6 พฤษภาคม 2552 14:25 น.
พิมญดา
ขอให้รักคุ้มครองเราได้ไหม
สิทธิ์ของใจส่อแววตาพาห่างเหิน
ระยะทางของเราเหงาเหลือเกิน
ปล่อยนานเนิ่นเห็นลางเศร้าเฝ้าระทม
กว่าจะปลูกต้นรักเต็มหัวใจ
คอยผลิตดอกออกใบให้สุขสม
แผ่กิ่งก้านต้านฝนทนสายลม
จะปล่อยล้มตายไปหรือไรกัน
กลับมาทบมาทวนอย่าด่วนคิด
มาใช้สิทธิ์ความรักจากสวรรค์
ให้เราสองครองรักความผูกพัน
มาร่วมฝันเช่นเดิมเติมชีวี
ขอความรักคุ้มครองอย่าหมองหม่น
รักคนจนแน่นอนมิถอนหนี
รักรักรักได้ยินไหมใจคนดี
คำรักนี้คอยคุ้มภัยยามไกลตา
หากรักเรานานไปใช่ว่าเก่า
เพียงสองเรางานเข้ามากหนักหนา
พอเธอว่างฉันไม่ว่างบางเวลา
อย่าชักช้า..หวนกลับมา..หารักเรา
30 เมษายน 2552 16:37 น.
พิมญดา
ขอจับมือเธอหน่อยจะได้ไหม
ยามหัวใจเคว้งคว้างบนทางเหงา
ยามที่ฟ้าหมองหม่นปนสีเทา
ยามที่เราเหนื่อยล้าร่วมฝ่าฟัน
ขอแววตาห่วงใยห่มใจหน่อย
เอาไว้คอยเป็นแรงก้าวเข้าสู่ฝัน
หากวันใดที่เราห่างทางสัมพันธ์
จะเก็บฝันไม่ท้อถอยคอยเธอเคียง
ขอไหล่เธอไว้พิงยามอ่อนล้า
จะหลับตาพิงพักสดับเสียง
ฟังหัวใจของเธอยังร้อยเรียง
มีฉันเพียงคนเดียวยามเปลี่ยวใจ
ขอใจเธอเอาไว้เป็นแรงผลัก
อุปสรรคนับคณาหาหวั่นไหว
พายุฝนจะโหมแรงสักปานใด
หากว่ามีหัวใจมั่นฉันเกินพอ
ขอจับมือเธอกระชับรับไออุ่น
ไว้เป็นทุนหมุนหัวใจไกลกันหนอ
สร้างสะพานข้ามดาวไว้คอยรอ
จับมือก่อแรงใจให้ก้าวเดิน
28 เมษายน 2552 13:11 น.
พิมญดา
เมื่อหัวใจต่างสีที่มัวหม่น
มองผู้คนรอบข้างช่างอดสู
ประเทศชาติกำลังปิดประตู
ก้าวไปสู่ดึกดำบรรพ์อันมืดมน
สีที่วาดระบายคล้ายสีเลือด
มีแต่เปลือกเงินตราพาสับสน
ประเทศชาติถึงคราต้องอับจน
แล้วเหล่าพลเมืองเอือมระอา
จึงกล่าวถ้อยร้อยความตามสังคม
ที่จ่อมจมกับพวกสีที่เลือดบ้า
ประเทศชาติย่อยยับลงกับตา
อยากจะเป็นขี้ข้าประเทศใด
แล้วจะสอนเด็กไทยอย่างไรเล่า
จงทนเถิดพวกเจ้าอย่าหวั่นไหว
เรียนเรื่องสีเกี่ยวการเมืองธิปไตย
อยู่สีไหนให้พ่อแม่แฉฟังที
มีเด็กชายคนหนึ่งจึงเล่าเรื่อง
วาดความฝันจนฟูเฟื่องเรื่องของสี
คุณครูครับเป็นสีเหลืองก็ดูดี
คิดอีกทีขอสีแดง แหล่งเงินทุน
ผมเห็นพ่อใส่เสื้อแดงแล้วแรงฤทธิ์
พ่อมีสิทธิ์ไล่นายกจนว้าวุ่น
พ่อผมบอกมีนายใหญ่ท่านเจือจุน
ต้องตอบแทนบุญคุณหนุนเงินตรา
แม่ของผมสีต่างจากของพ่อ
แม่ร้องขออย่าทำชาติจะบาปหนา
พ่อบอกว่าทนอีกนิดรัฐใหม่มา
แม่ของผมส่ายหน้าผัวบ้าแล้ว
ส่วนตัวผมมองพ่อ-แม่ที่รัก
สงสัยนักใยหาญหักกันนอกแถว
พ่อเล่นกั้นกำแพงไว้เป็นแนว
แล้วลูกแก้วอย่างผมบ่มสีใด
ครูจึงแต้มสีขาววับทับแดงเหลือง
ให้เป็นเรื่องสีงามตามวิสัย
แต่ละสีนี่คือสื่อความนัย
สักวันคงเข้าใจให้พากเพียร
......นั่นสินะ..สีแห่งน้ำใจไทยหายไปไหนหมด.....
25 เมษายน 2552 17:30 น.
พิมญดา
เมื่อวันที่เธอเลือกเดินไปจากฉัน
เหตุผลมันง่ายง่ายเธอเลือกเขา
ทิ้งฉันบนรักร้างระหว่างเรา
เหลือเพียงเงาแสนเจ็บเก็บในใจ
พอวันนี้ไม่มีใครใยถึงกลับ
อยากให้ฉันรอรับกลับคืนใหม่
ฉันคนเก่าไม่บ้าพอขอเข้าใจ
ทำฉันไว้แสบนักรักร้าวราน
ฉันไม่บ้าจะกลับไปรักเธออีก
ใจมันฉีกยับเยินเกินประสาน
อย่ามาฝืนความรู้สึกผนึกนาน
พอผันผ่านเริ่มชาชินสิ้นรักคลาย
ไม่ใช่เธอไม่เคยเจ็บคงรู้สึก
กว่าจะแกร่งจิตสำนึกแทบสลาย
อย่ากลับมาทำให้ฉันใจด้านตาย
คงไม่ง่ายเสียรู้เธอเพ้ออีกครา
หากกลับมาคงกังวลจนต้องทุกข์
เธอสนุกหรือไรใครปวดปร่า
ในเมื่อเธอเลือกที่จะจากลา
ลืมสัญญา..ง่ายดาย..อย่าหมายคืน..
นิวยอก บลูเบอร์รี่ ชีส เค้ก
กีวี เค้ก
เบอรี่ สวีต เค้ก
คลาสสิค เค้ก
มอคค่า แคชชิวนัท
กรีนที คัสตาร์ด
แบล็คฟอเรส เค้ก
ช็อกโกแลต ฟรอสตี้ เค้ก
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1680
