3 กรกฎาคม 2551 13:17 น.
พิมญดา
อยากให้เธอเอาใจฉันดั่งเคย
อย่าทำเฉยเหมือนฉันเป็นเช่นสิ่งของ
ฉันรักเธอเธอรักฉันมั่นใจปอง
แต่เราสองต่างเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม
อย่าไว้ใจในตัวฉันนั้นมากนัก
ใครมาทักฉันทักตอบชอบก็เสริม
มาชนแก้วก็ชนตอบชอบก็เติม
เธอคนเริ่มทิ้งฉันเป็นเช่นของตาย
อย่าไว้ใจคนสวยรวยเสน่ห์
มอบใจเทให้หมดแล้วมีแววหาย
เธออย่าเห็นฉันเป็นแค่หมอนข้างกาย
สิ่งสุดท้ายอาจเหลือไว้ให้ระอา
ฉันรักเธอแต่อย่าเผลอว่าจะทน
หากมีใครสักคนผ่านหว่านใจหา
หัวใจฉันอาจจะเพ้อเจอวาจา
เธอโปรดหวนคืนมาอย่าไว้ใจ
อย่าปล่อยให้ฉันเหงาเลยที่รัก
อาการหนักความรักชักหวั่นไหว
หากรักร้างแล้วเธอจะโทษใคร
เอาใจใส่ความสำคัญฉันหน่อยสิ.................
2 กรกฎาคม 2551 12:11 น.
พิมญดา
ค้ามนุษย์คือทุกข์ของสังคม
ที่สะสมแผลเรื้อรังฝังปัญหา
เด็กหญิง-ชายกลายเป็นเหยื่อของกามา
ของการค้าประเวณีพลีร่างกาย
ยุคสมัยเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว
อดีตเคยตกเขียว บังคับขาย
ปัจจุบันสิ่งยั่วยุมีมากมาย
จึงพลีกายขายตัวมั่วเต็มใจ
พ่อแม่หวังพึ่งเจ้าส่งเข้าเรียน
แต่เจ้าเพียรนับถุงยางไม่หวาดไหว
บ้างนับเสื้อของคู่นอนก่อนจากไป
สังคมไร้ขอบเขตเกรดคนดี
จากเคยขายกลายมาเป็นเอเย่นต์ต่อ
ตัวเองฝ่อไร้ความสดหมดราศี
ดึงรุ่นน้องออกมาขายประเวณี
ช่างบัดสีอาชีพดีมีราคา
เด็กกลุ่มเสี่ยงมีมากมายในสังคม
กำลังบ่มด้วยวัยใสไร้เดียงสา
มีแต่ยัดสิ่งยั่วยวนชวนงามตา
สื่อนำพาเด็กใจเขวเหล่แต่เงิน
คงต้องปรับต้องแก้แม้ต้องขัด
องค์กรรัฐ-เอกชน-อย่าห่างเหิน
มาร่วมมือ ร่วมใจกัน อย่าหมางเมิน
ปัญหาเกินจนท่วมท้นคนไม่พอ
มาเสริมสร้างภูมิคุ้มกันเยาวชน
เด็กทุกคนมีสิทธิสิทธิ์ร้องขอ
สถาบันการศึกษาอย่ารีรอ
คือต้นตอ..เด็กกลุ่มเสี่ยงเลี่ยงขายกาม......
1 กรกฎาคม 2551 22:24 น.
พิมญดา
เห็นสายตาหวาดระแวงคนของเธอ
ฉันอดเผลอหวั่นวิตกอกสั่นไหว
บอกว่าเราแค่รู้จักแล้วผ่านไป
อย่าสงสัยแค่คนไกลทายทักมา
ถึงน้องเคยนั่งในห้องใจพี่
หยุดความหวังที่มีไว้แล้วหนา
ทนกล้ำกลืนชอกช้ำทั้งน้ำตา
ถือเสียว่ากรรมเก่าน้องต้องใช้คืน
คำเคยหวานพี่เคยทำดีก่อนเก่า
ให้เก็บไปทำกับเขาอย่าขมขื่น
ลืมเรื่องรักเหลือเพียงเงาเศร้าพังครืน
ใจสะอื้นน้องขอเก็บเจ็บลำพัง
ปิดอดีตเรื่องสองเราเขาอย่ารู้
เรื่องหดหู่อยากให้ลบกลบความหลัง
ถึงเรื่องราวสองเราอย่าประดัง
หากรักพังเพราะน้องคงหมองตรม
ส่งสายตาวิงวอนก่อนลาจาก
อย่าปริปากว่าสองเราเคยสุขสม
ปล่อยให้ผ่านเลยไปในสายลม
จงชื่นชมรักครั้งใหม่ให้ยาวนาน........
