11 กันยายน 2551 23:35 น.
พิมญดา
เพียงสัญญาข้ามฟ้ามาหารัก
ขอตระหนักถึงกันคำมั่นหมาย
ตัวอยู่ไกลขอใจใกล้อย่ากลับกลาย
สู่จุดหมายรักนิรันดรฉันและเธอ
เพียงหัวใจปรารถนาว่าคิดถึง
นั่งรำพึงใต้เงาจันทร์ฝันเสมอ
รอฟ้าใหม่หวังไว้จะได้เจอ
ขอเพียงเธอยังรักมั่นฉันเรื่อยไป
เพียงสายลมพัดแผ่วแว่วกระซิบ
ดาวระยิบพราวพร่างสว่างใส
ถึงหนาวเหน็บน้ำค้างสักปานใด
ทนหนาวใจคนปลายฟ้ามาคู่เคียง
เพียงมองฟ้าดูดาราพาสื่อสาร
ส่งตาหวานมาเชื่อมต่อรอส่งเสียง
เพียงเธอถ้อยร้อยคำรักสลักเรียง
ใจพอเพียงแค่รักตอบขอบฟ้าไกล
เพียงใจรักสักนิดคิดถึงหน่อย
ฤทัยน้อยคอยแต่เธอเพ้อรู้ไหม
คืนเงียบเหงายังคงเศร้าร้าวทรวงใน
คนอยู่ไกลอย่าใจดำทำเป็นลืม.........
9 กันยายน 2551 15:51 น.
พิมญดา
มีประกันเอามาขายใครซื้อบ้าง
ระยะทางของหัวใจอาจหม่นหมอง
มีบางใครทำเราช้ำน้ำตานอง
รีบมาจองประกันใจให้ผ่อนดาวน์
หากว่าเป็นโรคใจให้มาตรวจ
เคยเจ็บปวดมาเท่าไหร่ใจเหน็บหนาว
เจ็บยาวนานหรือว่าแค่ครั้งคราว
ต้องบอกกล่าวเอาประกันให้มั่นใจ
เป็นตัวแทนแสนสวยรวยใจช้ำ
เคยระกำเศร้าโศกอกสั่นไหว
ประสบการณ์ผู้แพ้รักปักทรวงใน
เลยขอทำประกันใจให้ทุกคน
ต้องเข้ามาอบรมบ่มแรงต้าน
ภูมิต้านทานเรื่องอกหักรักสับสน
อยู่อย่างไรอยู่ให้ได้อยู่ให้ทน
อยู่อย่างคนไม่อ่อนแอแม้ยับเยิน
มีประกันหัวใจใครช่วยซื้อ
จะช่วยถือกรมธรรม์คำห่างเหิน
ผลประโยชน์ตกกับใครให้ประเมิน
เชิญเลยเชิญเอาหัวใจ..ไปประกัน...
9 กันยายน 2551 00:45 น.
พิมญดา
ดาวดวงเดือนเกลื่อนเวหาฟ้าสวยใส
เหมือนฤทัยที่ลอยล่องปองใจหา
คนแสนไกลแต่อยู่ใกล้ในแววตา
มองดารายามราตรีเหมือนมีมนต์
ลมโชยแผ่วแว่วบรรเลงเพลงคิดถึง
นั่งรำพึงถึงบางใครให้สับสน
หนาวใจนักเมื่อความรักปักกมล
ใครบางคนจะซึ้งไหมใครเขาคอย
ยังสบายดีหรือเปล่าข่าวเงียบหาย
อย่ายอมพ่ายต่อชีวิตคิดถดถอย
ดาวบนฟ้าคือดวงตาฉันล่องลอย
ที่เฝ้าคอยส่องกลางใจให้กับเธอ
ฝากฟ้างามยามคืนค่ำย้ำดวงจิต
ขออย่าผิดด่อคำมั่นกันพลั้งเผลอ
อย่าอ่อนไหวกับใจใครยามได้เจอ
อย่าเสนอหรือสนองปองผู้ใด
ยังคอยอยู่ตรงประตูแห่งความรัก
จงประจักษ์ถึงความรักอันยิ่งใหญ่
ตราบชาตินี้ฤาชาติหน้าหามีใคร
ตลอดไปด้วยตั้งจิตนิจนิรันดร์
6 กันยายน 2551 14:01 น.
พิมญดา
คิดถึงใครคนหนึ่งถึงปลายฟ้า
ดวงดาราสื่อสายใยในห้วงฝัน
สุขหรือทุกข์อย่างไรให้บอกกัน
มองฝั่งฝันที่เดิมเติมเต็มใจ
ส่งแววตามองมาหาคนดี
ฟ้าราตรีค่ำคืนพราวดาวสดใส
รักคิดถึงยังคงซึ้งตรึงทรวงใน
ลมหายใจนี้เพื่อเธอเสมอมา
อยู่เมืองไกลหัวใจทอใยรัก
คอยทอถักดวงหทัยให้แน่นหนา
กระซิบแผ่วแว่วสายลมพรมพัดพา
บอกเธอว่า รัก เท่าฟ้า หาคลายคลอน
คิดถึงกันทุกนาทีมีบ้างไหม
ระยะทางแม้ห่างไกลอย่าถ่ายถอน
ขอคงมั่นคำสัญญานิรันดร
ส่งคำอ้อนมาอิงแอบแนบใจเธอ
คิดถึงฉันทุกคืนบ้างไหมหนอ
หรือให้รอทรมานนานจนเหม่อ
รักรู้ไหมอยากจะพบอยากจะเจอ
หรือว่าเธอไม่คำนึง..คิดถึงกัน.....
3 กันยายน 2551 16:13 น.
พิมญดา
เพียงเพราะฉันหญิงสามัญธรรมดา
เพียงเพราะว่าอารมณ์พาฉันหวั่นไหว
เพียงแค่เผลอเห็นเธอเดินจากไกล
เพียงน้ำตามันไหลใจเจ็บเกิน
ฉันคงไม่ใช่คนทนทุกอย่าง
ฉันเลยร้างทางรักอย่างห่างเหิน
ฉันยังจดยังจำวันเธอเมิน
ฉันเผชิญความเดียวดายพ่ายเพราะเธอ
คนอย่างฉันมันก็แค่คนใจง่าย
คนใจพ่ายเลยต้องแพ้แย่เสมอ
คนอย่างฉันหรือจะสู้คนใหม่เธอ
คนที่เจอแทงข้างหลังอย่างตั้งใจ
ใจที่เจ็บเก็บในอกตกหลุมช้ำ
ใจเพี้ยงพล้ำเพราะเชื่อคำทำกันได้
ใจดวงน้อยโดนเธอสอยแล้วทิ้งไป
ใจเอ๋ยใจใยขี้แยแพ้ใจคน
อ่อนแอเพราะท้อแท้แพ้ทางรัก
อ่อนใจหนักเพราะว่ารักทำสับสน
อ่อนทางโลกหลงเชื่อคำช้ำกมล
อ่อนคำคนหลอนหลอกบอกรักลวง
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1658
