24 สิงหาคม 2551 11:53 น.
พิมญดา
ฉันไม่ใช่เจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์
แต่มีรักยิ่งใหญ่ให้เสมอ
ฉันใช่หญิงที่สวยจนเลิศเลอ
ฉันมีเธอคนเดียวเกี่ยวฤทัย
ฉันไม่มีเวียงวังดั่งเจ้าหญิง
แอบซบอิงกระท่อมน้อยคอยอาศัย
ยามเดือนดาวสกาวฟ้ามาคราใด
แนบอุ่นไอในห้วงฟ้าดารางาม
ฉันคงไม่สามารถใส่ชุดสวย
ไม่มีทรัพย์สินอำนวยจนล้นหลาม
นุ่งผ้าถุงเสื้อเก่าเก่าเฝ้าเย็บดาม
แต่งตัวงามตามวิถีที่บ้านนา
ฉันไม่ใช่เจ้าหญิงในนิยาย
คงไม่หมายเอื้อมมือเด็ดดอกฟ้า
เผ่าพงศ์ฉันไม่ใช่หงส์อยู่ดงกา
สาวบ้านนาคงไร้สิทธิ์คิดห่วงใย
ฉันไม่ใช่เจ้าหญิงที่เลอเลิศ
รักที่เกิดเพราะความดีที่ยิ่งใหญ่
ขอรักเธอทั้งหมดของหัวใจ
เธอคงไม่หนีหน้าต่อว่ากัน
ฉันไม่ใช่เจ้าหญิงบนหอคอย
รอเจ้าชายมาสอยคอยแต่ฝัน
ฉันแค่คนธรรมดาค่าสามัญ
พิเศษนั้นฉันฝันเพียงเคียงคู่เธอ
20 สิงหาคม 2551 11:34 น.
พิมญดา
เขียนจดหมายจากใจใต้แสงดาว
ส่องสกาวพร่างพราวคราวจันทร์ฉาย
ตะเกียงน้อยทอแสงนวลชวนพระพาย
ลมหนาวคล้ายมาเยือนเตือนใจมา
หยิบกระดาษสีเหลืองงามอร่ามนัก
เขียนสลักว่าคิดถึงจึงส่งหา
ไม่อยากพิมพ์เมล์ให้กลัวไกลตา
เน็ทไม่มาเวลางานกลัวผ่านไป
ยิ้มก่อนหนาเวลาเปิดซองอ่าน
ส่งตาหวานเชื่อมดวงดาวพราวสดใส
บอกสักนิดคิดถึงหน่อยจะเป็นไร
ถักทอใยอักษราไม่น่าเชย
จะเขียนส่งไฮไฟส์อายคนอื่น
คงแตกตื่นที่ฝากรักกันเปิดเผย
จะโทรบอกกลัวว่าจักอ้ำอึ้งเลย
คนไม่เคยไฉนเลยจะเอ่ยคำ
พรรณนาเนื้อความในใช่แสดง
คำแจกแจงใช่แกล้งรักให้ใจช้ำ
ตัวอักษรตั้งใจเขียนเตือนความจำ
ท้ายจดหมายยังช่วยย้ำคำสัญญา
ขึ้นต้นด้วยถึง ที่รักที่คิดถึง
คำซึ้งซึ้งส่งด้วยใจปรารถนา
ลงท้ายด้วย..ความห่วงใยทุกเวลา
ป.ล.ว่า..รักเท่าฟ้าคุณคนเดียว.......
18 สิงหาคม 2551 23:55 น.
