27 กรกฎาคม 2551 20:56 น.
พิมญดา
หัวใจฉันมันมักง่ายอยากขายขาด
คอยแต่บาดอารมณ์คนจนหวั่นไหว
เที่ยวซุกซนลอยลมบนอยู่ร่ำไป
ดื้อนักใจชอบทักทายใครเรื่อยมา
ถึงหัวใจจะมักง่ายใช่หลายรัก
ลองสมัครมาดูได้ใช่ยักษา
มีหลายคนบ่นให้ฟังจนระอา
เลือกสักคราเถิดน้องเจ้าเฝ้ากลมเกลียว
หัวใจนี้ลองพิสูจน์ดีไหมเอ่ย
มาเฉลยว่าสีแดงหรือสีเขียว
ใจยังว่างแม้ช้ำบ้างร้างเลยเชียว
ใครอย่าเที่ยวว่าระคายใจง่ายจัง
ทักคนโน้นชมคนนี้ไมตรีตอบ
ไม่เคยมีออกนอกรอบมอบความหวัง
รักกันไว้ดีกว่าเกลียดเครียดชิงชัง
ดั่งฟ้าสั่งสวรรค์ส่งลงมาเจอ
หัวใจฉันดั่งมีกรรมนำคำสาป
เคยเลือดอาบจากคมรักผลักยามเผลอ
เลยกล้ากล้ากลัวกลัวคนละเมอ
มาทำเบลอแบบรักแถบแนบกานท์กลอน
หัวใจฉันคล้ายดั่งผึ้งดึงความหวาน
เปิดตำนานหวานกวีศรีอักษร
ชอบทายทักใช่เร่รักทุกบทตอน
พึงสังวรด้วยรู้ตัวทั่วพร้อมเอย........
^-^=เบลอรักแถม=แบบรักเธอ^-^
25 กรกฎาคม 2551 09:33 น.
พิมญดา
มองผืนฟ้าเอาปากกาจรดถ้อย
กระดาษน้อยคอยบันทึกผนึกรัก
จดเท่าไหร่ยังไม่พอจึงตระหนัก
แท้ก็รักเราใหญ่กว่าฟ้าเบื้องบน
ก้มลงมองผืนดินขีดเส้นสาย
วาดลวยลายคล้ายเส้นความสับสน
ขีดเท่าไหร่ก็ไม่พอหนอใจคน
มันวกวนกลับไปมาว่ารักเธอ
ขอตั้งจิตอธิฐานต่อดินฟ้า
ปรารถนารักแต่เขาเฝ้าเสนอ
รักเหมือนฟ้ารักดินจินต์บำเรอ
ฉันรักเธอคนเดียวเกี่ยวหัวใจ
ขอฟ้าดินเป็นพยานผ่านรักนี้
โปรดปราณีดลรักสาวสกาวใส
นอนอาดูรทุกทิวาหาคนไกล
รักจากใจดั่งดาวเรียงเคียงจันทรา
ฟ้าคือฟ้าดินคือดินครองคู่โลก
มองคนโศกมองคนสุขสุดเวหา
หากเทียบกันกับฟ้าดินสิ้นเวลา
นั่นแหละค่าแห่งรักจักสิ้นลง........
24 กรกฎาคม 2551 09:11 น.
พิมญดา
เอาหัวใจร้อยใส่ด้ายลายผ้าปัก
แล้วสลักว่ารักเธอสีสวยใส
ผ้าเช็ดหน้าแทนคุณค่าเวลาไกล
สานสายใยให้คำนึงถึงรักเรา
เอาใจร้อยถ้อยอักษรด้วยคิดถึง
ผ้าผืนหนึ่งคงแทนค่าเวลาเหงา
หากพี่เหนื่อยก็ซับเหงื่อพี่เบาเบา
ถนอมเอานะพี่มีผืนเดียว
ร้อยผ้าสวยด้วยรอยรักสลักจิต
รอยลิขิตนิมิตหมายให้เฉลียว
ผ้าผืนน้อยร้อยฝีมือน้องเลยเชียว
พี่อย่าเที่ยวปันใจให้ใครชม
ก่อนจะส่งน้องบรรจงจูบรับผ้า
แนบอุราส่งใจห่อขอสุขสม
กลิ่นเนื้อนวลหอมติดผ้าคราพี่ชม
อย่าหลงลมสาวเมืองฟ้าบ้านนาคอย
น้องจะรอพี่กลับนามารับขัวญ
ขอพี่หวนกลับบ้านเราที่เหงาหงอย
สาวบ้านนายังรอพี่อย่างเลื่อนลอย
เอียงแก้มคอยร้อยผ้าปัก..รักจากใจ..
22 กรกฎาคม 2551 22:24 น.
พิมญดา
หวานใดเท่าหวานใจไหนเท่ารัก
หวานประจักษ์ยามคนรักไม่ห่างเหิน
หวานน้ำตาลยังด้อยค่าคราประเมิน
หวานจนเขินยามเธอเอ่ยเผยรักมา
อันน้ำผึ้งว่าหวานมิเทียมเทียบ
หากจะเปรียบกับอ้อยตาลหวานน้อยกว่า
หวานคำอ้อนหยอดคำหวานลักขณา
หวานภาษาจากปากพี่เหมือนมีมนต์
หวานอันใดไหนจะเท่าวจีพี่
ดวงฤดีไหวหวั่นพลันสับสน
ลมจากปากกลัวยิ่งนักอลวน
กลัวลมคนลวงหลอกบอกตายใจ
หวานเป็นลมขมเป็นยาสุภาษิต
พรหมลิขิตรักส่งมาพาหวั่นไหว
กลัวจะหวานเริ่มต้นขมถัดไป
จะหวานอีกสักแค่ไหนใจคนดี
ขอพี่หวานเหมือนวันนี้จะได้ไหม
กลัวสมใจก็เอารักหักถอยหนี
เอ่ยสัญญาผ่านเดือนดาวผ่าววจี
ใจนารีกลัวหวานนักจักเป็นลม........
เกิดมา สวยช่วยไม่ได้ใครจะเถียง ฟังสำเนียงก็พอรู้อยู่ภาคเหนือ ผิวขาวด้วยสวยวาจาพาเหลือเฟือ น้ำใจเจือเผื่อแผ่แม่คนงาม
เกิดมาสวยฉลาดดั่งปานวาด มิเคยขาดหนุ่มหนุ่มรุมไต่ถาม ว่าน้องจ๋ามีแฟนไหมในเขตคาม คนหวงห้ามมีไหมใคร่รู้จริง
เกิดมาเด่นกว่าใครในแดนนี้ สวยที่ดีมีคนชมว่ายอดหญิง มากสามารถทำงานกันระวิง สร้างทุกสิ่งด้วยสมองและสองมือ
งามด้วยใจใช่เพียงงามแต่ใบหน้า งามวาจากิริยาน่านับถือ งามความคิดสิ่งสร้างสรรค์หมั่นฝึกปรือ งามเลื่องลือขจรไกลในแดนดิน
เขาเล่าลือเป็นแมวยั่วสวาท ช่างบังอาจว่ากันช่างใจหิน น้ำตาเธอหยดย้อยไหลแก้มริน ช่างติฉินฉลฉ้อโอ้หนอคน
อันนินทากาเลเหมือนเทน้ำ คงไม่ช้ำทำเราเฝ้าสับสน เกิดมาสวยเลือกได้ให้ยินยล อย่ามาบ่นคนสวยเซ็งไม่เกรงใจ
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
2260
