24 เมษายน 2552 15:17 น.
พิมญดา
เมื่อความรักจับไม่ได้คล้ายล่องหน
ก็ยังหลงวังวนของความรัก
เพราะหัวใจยากนักจะหาญหัก
ยังต้องการความรักอยู่ร่ำไป
ยามรักหวานปานน้ำผึ้งดื่มแสงจันทร์
ทิวาวันสราญรมย์โลกสดใส
หวานน้ำตาลฤาจะเท่าหวานหัวใจ
ยามรักไร้อุปสรรครักหอมนวล
ยามรักร้างห่างเหินเผชิญโศก
เปรียบทั้งโลกดับมืดร่ำโหยหวน
ยามจะกินจะนอนร้องคร่ำครวญ
ใจรัญจวนจะขาดแล้วมิแคล้วตรม
เมื่อความรักพูดบ่อยบ่อยร้อยไม่เชื่อ
ฟังน่าเบื่อเพราะนานไปใจก็ขม
อันหวานลิ้นหรือจะทันอันคารม
ใจเขาบ่มด้วยแผนร้ายทำลายทรวง
เมื่อรักมาพาทุกข์แนบมาด้วย
เหมือนคนป่วยต้องคู่หมอพอหายห่วง
พอหายขาดไม่ขยาดโรครักลวง
ยังติดบ่วงเล่ห์รักชักชอบกล...
23 เมษายน 2552 10:50 น.
พิมญดา
ถึงจะสิ้นวิญญาณสักกี่ครั้ง
จะขอฝังหัวใจไปทุกภพ
เพราะความรักของฉันไม่รู้จบ
ขอพานพบรักเธอตลอดไป
ฟ้าจะมืดสลัวทั่วฟ้าหม่น
ก็จะทนเพราะมีเธอไม่หวั่นไหว
เพียงเธอยิ้มหยิบยื่นกำลังใจ
หวานละไมอุ่นละมุนกรุ่นถึงทรวง
ไม่ได้ชิดขอเพียงได้ชื่นชม
ไม่ได้สมขอแววตาที่ห่วงหวง
ไม่ได้แคร์ก็ขอแค่ได้เดินควง
จะไม่ท้วงเพราะว่ารักรักเพียงเธอ
วานสายลมห่มใจให้คนดี
อักษรศรีบรรจงถ้อยร้อยเสนอ
รักรักรัก ยิ่งนัก รักละเมอ
สิทธิ์ที่เผลอหวังอิงแอบแนบชิดกาย
เพราะว่ารักของฉันไม่รู้ดับ
คงประทับเสน่หามิห่างหาย
แม้โลกแตกแหลกลาญยังมิคราย
ร่างสลายตามทุกชาติมิพลาดเอย
21 เมษายน 2552 20:13 น.
พิมญดา
บ่กล้าบอกคุณครูหนูละอาย
แต่หนูกล้าบอกอ้ายในวันนี้
ก็เฝ้าเขียนเรียงความมาเป็นปี
ถึงคนดีที่หนูชอบหอบรักตาม
ครูพิมจ๋าอย่าว่าหนูเลยนะคะ
ภาษาไทยพวกสระหนูอยากถาม
รอ-ไม้-หัน-กอไก่ เป็นคำนาม
อยากจะถามอ่านว่าไรให้เนื้อเย็น
เขียนเรียงความส่งครูพิมยิ้มอิ่มใจ
ครูบอกให้เขียนอะไรที่อยากเป็น
ความฝันนั่นไม่ยากเลยครูคงเห็น
ก็อยากเป็นเช่นคุณครูรู้พากเพียร
บ่กล้าบอกครูพิมถึงความฝัน
อีกอย่างนั้นเรื่องความรักอยากจะเขียน
แต่บ่กล้ากลัวครูว่าเด็กหัวเกรียน
เรียนไม่เรียนแอบมีรักชักแล้วไง
เมื่อมีหวังนั่งลงเขียนเวียนจดหมาย
ส่งให้อ้ายหนูมีฝันอันสดใส
อยากเป็นแฟนกับอ้ายว่าจะใด
กล้าบอกอ้ายเพราะหัวใจให้เรียงความ..
20 เมษายน 2552 11:46 น.
พิมญดา
นับแต่นี้ขอให้ใจนำทางไป
สู่ความฝันอันยิ่งใหญ่ใช่หลบลี้
ทิ้งคราบความเจ็บปวดในชีวี
เหลือสิ่งดีแม้น้อยนิดคิดนำทาง
ร่องรอยกลบลบเขาจากความคิด
จะไม่ติดแค้นเคืองเรื่องเหินห่าง
เหนื่อยพอแล้วกับรักที่อับปาง
หัวใจนางหมองหม่นทนเรื่อยมา
จะขอเอาใจนำทางระหว่างรัก
ขอเว้นวรรคคนโลเลเร่ใจหา
ฟ้ากว้างไกลใช่อยู่แค่ใต้ขนตา
พิมญดาตื่นจากฝันอันมืดมน
ใจเจ้าเอ๋ยรักเถิดเจ้าอย่าเหงาหงอย
เจ้าอย่าคอยใครบางใครให้สับสน
เขาไปรักคนอื่นอย่าฝืนทน
เหลือให้คนที่เข้ามาอย่าบังใจ
จงนำทางของใจให้สุขสม
จะระทมอีกกี่คราอย่าหวั่นไหว
ขอปลดปล่อยพันธะจากบางใคร
ต่อนี้ไปใจนำทาง..สร้างรักงาม..
18 เมษายน 2552 22:12 น.
พิมญดา
กุญแจชีวิตที่ลิขิตใจดั่งฝัน
เปิดหนังสืออ่านกี่วันจะไขขาน
หากุญแจหัวใจไขตำนาน
เพื่อประสานสายใยในชีวี
อ่านหนังสือหลายเล่มเต็มลิมิต
แต่ก็ผิดแผนไปในวิถี
ในเนื้อหาเต็มแน่นแสนยินดี
แต่ก็มีข้อจำกัดพับเก็บไป
คอยซึมซับนับใจความที่ละข้อ
ไม่เคยพอคอยเสาะหาพาหวั่นไหว
แต่ละเล่มหาแก่นสารจากข้างใน
ภาพสวยใสประกอบงามตามสายตา
แต่ก็ได้แค่อ่านผ่านสมอง
นึกตรึกตรองให้มั่นหวั่นปัญหา
หนังสือดีเล่มไหนใช่มายา
หยิบขึ้นมาไขกุญแจให้แน่นอน
แต่บางเล่มอยู่สูงเกินไขว่คว้า
เต็มไปด้วยปัญญามาถ่ายถอน
ช่างงดงามอักษราทุกบทตอน
อยากจะย้อนอ่านใจในเนื้อความ
หรือจะต้องหาอ่านนานไหมหนอ
หนังสือดีมีให้ก่อมีให้ถาม
หนังสือดีที่เนื้อหาน่าติดตาม
ทุกเขตคามมีอีกไหมไขกุญแจ
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1693
