23 กันยายน 2551 15:43 น.
พิมญดา
ไม่มีเลยวันไหนไม่คิดถึง
มีแต่คำซึ้งซึ้งตรึงใจหา
คำว่ารักรักยิ่งจริงทุกครา
ปรารถนาเพียงเธอเพ้อรำพัน
ไม่มีเลยวันไหนไม่ส่งเสียง
ร้อยจำเรียงคำหวานสราญฝัน
อยู่สบายหรือเปล่าข่าวส่งกัน
คิดถึงฉันมากไหมใจคนดี
ไม่มีเลยวันไหนไม่หวงห่วง
กลัวใครช่วงชิงเธอเผลอใจหนี
ขอย้ำบอกออกจากใจทุกนาที
ว่าผู้หญิงคนนี้มีใจเดียว
ไม่มีเลยวันไหนใจห่างเหิน
คงจะเขินหากเธอเมินไม่แลเหลียว
ขอสักนิดคิดถึงบ้างอย่าร้างเชียว
ใจมันเที่ยวกู่ก้องร้องเลิฟยู
ไม่มีเลยวันไหนไม่รักเธอ
ขออย่าเผลอลืมฉันฝันถึงอยู่
แรงแห่งรักยังเติมเต็มทุกอณู
สามฤดูฝนร้อนหนาว..สาวมั่นคง....
21 กันยายน 2551 15:01 น.
พิมญดา
ฝากบทกลอนอ้อนมาคราลมหนาว
รับคำฝากจากสาวไว้เถิดหนอ
ย่างปลายฝนต้นหนาวดาวเคลียคลอ
ส่องมารอระหว่างทางกลางใจคน
ฝากบทกลอนหอมแก้มแนบรักคุณ
คอยเกื้อหนุนอุ่นรักหาอย่าสับสน
หนาวแสนหนาวดาวเหนือน้อยคอยกมล
อย่ากังวลรีบกลับมาหาดวงใจ
ฝากบทกลอนแสนหวานอ่านหรือเปล่า
เขียนเรื่องราวความคิดถึงซึ้งบ้างไหม
ร้อยคำสวยด้วยใจรักปักทรวงใน
ร้อยดวงใจรอความหวังฝังอุรา
ฝากบทกลอนลอยลมผสมรัก
ยากจะหักความคิดถึงจึงส่งหา
ฝนจากฟ้าดาราพราวสกาวตา
รอคุณมานั่งมองดาวคราวเหมันต์
ฝากบทกลอนบรรเลงเพลงลมหนาว-
ร้อยดวงดาวดีดสายพิณศิลป์สวรรค์
เสียงดนตรีบวกเสียงใจใฝ่รำพัน
กล่อมคุณฝันถึงกานดาคราค่ำคืน....
20 กันยายน 2551 07:33 น.
พิมญดา
เบอร์โทรน้องเงียบเหงาเฝ้าใจหม่น
เบอร์ของคนไร้แฟนแสนเงียบเหงา
ไม่มีใครส่งคลื่นใจมาบรรเทา
เบอร์ของเรามดไม่ผ่านหวานสักที
มองมือถือเลขสวยด้วยความหวัง
คลื่นพลังแห่งความรักจับวิถี
แต่คลื่นใจจูนบางใครไม่เห็นมี
เสียงโทรถี่เงียบสนิทคิดน้อยใจ
เบอร์คนอยากมีแฟนแสนเหงาจิต
นั่งเพียงพิศตัวเองก็สวยใส
แต่ทำไมเสียงมือถือเงียบหายไป
หรือบางใครฟ้าไม่ส่งลงมาเจอ
ตั้งสัญญาณมือถือหรือว่าผิด
ดันไปปิดเสียงเรียกเข้าเศร้าใจเผลอ
กดกี่ครั้งก็ไม่ดังจริงนะเออ
สงสัยเก้อเสียแล้วไม่แคล้วตรม
เบอร์โทรนี้ลงท้ายศูนย์ศูนย์หนี่ง
ใครคิดถึงกดมาทักจักสุขสม
คำหวานหวานผ่านหูคงภิรมย์
นอนชื่นชมเบอร์ใครหนอขอสักคน.....
16 กันยายน 2551 23:34 น.
พิมญดา
คงไม่เหลือเยื่อใยอะไรแล้ว
คงเหลือแววตาช้ำคำห่างเหิน
คงได้แต่อาทรตอนเธอเมิน
หากเผอิญแอบปันใจให้เหมือนเคย
เสียงตามสายหายไปไร้คนห่วง
ใจทั้งดวงเจ็บแสบแปลบอกเอ๋ย
มองฟ้ากว้างทางรักเหงาเศร้าจังเลย
ลมรำเพยพัดรักพรากจากไปไกล
แค่เพียงหันมามองตรองสักนิด
คนเคยชิดคิดถึงเธออยู่รู้ไหม
ภาพของเธอยังคงตรึงซึ้งทรวงใน
แอบห่วงใยอยู่ห่างห่างทางแววตา
เอาหัวใจระบายฟ้าว่าฉันเหงา
แอบซุกเอาฤทัยล้าปรารถนา
ความเดียวดายหน่ายเสียนักหนักอุรา
คนผ่านมาเขาผ่านไปไม่เหลียวมอง
รู้ทั้งรู้เธอมีคู่ครองรักใหม่
ใครบางใครในอดีตจิตหม่นหมอง
แค่ได้รู้เธอมีเขาเฝ้าประคอง
ฉันคงต้องเป็นแค่ใครในวันวาน
14 กันยายน 2551 23:53 น.
พิมญดา
ฝนที่ตกจากฟ้ามากั้นกลาง
ระหว่างทางแห่งรักพักใจหา
พระพิรุณโปรยปรายสายฝนมา
ดั่งน้ำตาคนคอยแสนน้อยใจ
คอยมองฝนหล่นมาคราใจหม่น
เขาจะทนคิดถึงเราเหงาบ้างไหม
สายฝนพรำใจก็ร่ำหารำไร
ดั่งสายใจจะเปียกปอนตอนฝนพรำ
ป่านนี้เขานอนหรือยังฟังเสียงฝน
สาดเสียจนคนคอยพลอยใจช้ำ
รักก็รักอย่าปล่อยให้ใครระกำ
ฟ้าอย่าทำเหมือนแกล้งแสร้งทุกวัน
รอถึงวันฟ้าใสไร้ฝนหลั่ง
รอความหวังที่เราสองปองสุขสันต์
ยามลมหนาวพัดผ่าวมาคราเหมันต์
ยามพระจันทร์ส่องสกาวคราวฟ้างาม
ทนเอาหน่อยคอยฝนซานะคนดี
ใจที่มียังห่วงหามาไถ่ถาม
ยังรอเธออยู่ตรงนี้ทุกโมงยาม
ยังติดตามเหมือนเงาเฝ้าดวงใจ........
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1456
