24 กุมภาพันธ์ 2552 10:12 น.
พิมญดา
หากฉันรักฉันจะรักอย่างคนรัก
แม้จะหนักหัวใจเกินไขว่คว้า
เพราะรักนี้เกิดจากใจใช่ลวงตา
รักเท่าฟ้าหาใครเท่าเฝ้ารักเธอ
เมื่อปักใจจะโบย บินถวิลหวาน
เขียนกลอนกานท์ส่งไปให้เสมอ
อุปสรรคขวากหนามที่เจอะเจอ
ขอเพียงเธอมองฟ้างามยามค่ำคืน
ณ.ตรงนั้นมีฉันอยู่ปลายฟ้า
คอยสบตาส่งแรงใจให้ราบรื่น
ไม่ว่าฝนร้อนหนาวรักยาวยืน
จะไม่มีเสียงสะอื้นในรักเรา
แม้เธอเหงาอย่าจับเจ่าเอาแต่ทุกข์
ฉันจะปลุกความสุขไล่ความเหงา
ปณิธานรักของฉันคือแบ่งเบา
เรื่องไหนเศร้าเฝ้าแก้ไขในชีวี
เพราะหัวใจของฉันรักคงมั่น
จึงแบ่งปันความห่วงใยจากใจนี้
อย่าท้อแท้แม้จะล้มนะคนดี
เธอยังมีฉันพยุง..บำรุงใจ
23 กุมภาพันธ์ 2552 16:41 น.
พิมญดา
ปล่อยฉันเป็นแฟนเก็บเจ็บเสมอ
น้ำตาเอ่อเจ็บมากยามเหินห่าง
อย่าบอกใครว่าเราสองเดินร่วมทาง
ไม่ต้องอ้างว่าแฟนเขาเราเจ็บเกิน
สิทธิ์ของฉันแค่แฟนเก็บเจ็บต้องทน
อย่าสับสนไม่ใช่แฟนแทนขัดเขิน
ฐานะจริงเป็นแฟนน้อยคอยประเมิน
เขาไม่เชิญยกย่องออกสังคม
หากมีใครหัวใจว่างเดินเข้ามา
คบออกหน้าออกตาพาสุขสม
เธอจะปล่อยฉันไหมไปชื่นชม
หวังใจห่มบางใครหายร้าวราน
เป็นแฟนเก็บอยู่อย่างเจ็บด้วยใจเหงา
มีหน้าที่เป็นแค่เงาเขาแวะผ่าน
ไม่ใช่แฟนแทนไม่ได้ทรมาน
ยิ่งกว่าการประหารผลาญหัวใจ
เป็นได้แค่แฟนน้อยคอยแอบอิง
ฉันไม่ใช่ตัวจริงเธอผลักใส
จะมีค่ายามเธอเหงาอยู่เรื่อยไป
หรือจะขังฉํนไว้เก็บ..เจ็บจนตาย
23 กุมภาพันธ์ 2552 09:14 น.
พิมญดา
คำพูดชายหวานได้สารพัด
ยากสลัดออกห่างพรางหวั่นไหว
ร้อยพันหวานหรือจะเท่าหวานเอาใจ
หวังหว่านให้หญิงใจอ่อนยอมรักชาย
หญิงขี้เหร่อย่างฉันหรือจะทัน
เธอเสกสรรคำหวานนานจางหาย
ทิ้งฉันน้ำตาร่วงทรวงวางวาย
ช่าง!ใจร้ายใจดำคำหวานลม
เจอคนใหม่ใฝ่ฝันฉันขี้เหร่
เลยหันเหรักจางนางขื่นขม
กอดหมอนนอนสะอื้นทุกคืนตรม
หวานเป็นลมขมมาฝังหลั่งน้ำตา
อกมาหักรักคนอยู่ไกลบ้าน
ไม่สงสารคนขี้เหร่เร่ใจหา
เจอสาวใหม่ทิ้งให้ช้ำอุรา
หวานวาจาบาดฤทัยในชีวี
คำพูดชายเชื่อง่ายไม่ได้หรอก
ชอบคอยหลอกสตรีเหมือนภูตผี
หลอกให้รักหลอกให้หลงแล้วย่ำยี
จากนารีสามวันเปลี่ยน.เลือนลบไป
22 กุมภาพันธ์ 2552 16:26 น.
พิมญดา
มองมือถือสื่อรักใจจดจ่อ
ดูหน้าจอว่างเปล่าเขาไปไหน
เคยโทรหาส่งคำหวานเจือจานใจ
ลืมหรือไรฝากคึดฮอดตลอดมา
ถอยมือถือมาใหม่ใส่เพลงรอ
โทรหาหนอไม่รับสายใจห่วงหา
งานมากมายหรือมีใครใกล้สายตา
กดโทรหาบ่รับสายใจดำจัง
ทั้งถ่ายรูปเล่นเกมเม้มรูปถ่าย
น้องรอสายเบอร์เดียวด้วยความหวัง
ช่วยรับสายน้องได้บ่ขออย่าชัง
บ่เป็นหยังแค่เสียงมาหาคนคอย
มองหน้าจอว่างเปล่าเศร้าใจหนัก
สุดที่รักหายไปใจเหงาหงอย
เหม่อมองฟ้าไม่โสภาคราดาวลอย
มัวแต่คอยเสียงเรียกเข้าเฝ้าหน้าจอ
ใจดำจังอ้ายจ๋ามาลืมกัน
ลืมความฝันที่เคยออดอ้อนขอ
โทรหานิดช่วยสะกิดคนคอยรอ
จะคบต่อหรือเลิกรา..อย่าใจดำ
20 กุมภาพันธ์ 2552 14:18 น.
พิมญดา
สภาวะของหัวใจในวันนี้
ยังล้นปรี่ด้วยรักหวานไม่ห่างหาย
ยังแง่งอนอ้อนรักกับพี่ชาย
ผิดมากมายแค่ขอโทษไม่โกรธกัน
สภาวะโลกร้อนอย่าร้อนตาม
อย่าตั้งแง่คำถามขุ่นข้องฉัน
มาช่วยลดความโกรธโปรดแบ่งปัน
เรามาหันหน้ายิ้มจะอิ่มใจ
สภาวะความมั่นคงมีเสมอ
ไม่มีเผลอรับไมตรีหนุ่มคนไหน
ยังรออยู่เพียงดาวสาวฟ้าไกล
อยู่ปากน้ำอย่าหวนไห้ใจคำนึง
สภาวะของอารมณ์ผสมรัก
ยังสลักคำว่ารักและคิดถึง
บอกดาวเดือนบนฟ้าครารำพึง
ช่วยส่งความคิดถึงฝากคนดี
แล้วฝากลมห่มใจให้คลายร้อน
สภาวะของบทกลอนอ้อนใจนี้
อากาศร้อนอย่าร้อนใจในไมตรี
ลดโลกที่กำลังร้อน....อย่าอ่อนใจ
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1400
