15 มิถุนายน 2551 20:32 น.
พิมญดา
ณ.ปลายฟ้ามีดวงตาคอยห่วงใย
จากหัวใจของผู้หญิงคนหนึ่งนี้
ส่งความรักความคิดถึงให้คนดี
ทุกนาทีส่งแรงใจให้ก้าวเดิน
เหนื่อยมากไหมความห่วงใยช่วยซับเหงื่อ
อย่าเพิ่งเบื่อต่อปัญหาพาห่างเหิน
คิดถึงครับส่งมาถึงซึ้งเหลือเกิน
หากเผชิญความเศร้าอย่าเหงาใจ
ณ.ใจหนึ่งหนึ่งใจนี้ที่รออยู่
ขอให้รู้รักคงมั่นไม่หวั่นไหว
เพียรถนอมอุ่นไอรักถักเยื่อใย
สานหัวใจเกี่ยวก้อยร้อยรวมกัน
หากเธอท้อฉันจะขอกล่อมเพลงรัก
นอนหนุนตักน้องคนดีพี่หลับฝัน
จะอ่านกลอนอ้อนรักเธอทุกวัน
ตักของฉันแทนหมอนหนุนอุ่นสบาย
ณ.หนึ่งคนบนโลกนี้ที่รักเธอ
ไม่ใช่เผลอแค่ละเมอแล้วห่างหาย
หนึ่งในล้านก็คือเธอหวังเคียงกาย
สู่จุดหมายรักครองอยู่....คู่นิรันดร์
14 มิถุนายน 2551 21:32 น.
พิมญดา
โบราณว่าการพูดดีเป็นศรีศักดิ์
ใครได้ฟังก็นึกรักไม่หักหาญ
คนจะดีต้องคิดดีมีหลักการ
คือพื้นฐานของมนุษย์ปุถุชน
พูดให้ถูกกาลเทศะหนอ
เราต้องรอจังหวะพูดอย่าสับสน
พูดที่ไหนเรื่องอะไรดูผู้คน
อย่าวกวนพูดไม่หยุดดุจคนเมา
พูดให้ดีมีสาระอย่าเรื่อยเปื่อย
คำที่เอ่ยต้องการสื่ออะไรเขา
มีขอบเขตชัดเจนสื่อสารเอา
ว่าตัวเราต้องการสื่อถึงอะไร
เวลาพูดให้วาจาน่าฟังหวาน
น้ำเสียงที่แว่วกังวานผ่านแจ่มใส
เสียงให้ดังพอประมาณพูดกับใคร
ภาษาไทยควรชัดถ้อยร้อยคำงาม
การพูดดีเป็นเสน่ห์ของคนเรา
จึงนำเอามิตร-ศัตรูอย่าผลีผลาม
คิดก่อนพูดทุกครั้งเป็นกฎตาม
คือนิยาม..คนคิดดี..มีศีลธรรม
13 มิถุนายน 2551 15:03 น.
พิมญดา
อยากให้รู้ว่าคิดถึงเธอที่สุด
ระยะทางไม่เคยฉุดหรือรั้งไว้
ความคิดถึงคณานับจับหัวใจ
ข้ามขอบฟ้าสุลาลัยส่งให้เธอ
อยากให้รู้แม้เวลายิ่งหมุนผ่าน
รักวันวานยังละมุนอุ่นเสมอ
ถ้อยบรรจงดำรงร้อยรักละเมอ
มอบให้เธอด้วยใจภักด์รักนิรันดร์
คิดถึงเธอทุกนาทีที่ไกลห่าง
สุดปลายทางแห่งรักถักทอฝัน
สื่อเดือนดาวพราวพร่างคิดถึงกัน
ขอเชื่อมั่นมองเงาจันทร์ฉันมั่นคง
เอารักร้อยร้อยเรียงเคียงคู่ฟ้า
พิมญดาร้อยดวงดาวพราวดั่งหงส์
จะบินไปคล้องใจรักถักจำนง
รักยืนยงชั่วดินฟ้าหาเสื่อมคลาย
ยื่นใจมาหาคนดีสักหน่อยไหม
คนที่ใช่ยังรักอยู่มิรู้หาย
คิดถึงมากอยากไปหาแต่ยังอาย
กลัวพี่ชายคิดรวบรัดจัดวิวาห์...
งุงิ..งุงิ..เค้าเขิลลลลล
นิ..
12 มิถุนายน 2551 16:58 น.
พิมญดา
ร้อยดวงใจครูบ้านกลอนสุนทรหวาน
วันไหว้ครูดลบันดาลสุขสมหวัง
ศิษย์พร้อมเพรียงเรียงร้อยร่วมพลัง
แต่อีกฝั่งครูมากมายในบ้านกลอน
คุณครูช่อ อักษราลี พจีสวย
ครูพิมด้วยช่วยอบรมบ่มงานสอน
ครูรพีงานงามทุกบทตอน
คุณครูคอนพูทนคนกวี
ครูน่ารักครูเอจิตรำพัน
ครูนิลวรรณคนงามสะคราญศรี
ครูกันนาเทวีครูคนดี
ครูมินนี่ชอบอ่านงานตามทุกคน
ครูฝากรักฟากฟ้าหน้าสวยใส
ครูไหมไทยชื่อน่ากินอย่าสับสน
ครูวชรการท์ครูดีที่อดทน
ครูหน้ามนครูนางฟ้าสลักพิณ
คุณครูกุ้งก้ามกรามนามเสนาะ
ครูพี่ธิปคนบนเกาะงานมีศิลป์
คุณครูใหญ่โรงเรียนเล็กเด็กยลยิล
ครูโคลอนผู้ไม่สิ้นถิ่นคนงาม (งามแต้ๆเจ้า)
ครูกันเองคอยอ่านงานตามเรื่องเก่า
ครูฉันทะโสยินเสียงเล่าจึงเฝ้าถาม
ครูผู้ให้ในบ้านกลอนทุกผู้นาม
มาลัยงามมอบให้..วันไหว้ครู.....