พิมญดา
สวัสดีเจ้าปี้น้องบ้านกลอนไทย
อยู่ตางใดมารวมใจ๋กันอยู่นี้
บอกน้องเต๊อะมาอู้จ๋ากันดีดี
ตั๋วน้องปี้จังหวัดไหนไค่ฮู้ตาม
อู้กำเมืองฟังฮู้เรื่องผ่องก่อเจ้า
อยากฮู้เล้าตัวปี้เจ้าน้องไค่ถาม
อู้จะใดภาษาถิ่นในเขตคาม
ตั๋วคนงามตึงบ่เบื่อเจื่อเต๊อะเจ้า
อันกำอู้กำจ๋าของล้านนา
ควรฮักษาบ่ดีอายก๋ายอย่างเขา
ไผจะว่าน้องจะใดตึงบ่เอา
อู้กำเก่าม่วนแต้แต้แม่สอนมา
อยากจะฮู้ว่าจะอั้นว่าจะอี้
ตั๋วน้องปี้อยู่ตี้ไหนกันผ่องหา
จ๋วยเม้นก้ำเป้นภาษาท้องถิ่นนา
ตั๋วน้องหล้าจ๊าดยินดีตี้มากอย
อยู่ตางใต้แหล่งมาอย่าอายเน้อ
อีสานเด้อเว้าหาข้าเจ้าหน้อย
กลาง-ออก-ตก ข้าเจ้ายังถ้าคอย
แป๋งตาลอยคอยปี้น้องฮ้องมาเจ้า.....
..คำไหนที่แปลไม่ออกเม้นถามได้เลยเจ้า..
17 สิงหาคม 2551 20:47 น.
พิมญดา
เดือนวงเคียวเกี่ยวใจใครกันหนอ
แสงละออพะนอฟ้าพาชวนฝัน
ผูกสมัครรักใคร่คนไหนกัน
สาย สัมพันธ์เกาะเกี่ยวเสี้ยวหัวใจ
เดือนวงเคียวเกี่ยวรักถักทอถ้อย
แล้วมาร้อยดวงดาวสกาวใส
แม้เดือนเสี้ยวจะเกี่ยวรักกับใจใคร
ดาวแห่งใจพร้อมยอมยลชมฤดี
ข้าขอฝากใจดวงน้อยลอยมาพัก
อย่าได้ผลักข้าหนีไกลในวิถี
เคยเจ็บปวดรวดร้าวหนาวเป็นปี
หากปราณีเดือนอย่าลับดับแสงพราว
ลอยละลิ่วพลิ้วพระพายคล้ายนางฟ้า
ดวงจันทราแกว่งไกวไหวกลางหาว
ชมฟ้างามท่ามกลางมิตรมวลหมู่ดาว
คืนแห่งสาวหนาวคนเคียงเพียงดารา
เดือนสวยเคียวเรียววงโค้งกระจ่าง
กระต่ายน้อยคอยนำทางกลางเวหา
ขออิงซบลบรอยร้าวคราวผ่านมา
ใครอาสาสอยใจข้า..พาครอบครอง.
.
16 สิงหาคม 2551 12:19 น.
พิมญดา
ค่ำคืนเหงา ..มองดวงดาวพราวเวหา
แต้มแต่งฟ้า......ดวงจันทรา ดาราใส
โต๊ะตัวเดิม..กับ..คนเหงาเศร้า..หัวใจ
ริมหน้าต่าง....บานใหญ่..ใต้เงาจันทร์
อยู่กับเหงา....ให้ชาชินดั่งเก่าก่อน
ปล่อยให้มันไซซอน.....นอนอาสัญ
ไม่มีใคร....ไม่เห็นแปลกแนบชีวัน
อยู่กับฝันวันต่อวัน.....ฉันกับเงา
โลกใบนี้........ยังคงหมุนรอบตัวเอง
ฉันยังคงบรรเลงเพลง........คนขี้เหงา
โลกใบนี้......ยังหมองหม่น...ปนสีเทา
ถ้วยกาแฟใบเก่า.....เช้าจนชิน
อยู่เป็นเพื่อน..ตัวเอง...ทุกทุกวัน
อยู่กับความแปรผัน..ฝันถวิล
ความเดียวดาย..ว้าเหว่..เร่เกาะกิน
โลกยลยิน..บ้างหรือเปล่า..เหงาเหลือเกิน
อยู่กับความอ้างว้าง..ทางแสนเปลี่ยว
อยู่คนเดียว.กับเวลา..พาห่างเหิน
พาฉันลอยเคว้งคว้าง..ร้างเผชิญ
ไม่บังเอิญ..พบเจอใคร..ที่หมายปอง.......
อยู่ให้ชินเลยเจ้า..เหงาที่รัก
คอยฟูมฟัก..ใจดวงน้อย.....คอยเจ้าของ
จะอดทน...อยู่กับเหงา..เฝ้าประคอง
ในหอห้องไร้คนเคียง..เพียงกานดา..........