15 กรกฎาคม 2551 08:21 น.
พิมญดา
แสนเสียดายเวลาผ่านมานัก
คนเคยรักรักกันขั้นหมั้นหมาย
ให้สัญญาจะรักมั่นจนวันตาย
แต่กลับกลายรักมาล่มจมน้ำตา
หรือจะเป็นกรรมเก่าเราเคยก่อ
ส่งผลต่อรักชาตินี้มีปัญหา
จะรักใครโดนลวงหลอกตลอดมา
กินน้ำตาแทนข้าวทุกคราวคำ
หากชาตินี้ฉันติดหนี้อะไรไว้
ขอชดใช้ด้วยน้ำตาคราชอกช้ำ
ไม่ติดใจเอาอะไรกับน้ำคำ
อโหสิกรรมฉันทีจะหนีไกล
คำสัญญาสาบานผ่านฝากฟ้า
มันสูญค่าเสียเวลาพาเหลวไหล
เก็บไปเถอะมันเลอะเทอะเปรอะหัวใจ
ไม่ชาตินี้ชาติไหนอย่าได้เจอ
ปล่อยเธอไปกับคนใหม่ใจยอมเจ็บ
ก็เธอเก็บความสองใจไว้เสนอ
หากเขาดีมากกว่าฉันเชิญเลยเธอ
ชาตินี้เจอกันครั้งเดียวไม่เหลียวมอง....
14 กรกฎาคม 2551 07:46 น.
พิมญดา
เธอคือเทียนส่องใจฉันยามมืดมิด
เธอคือสิทธิ์ของใจยามฉันเหงา
เธอคือแสงสว่างมาเลือนเงา
เธอคือเราที่ต้องเอ่ยเผยเรียกกัน
ฉันมีเธอเหมือนมีแสงส่องนำทาง
ยามอ้างว้างคอยมาแบ่งแสงแห่งฝัน
ยามฉันท้อเธอคอยต่อแรงใจพลัน
ยามโศกศัลย์เธอคอยปลอบตอบเรื่อยมา
ต้องเวียนว่ายวุ่นวายในโลกนี้
เธอคนดียังบอกฉันยิ้มเถิดหนา
หากล้มแล้วลุกสู้ใหม่ได้ทุกครา
น้องกานดาอย่าเพิ่งล้าพาอ่อนแอ
หนึ่งคำห่วงพ่วงคำรักหนักแน่นยิ่ง
เพราะทุกสิ่งที่มอบกันมั่นใจแท้
อยากให้รักเราคงอยู่ไม่ผันแปร
จวบจนแก่จนเฒ่าเราสองคน
เธอคือฝนยามฉันแห้งแล้งในจิต
ยามถูกผิดไม่เคยซ้ำทำสับสน
เกิดมาแล้วต้องพลาดพลั้งบ้างหน้ามน
ขออดทนจับมือกันฝันต่อไป...
13 กรกฎาคม 2551 08:24 น.
พิมญดา
ค่ำคืนนี้..มีดวงดาวนับล้านดวง
อยู่ในห้วงแห่งราตรีมีจันทร์ฉาย
มีดาวหนึ่งยังเงาวับจับประกาย
คือดาวใจคิดถึงคุณอุ่นทุกครา
ค่ำคืนนี้..ดวงดาราพากระซิบ
พราวระยิบสะกิดใจให้หา
ฝากคำพร่ำย้ำคำรักก่อนนิทรา
แม้อยู่ห่างครึ่งฟ้าห่วงหากัน
ค่ำคืนนี้..ถึงจะมีดาวมากมาย
แต่คุณคือดาวประกายในใจฉัน
รู้บ้างไหมฉันยืนเหงาใต้เงาจันทร์
คิดถึงคุณทุกวันฝันทุกคราว
ค่ำคืนนี้..หากมีเราเพียงสองคน
ดวงกมลคงสุขล้นชมห้วงหาว
หากคืนนี้ได้แนบชิดสะกิดดาว
น้ำค้างพราวโอบสองเราหนาวละมุน
ค่ำคืนนี้..มีบทเพลงบรรเลงแว่ว
ลอยลมแผ่วสัมผัสใจให้อบอุ่น
ส่งความรักความภักดีมาถึงคุณ
โปรดการุณสาวคนไกล.ในเวียงพิงค์
10 กรกฎาคม 2551 08:50 น.
พิมญดา
ร้อยดอกแก้วจากดอยสูงเสียดฟ้า
ข้ามนภาฟ้าไกลนะใจเอ๋ย
เที่ยวเสาะหาใครคนหนึ่งซึ่งคุ้นเคย
ลมลำเพยหอบรักจากหัวใจ
เสียงซึงแว่วลอยมาคราลมแผ่ว
ร้อยดอกแก้วขาวนวลชวนหลงใหล
ส่งกลิ่นหอมยั่วยวนป่วนฤทัย
ฝากลอยไปให้ถึงซึ่งอีกคน
สร้อยดอกแก้วงดงามบริสุทธิ์
สวยผ่องผุดสดใสไร้หมองหม่น
สวมดอกสร้อยร้อยด้วยรักปักกมล
รอใจคนอยู่แสนไกลในแววตา
ด้วยแรงรักแรงคิดถึงจึงขานไข
ร้อยดวงใจจากทุกห้วงเสน่หา
ถักทอถ้อยร้อยอักษรตลอดมา
อักษราภาษาสวยด้วยกลอนกานท์
สุดขอบฟ้าหาใช่กั้นความพันผูก
ยังคงปลูกดอกแก้วร้อยสร้อยประสาน
หวังวันหนึ่งว่าดอกรักคงเบ่งบาน
เป็นตำนานของสาวคอย"สร้อยดอกแก้ว
รักหรือหลงใครพะวงกับความหมาย ทั้งหญิง-ชายต่างเข้าใจบ้างหรือเปล่า รักเกิดทุกข์รักเกิดสุขทุกครั้งคราว รักหนุ่ม-สาวรักตรงไหนใครรู้ดี
อันความรักรักมักก่อตัวขึ้นช้าช้า แต่ความหลงมักนำพาอย่างเร็วรี่ อันความรักมักอดทนต่อไมตรี แต่ความหลงกระทำทีมีอารมณ์
อันความรักมีสิ่งดีมอบให้กัน คอยแบ่งปันสิ่งดีงามตามเหมาะสม แต่ความหลงเข้าข้างตัวมัวจ่อมจม หลงนิยมแต่สิ่งผิดคิดมากไป
อันความรักมักอภัยให้เสมอ ไม่เผอเรอหลงระแวงแสร้งสงสัย แต่ความหลงไม่รู้จักให้อภัย หลงแต่ใช้ความแค้นแน่นกมล
อันความรักอดทนต่อทุกอย่าง หลงถอยห่างหากเจอทางที่สับสน หลงจะหยุดหากไม่ได้การเปรอปรน รักอดทนมีแต่ให้ไม่ร้างลา
อันความรักมักเป็นอมตะ หลงคอยผละถอยหนีมีปัญหา รักซื่อสัตย์มั่นคงยิ่งจริงทุกครา หลงชั่วช้าชอบจบลงตรงหลอกลวง
อันความรักมีความหวังอยู่เสมอ หลงพร่ำเพ้อแต่คำลมจมติดบ่วง รักคอยป้องจากภัยพาลผ่านทั้งปวง หลงคอยห่วงแต่เรื่องเซ็กส์บำเหน็จกาม
แล้วตอนนี้ล่ะ คุณกำลังเจอกับ "ความรัก" หรือ "ความหลง"
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
2539