เพียงหนึ่งหยดน้ำใจให้เด็กน้อย ที่รอคอยความหวังดั่งสายฝน หวังเมตตากรุณาจากผู้คน ดวงกมลด้อยโอกาสขาดเจือจุน ด้วยคุณพระหลวงพ่อที่ชุบเลี้ยง แม้ต้องเสี่ยงข้าวปลามาเกื้อหนุน บางมื้ออดบางมื้อมีพอเป็นทุน หวังแค่คนใจบุญคอยหนุนมา หนูว้าเหว่ต้องร่อนเร่จากบนดอย พ่อกับแม่เอามาปล่อยอนาถา เอามาเป็นภาระของหลวงตา ปัจจัยหาเท่าไหร่ไม่พอกิน ท่านพระครูวุฒิธรรมาทร พระผู้สอนพระผู้ให้ใฝ่ ถวิล แก่เด็กน้อยหลายร้อยในชีวิน ทุกข์ทั้งสิ้นท่านไม่ท้อขอเลี้ยงดู ไม่ต้องถามว่าทุกข์ไหมในวันนี้ ทุกข์เพราะมีเด็กน้อยรอคอยอยู่ เด็กหลายร้อยที่หลวงพ่อคอยอุ้มชู รอท่านอยู่ ให้ช่วยเหลือ..เจือน้ำใจ
"ของเหลือจากคนเมืองอันมีจะกิน เป็นสิ่งมีค่าเหลือหลายสำหรับเด็กที่ไม่เคยได้ใช้ "เงิน" แม้แต่บาทเดียว . . ." คำพูดนี้กลั่นออกมาจากปากของ "พระครูวุฒิธรรมาทร" เจ้าอาวาสวัดโบสถ์วรดิตถ์ วัดแห่งหนึ่งใน อำเภอป่าโมก จังหวัดอ่างทอง ในขณะที่ทุกคนเข้าวัดเพื่อทำบุญหรือหาที่พึ่งทางใจ แต่ ณ วัดป่าโมก วัดเล็กๆ ที่ไม่ค่อยเป็นที่รู้จัก กลับเป็นสถานที่ชุบเลี้ยงเด็กอีกหลายร้อยชีวิต พวกเขาคิดว่า "วัด" คือบ้านที่ให้ชีวิตพวกเขา ให้แหล่งพักพิงอันยิ่งใหญ่ที่สุดที่คนไร้ญาติ ขาดคนเหลียวแล และคนจนเช่นพวกเขาจะได้รับ หลวงพ่อพระครูวุฒิธรรมาทร เจ้าอาวาสวัดโบสถ์วรดิตถ์ เล่าถึงความเป็นมาของวัดว่า เมื่อประมาณ 30 ปี ที่แล้ว พวกทหารพรานนำเด็กกว่า 30 คนมาฝากให้ท่านเจ้าอาวาสรูปก่อนดูแล ส่งเงินให้เดือนละ 500 บาท เด็กๆ ที่นำมาฝากส่วนใหญ่เป็นเด็กกำพร้า เพราะพ่อแม่เป็นพวกคอมมิวนิวส์ หลังพ่อแม่ถูกฆ่า ถูกกวาดล้างก็มาขอพึ่งพาอาศัยใบบุญวัดเพื่อให้มีชีวิตอยู่รอด "ต่อมาชาวเขาทางภาคเหนือที่มีฐานะยากจนรู้เรื่องก็ส่งลูกๆ มาให้ทางวัดดูแลอีก เขาบอกว่าอย่างน้อยก็ยังดีกว่าอดตายอยู่บนเขา และก็มีมาอีกเรื่อยๆ เกือบทุกจังหวัด จนถึงปัจจุบันก็กลายเป็นกว่า 400 คนแล้ว ก็ต้องดูแลกันไป จำชื่อได้บ้างไม่ได้บ้าง ดื้อบ้างซนบ้าง แต่อาตมาก็ดูแล ไม่ให้ทะเลาะกัน ถ้าทะเลาะกันจะไม่ถามเลยว่าใครผิดใครถูก จะตีทั้งคู่ เด็กๆ เขาก็ซนตามประสาเด็กๆ" หลวงพ่อกล่าว พร้อมด้วยรอยยิ้มเล็กๆ ที่แฝงไว้ซึ่งความเมตตาต่อเด็กๆ บางสิ่งบางอย่างคนที่มีเพียบพร้อมอาจจะมองเป็นเพียงแค่เศษขยะ เป็นของเหลือกินเหลือใช้ แต่ในทางตรงกันข้าม สิ่งของเหล่านั้นอาจจะช่วยประทังชีวิตเล็กๆ ให้อยู่ต่อข้ามพ้นไปในอีกวัน ... สำหรับท่านที่อยากบริจาคช่วยเหลือวัดโบสถ์วรดิตถ์ สามารถโอนเงินเข้าบัญชีชื่อวัดโบสถ์วรดิตถ์โดยพระครูวุฒิธรรมาทร ธนาคารกสิกรไทย สาขาป่าโมก บัญชีออมทรัพย์ 182-2-11-364-4 หรือต้องการบริจาคสิ่งของก็สามารถบริจาคได้ที่วัดโบสถ์วรดิตถ์ อำเภอป่าโมก จังหวัดอ่างทอง โดยตรงค่ะ
บรรยากาศของเด็กๆ ในวัด
บรรยากาศของเด็กๆ ในวัด
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1240
