา
ฉันขอเธอไว้ในใจแม้หนาวเหน็บ
เต็มใจเก็บความทรงจำที่แสนหวาน
หลับตาลงยังมีเธอเหมือนวันวาน
ต่อให้นานสักเพียงไหนใฝ่ละเมอ
ขอบันทึกความทรงจำยามไกลห่าง
รักจืดจางระหว่างทางเธอพลั้งเผลอ
ฉันไร้สิทธิ์ที่จะยั้งรั้งตัวเธอ
คงยืนเหม่อไม่ขอเธอหวนคืนมา
หากขาดเธอฉันจะอยู่อย่างไรเล่า
อยู่อย่างคนใจเหงาเหงาหรือไรหนา
ไม่รักกันฉันต้องลืมฝืนทุกครา
ยืนมองฟ้าหยาดน้ำตาพาไหลริน
วันพรุ่งนี้ฉันไม่รู้สู้ไหวไหม
ขาดเธอไปโอ้อกใจฉันถวิล
จะขอเดินเคียงข้างทางฟ้าดิน
หากตะวันยังไม่สิ้นคิดถึงเธอ
เหตุผลเดียวคือรักเธอไปตลอด
จะขอกอดความทรงจำไว้เสมอ
จากกันแล้วยากที่เราจะพบเจอ
แต่ไม่เผลอหยุดรักเธอดั่งตะวัน...