30 มิถุนายน 2551 21:16 น.
พิมญดา
อยากฟังซ้ำคำคำนั้นที่เธอเอ่ย
อย่าทำเฉยแกล้งกันฉันหวั่นไหว
คำว่ารักรักเธอสุดหัวใจ
ฟังทีไรยิ้มอิ่มอุ่นกรุ่นทุกครา
กระซิบแผ่วแว่วฟังคำดั่งเพลงพิณ
คอยยลยินถวิลรักจักไขว่คว้า
รักฉันมากเสมือนแก้วในแววตา
รักหนักหนาเท่าชีวิตคิดทุกวัน
อยากฟังซ้ำคำว่ารักสักหมื่นครั้ง
เธอฝากฝังถ้อยคำรักปักใจฉัน
อยากฟังต่อเพื่อคอยย้ำความสัมพันธิ์
ไม่แปรผันรักฉันไหมใจคนดี
กระซิบแผ่วแว่วว่ารักถักข้างหู
ขอให้รู้ฉันเป็นสุขทุกครั้งที่
กระซิบหูสะเทือนใจทุกนาที
ดวงฤดีอยากฟังซ้ำคำเดิมเดิม
อย่าทำคนน้อยใจให้คอยนาน
ช่วยบันดาลความมั่นคงให้พูนเพิ่ม
ส่งแรงใจคำว่ารักมาช่วยเติม
คอยสร้างเสริมสานเยื่อใย..ให้นิรันดร์
........*-*.........
29 มิถุนายน 2551 22:41 น.
พิมญดา
สบายดีที่บ้านกลอนนอนเป็นสุข
แสนสนุกเพราะได้ปลุกตัวอักษร
อารมณ์รักเหงาเศร้าเล่าเป็นกลอน
ได้คลายผ่อนล้าเหนื่อยเรื่อยเลยเรา
เขียนกลอนกานท์เริ่มต้นแอบบ่นก่อน
ใยเราอ่อนด้อยภาษาพาใจเหงา
นึกขึ้นได้อยากจะเขียนก็เพียรเอา
แอบดูเขาเมื่อไหร่เราจะเข้าที
เขียนวนเวียนซ้ำซากพรากรักจาก
ยังทนบากหน้าอยู่ดูสุขขี
ยิ้มเบิกบานรับคอมเม้นทุกไมตรี
คนดีดีมีถมไปในบ้านกลอน
พอตอบเม้นเย็นกลับรับอ่านถ้อย
บางคนร้อยเม้นตอบกรอบคำสอน
ยิ้มรับคำที่ดีงามทุกขั้นตอน
ใครมาวอนอ้อนรักชักงงงวย
จะรักใคร่ให้ห่วงหาพารู้จัก
คำเอ่ยทักอักษราภาษาสวย
สบายดีมีอะไรให้อำนวย
ขอบคุณด้วยช่วยแวะมาพาสุขใจ
สบายดีที่บ้านกลอนขอวอนกล่าว
อย่าเที่ยวป่าวยุแยงแยกแตกหวั่นไหว
รักกันดียิ้มกันไว้บ้านกลอนไทย
ยิ้มสดใสอย่าสนคนบ่นให้ฟัง
สบายดียิ้มรับตอบมอบด้วยจิต
มาร่วมคิดสร้างงานงามตามที่หวัง
สมาชิกทั่วฟ้าร่วมรวมพลัง
พวกเรายังสบายดีที่บ้านกลอน...
หน้าส่วนตัว
1145
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
