5 กุมภาพันธ์ 2552 12:52 น.
พิมญดา
รักเจ้าเอยอย่าเลยไปกลับมาก่อน
อย่าตัดตอนคนไร้รักสมัครหมาย
เห็นคนมีความรักตั้งมากมาย
ทั้งหญิงชายบ้านกลอนอ้อนรักกัน
นั่งอ่านกลอนหวานแหววแนวรักรัก
ต้องคิดหนักหรือว่ารักละเลยฉัน
ปล่อยให้พร่ำให้เพ้อไปวันวัน
รถไฟดันไม่วิ่งจอดตลอดแนว
รักเจ้าเอยเหมันต์ผ่านดอกบานร่วง
ท้องฟ้าห่วงสาวขี้เหงาเศร้าอีกแล้ว
มองหารักเงียบหายไร้วี่แวว
คงจะแห้วดอกกุหลาบอาบหัวใจ
ขอสักดอกได้ไหมใครว่างแฟน
เป็นตัวแทนหนึ่งมิตรที่ชิดใกล้
รักผลิตดอกออกผลความห่วงใย
ดอกรักบานกลางใจใครเมตตา
รักเจ้าเอยฉันร้องขออย่ารอรี
ช่วยปราณีให้สมมาตรปรารถนา
กามเทพท่านอยู่ไหนแผลงศรมา
พิมญดาพร้อมให้ยิงดิ่ง..กลางทรวง
3 กุมภาพันธ์ 2552 14:25 น.
พิมญดา
มองปลายฟ้านะคนดี..ยังมีรัก
ฝากดวงดาวทายทัก..รักเสมอ
ค่ำคืนนี้ทำอะไรบ้าง..หรือเธอ
อ่านหนังสือหรือยืนเหม่อ..คิดถึงกัน
ฉันยังมองปลายฟ้าคราเงียบเหงา
อยู่ใต้เงาฟ้างามตามหาฝัน
รู้บ้างไหมแอบส่งใจให้ทุกวัน
ในอ้อมกอดแห่งฝันนั้นเพื่อคุณ
ใต้เงาจันทร์ทุกคืนวันผันผ่าน
ดอกรักบานแม้ยาวนานยังอบอุ่น
ส่งกลิ่นหอมลอยลมพรมใจคุณ
รักละมุนอุ่นละไมให้คนดี
สาวเพียงดาวเหงาใจอยู่ปลายฟ้า
วาเลนไทน์เยือนมาคราครั้งนี้
อยากจะย้ำคำว่ารักทุกนาที
จะกี่ปีกี่เดือนมิเลือนราง
สุดที่รัก ของฉันฟังเพลงนี้
อ้อมกอดของคนดีมิเหินห่าง
อยู่ในฝันก็จะตามรักสุดทาง
จะไม่จางจากใจให้..ระทม....
1 กุมภาพันธ์ 2552 11:26 น.
พิมญดา
เขียนบทกลอนปูนาขาเกอ่าน
เพื่อนวิจารณ์ส้มตำปูดูแล้วหิว
ออกไปซื้อหน้าปากซอยเดินตัวปลิว
สั่งแล้วหิ้วกลับบ้านใส่ชามกิน
บอกแม่ค้าขอส้มตำใส่ปูดอง
พริกเป็นกองไม่ใส่ได้แค่กลิ่น
ขอรสชาติเปรี้ยวหวานอย่างเคยชิน
เผ็ดไม่กินพริกเม็ดเดียวก็เสียวใจ
สั่งเสร็จแล้วยืนรอขอชิมนิด
เหมือนมีใครมาสะกิดให้สงสัย
ลูกแม่ค้าหน้าหล่ออ๋อ!นั่นไง
แก้มเราแดงได้ไจไงมองมา
เอาล่ะหว่า! เข้ามาทักทายแล้ว
ใจสั่นแป้วคงไม่แคล้วมองมาหา
มาทีไรใจก็สั่นอยู่ทุกครา
มองปูนาขวยเขินเพลินเลยเรา
เผ็ดจังเลยส้มตำปูคู่ความรัก
เอ่ยทายทักด้วยแววตาว่าขี้เหงา
ส้มตำปูจะรู้ไหมอายจังเรา
มนต์รักเข้าตาหวาน..ร้านส้มตำ
31 มกราคม 2552 22:59 น.
พิมญดา
มีนิทานแม่ปูนาเดินขาเก
ชอบเดินเซไปมาน่าขำขัน
แล้วคอยบ่นให้ลูกปูรู้ทุกวัน
เดินอย่าหันไปมาหน้าอับอาย
แม่ปูสอนลูกปูดูแบบอย่าง
เดินตรงทางสง่างามตามความหมาย
อย่าได้เดินโซเซเฉนอกลาย
แม่จะย้ายเยื้องย่างทางก้าวเดิน
ลูกปูคิดตามแม่แม้จะงง
เดินให้ตรงเท่าไรใยขัดเขิน
มันไม่ตรงสักทีแย่ยับเยิน
ก็แม่เดินไม่ตรงงงอยู่ดี
นี่คืออุทาหรณ์กลอนนิทาน
เป็นตำนานเล่าขานในทุกที่
เป็นผู้นำใจซื่อถือความดี
ลูกน้องมีเดินตรงตามงามด้วยใจ
หากผู้นำยึดหลักคุณธรรม
คอยตอกย้ำชี้นำอย่าเฉไฉ
เหมือนแม่ปูสอนลูกปูเดินผิดไป
ในเมื่อปูเดินขาไกวแต่ใดมา
30 มกราคม 2552 18:25 น.
พิมญดา
วาเลนไทน์ผ่านมาอีกคราแล้ว
เสียงเพลงแว่วเข้ามาน้ำตาไหล
ดอกกุหลาบสีแดงแสนบาดใจ
หวังลืมใครบางคนทนเรื่อยมา
สิบสี่กุมภาพันธ์วันรักจาก
ดอกกุหลาบเหลือเพียงซากเสน่หา
เก็บคืนวันแห่งรักที่ร้างลา
คำสัญญาวาเลนไทน์กลายเป็นลม
กุมภาพันธ์ปีนี้คงเหมือนเคย
ไม่อยากเอ่ยเรื่องกุหลาบบาดใจขม
วันแห่งรักยากยิ่งนักรักภิรมย์
หนามเจ้าคมคอยตอกย้ำช้ำเกือบตาย
กุมภาพันธ์ปีนี้อยากมีหวัง
ใครจะพังคลื่นน้ำตาพาห่างหาย
มอบกุหลาบไร้หนามปักรักสักราย
ดอกสุดท้ายกุหลาบใจหายทันที
วาเลนไทน์ดอกไหนให้น้องก่อน
ใจร้าวรอนคงจะหายคลายปีนี้
ใครกันหนอมอบกุหลาบอาบไมตรี
ชมพูสีหวานนักรัก..วาเลนไทน์
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1334
