9 กรกฎาคม 2551 10:40 น.
พิมญดา
สาวคนดีศรีเมืองเลยแสนตื่นเต้น
แม่เนื้อเย็นจะได้เบิ่งทะเลแล้ว (เบิ่ง=ดู)
ทางโรงเรียนจัดดูงานนานทีแจว
แม่น้องแก้วอัพเกรดตัวทั่วกายา
จัดสำเนียงเสียงนำเดออย่าเผลอผ่าน(นำเดอ=ด้วยนะ)
เว้าอีสานเก็บไว้ก่อนซ่อนภาษา
อัพเป็นสาวลาดพร้าวขึ้นทันตา
ใครอย่ากล้าเว้าลาวสาวบ่แนม (แนม=มอง)
เสียงประกาศให้เตรียมตัวก่อนขึ้นรถ
ห้าม-ใครซดส้มตำ-ลาบ ผักแหนม
อีกปลาแดก ปลาร้าอย่า มาแจม
เดียวคนแนม ว่าหมู่เฮาบ้านน๊อก บ้านนอก!
โอ้..ทะเลแสนงามน้ำสวยใส
สาวลาดพร้าวกลุ่มใหญ่ส่งเสียงบอก
อุ้ยส้มตำแอนด์ลาบหมูของกระจอก
อย่าบ้านนอกเราต้องกินหอยหมึกปู
หมึกจิ้มแจ่วฮ่วยแซ่บหลายๆเด้อ(อร่อยมากค่ะ=แซ่บหลาย)
เจ้าอย่าเผลอเว้านำผ.อขู่ (กระซิบ)
อร่อยเลิศเจ้าคะหนูลืมดู
หอยหมึกปูที่ลาดพร้าวสาวชอบทาน
พอค่ำลงอัสดงเปิดอาดหลาด (โกยแน่บ=เปิดอาดหลาด)
วิ่งพรวดพลาดเข้าสุขาหาคอห่าน
เพราะท้องเสียโชคร้ายถ่ายจนอาน
แสบทวารหล๊ายหลายอายจังเลย
สาวลาดพร้าวชื่อครูพิมคิดฮอดบ้าน (คิดฮอด=คิดถึง)
น่าสงสารเจ้าอยากอัพเดทเฉยเฉย
ไม่นึกว่าหอยปลาหมึกท้องจะเชย
ของคุ้นเคยต้องปลาร้าบ้านนาเด้อค้า...........555555+
*************************************************-*
ตัวข้าเจ้าพิมญดา&แมวแต้ม
เป็นคนเหนือเจ้าหากคำใดในการเว้าอีสานผิดพลาดขอขะมาหลายๆเด้อคะ*-*อิอิ>
7 กรกฎาคม 2551 10:08 น.
พิมญดา
ปิดผนึกบันทึกรักที่แสนหวาน
ปิดตำนานรักสองเราคราวสุขสม
ปิดรอยยิ้มอิ่มฤทัยใฝ่ภิรมย์
ปิดรอยพรหมสร้างเสกมาพารักกัน
เปิดบันทึกความช้ำที่แสนเจ็บ
เปิดใจเก็บเรียงถ้อยร้อยคำฝัน
เปิดรอยใจให้สู้ฟ้าท้าตะวัน
เปิดแผลอันแสบสันต์วันรักลา
สองแก้มอาบด้วยน้ำตาหาเงารัก
เปิดใจทักความเจ็บร้าวหนาวหนักหนา
ปิดรอยยิ้มใบหน้าเปื้อนคราบน้ำตา
คอยโหยหารักที่พรากยากลืมเลือน
จะโทษใครเราเอาใจไปรักก่อน
เปิดให้นอนพักฤทัยหาใดเหมือน
พออิ่มรักเขาก็หักปัดแชเชือน
สัณญาณเตือนสักนิดไม่คิดมี
พอจะจากก็ให้น้องปิดใจรัก
เคยแน่นหนักขอให้พักความสุขขี
เปิดใจรับแต่ความเจ็บปวดฤดี
น้ำตาปรี่โธ่!..คนดี..ที่เทิดทูน ....
6 กรกฎาคม 2551 09:20 น.
พิมญดา
แอบปลื้มเธอโดยบังเอิญในวันนั้น
เดินชนกันบนถนนคนขายของ
แก้วสวยใสตกไปแตกแยกเป็นกอง
ฉันยืนร้อง!ว๊าย!คำเดียวเหี่ยวหัวใจ
คำขอโทษพร้อมก้มจับของขึ้นมา
สบสายตาพาขวยเขินเกินรับไหว
บอกจะคืนแก้วชิ้นใหม่ให้เร็วไว
ขอเบอร์ไว้จะโทรกลับรับของคืน
เสียงเรียกเข้า"สุดสวยรับโทรครับ"
รีบกดรับ ฟังสำเนียงเสียงสดชื่น
แก้วได้แล้วบอกจะคืนให้มะรืน
หน้าระรื่นยิ้มมองเบอร์เผลอเอียงอาย
ได้ยินไหมเสียงหัวใจคนขี้เหงา
ชักอยากใช้คำว่าเราเช้า-ค่ำ-สาย
เจอะเพียงครั้งฟังเสียงซึ้งถึงมิคลาย
กลัวเบอร์หายเมมโชว์ดูทุกนาที
เบอร์โทรเธอคนเมมเบอร์เยอะไหมหนอ
คนแอบพ้อขอติดต่อเบอร์โทรนี้
มีที่ว่างเหลือบ้างไหมใจคนดี
แบ่งพื้นที่ให้อาศัยได้ไหมเธอ
หยิบมือถือขึ้นมามองต้องตามนัด
ไม่ถนัดเหมือนจะขัดเขินเสมอ
บอกคืนแก้วขอฝากใจได้ไหมเออ
ฉันเลยเก้อรีบตัดสายอายจังเลย
พอเจอหน้า"สวัสดีคะหานานไหม"
เอ่ยออกไปด้วยสีหน้าพาเรียบเฉย
"ไม่หรอกครับ ที่แถวนี้ผมคุ้นเคย
ผ่านมาเลยขอคืนแก้วแล้วจะลา"
ใจหล่นวูบหันหลังกลับจับมือถือ
มองเบอร์ชื่อคนแอบรักปักใจหา
ต้องทนเหงาอีกแล้วพิมญดา
เสียงโทรมารีบกดคว้ามาแนบฟัง
"ขอโทษครับผมรีบกลับฝนจะตก"
ในหัวอกกลับตื่นเต้นเห็นความหวัง
เขาโทรมาอีกแล้วดีใจจัง
ใจที่พังกลับฟื้นมาบ้าจริงเรา
ส่งข้อความทำเราอึ้งซึ้งดวงจิต
บอกขอคิดถึงได้ไหมใจคนเหงา
ก่อนจะนอนหลับฝันดีนะนงเยาว์
พรุ่งนี้เช้าจะโทรหานะคนดี ........
*-*....แล้วก็นอนหลับฝันดี..อิอิ....*-*
4 กรกฎาคม 2551 20:31 น.
พิมญดา
ต้นอ้อพัดโอนพลิ้วลิ่วล้อลม
เจ้าเชยชมความดีงามตามความคิด
ธรรมชาติสร้างเจ้าให้ใจลิขิต
ต่อชีวิตพริ้วไหวใจงดงาม
ต้นอ้อเจ้าอย่าท้อต่อลมฝน
หนาวอย่าบ่นจงอดทนต่อคนหยาม
เป็นต้นอ้อสู้ลมฝนทนทุกยาม
อย่าเกรงขามต่อปัญหาอย่าเสียใจ
ต้นอ้อที่รักยิ้มหน่อยเถิด
โลกบรรเจิดด้วยรอยยิ้มพริ้มสดใส
ตะวันแสงแรงกล้าท้าสู้ไป
ฟ้ากว้างใหญ่ยังมองเจ้าทุกเช้าเย็น
ต้นอ้อเอ๋ยเคยถามไหมใครรักเจ้า
ทุกคำเขาว่าเจ้าสวยด้วยความเห็น
เขาเหล่านั้นอาจจะหลงในประเด็น
แท้เจ้าเป็นคนใจเศร้าเหงาเรื่อยมา
ต้นอ้อจ๋ารักตัวเองให้มากหน่อย
อย่าเผลอปล่อยใจหลงลมคำชมหนา
เป็นต้นอ้อสู้โดดเดี่ยวเปลี่ยวเอกา
มีน้ำตาอย่าหลั่งมาท้าฝนเลย
ยิ้มรับเถิดแม้จะเกิดลมพายุ
แก้ปัญหาที่ปะทุอย่างเงียบเฉย
ไหลไปตามลิ่วล้อลมลำเพย
รักจังเลยดอกอ้อจ๋า..มาจุ๊บที....สู้ๆๆๆๆๆๆ
4 กรกฎาคม 2551 10:20 น.
พิมญดา
เคลิ้มมนต์จันทร์ดลฤทัยในเวหา
มนต์ตรึงตราสะกดเราเฝ้าใฝ่ฝัน
อยากให้เขามาเคลียคลอทุกคืนวัน
อัศจรรย์ใจยิ่งนักรักฉุดดึง
ดั่งมนตรามายาฉายร่ายมนต์เป่า
ทำเอาเราเคลิ้มลอยพลอยคิดถึง
รัตติกาลหวานเงารักปักใจตรึง
รักเพียงหนึ่งในราตรีมีแต่เธอ
ฟ้างามผ่องละอองดาวแสงพราวพร่าง
ฤาใจนางจะอ้างว้างร้างเสมอ
แสงจันทร์นวลชวนให้ข้าพาละเมอ
หลงพร่ำเพ้อมนต์จันทรามาดลใจ
สวรรค์โปรดเมตตาข้าสักน้อย
ข้ายืนคอยด้วยใจห่วงทรวงหวั่นไหว
กลัวเขาหลงแสงสีเมืองฟ้าไกล
ปล่อยข้าให้หลงมนต์จันทร์ฝันข้างเดียว
ข้าขออธิฐานผ่านดาวเดือน
ขอช่วยเตือนคนไกลให้แลเหลียว
คนอีกหนึ่งฟากฟ้าน้อยใจเชียว
อยากกอดเกี่ยวชวนเต้นรำวันเดือนเพ็ญ......
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1776
