18 พฤษภาคม 2552 14:50 น.
พิมญดา
บอกฉันหน่อยได้ไหมใยฟ้าหม่น
ดั่งเหมือนคนรักร้างทางเศร้าหมอง
ฝนสั่งฟ้าไหลมาน้ำตานอง
เสียงร่ำร้องคราญครางอย่างช้ำใจ
ฟ้าร้องไห้จากไหนใครทำเศร้า
เหมือนตัวเราหนาวเหน็บเจ็บเกินไหว
จึงหลั่งน้ำจากตาด้วยอาลัย
ถึงบางใครเลิกรามาจืดจาง
บอกเหตุผลเลิกรา มาชี้ชัด
จะขจัดหนามใจให้เหินห่าง
จะก้มหน้ายอมรับความอับปาง
รักเคยสร้างถือว่าลบกลบฝนพรำ
ฟ้าหลั่งฝนคนนอนน้ำตาริน
ซบไอดินกลิ่นรักร้าวคราวใจช้ำ
หนาวฝนฤาจะหนาวเท่าใจระกำ
เจ็บซ้ำซ้ำตรงรอยแผลแย่ยับเยิน
บอกฉันมาอย่าทำเก็บงำไว้
หมดเยื่อใยอันใดจึงห่างเหิน
ฝนสั่งฟ้าคนร้างลาพาใจเมิน
เจ็บเหลือเกิน..น้ำตาร่วง.ช่วงฝนเอย
14 พฤษภาคม 2552 22:56 น.
พิมญดา
กอดแมวแต้มเนื้อนวลชวนแย้มยิ้ม
กอดครูพิมคนงามด้วยจิตพิสมัย
กลอนครูป้ากันนาชื่นฤทัย
กอดด้วยใจโหยหาคราพบกัน
กอดกระหวัดแขนเกี่ยวเที่ยวลัดเลาะ
ประจวบเหมาะสวนสัตว์นัดสังสรรค์
ละจากครูกลายเป็นเด็กรีบเร็วพลัน
มาแบ่งปันสัตว์น่ารักจัดทันที
ได้แม่ครูกันนาพาเที่ยวท่อง
เด็กหญิงน้องแมวแต้มยิ้มสดสี
กดซัดเตอร์ถ่ายรูปสัตว์อันมากมี
แถมบางทีถ่ายภาพหลุดชุดเที่ยวเพลิน
ส่วนเด็กหญิงครูพิมยิ้มแก้มป่อง
เดินถอดน่องชมสวนสัตว์อย่างขวยเขิน
ก็พ่อหนุ่มขับรถรางหล่อเหลือเกิน
ครูไม่เดินขึ้นรถรางพรางเที่ยวชม)
(คนขับรถรางพาเที่ยวสวนสัตว์เจอครูพิมแซว ขับไม่ถูกเลย..ฮา..ดูเหมือนจะดูอะไรโดนครูภาษาไทยดักหมดเลยได้ฟังเพลงนกแลเป็นของแถม..อะคริๆๆ)
ครูพิมร้องจะดูหมาแพนดี้ (หมีแพนด้า)
เลยรีบปรี่ซื้อตั๋วทัวร์สุขสม
ทั้งช่วงช่วงหลินหลินเคี้ยวไผ่อม
ครูชื่นชมรีบถ่ายไว้ให้นักเรียน
แต่ทว่า!ปรากฎการณ์อันลึกลับ
ทุกคนกลับหลังหันเพราะปวดเศียร
ถ่ายกี่ครั้งยังสองสีที่วนเวียน
ไม่แปรเปลี่ยนสีขาว-ดำ..จำลาไกล )
(ถ่ายกี่ทีทำไม..เป็นสีขาว-ดำตลอดเลยอะ 555+งานนี้เด็กหญิงครูพิมตื่นเต้นกว่าใคร..อะคริอะคริ)
นั่งไปมาครูกันนาชักจะเหนื่อย
คุยเรื่อยเปื่อยว่าด้วยครูรู้สวยใส
ต่างคนต่างเป็นครูภาษาไทย
แมวแต้มได้ปัญหามาถามดู
ผ่านอำเภอแม่สรวยช่วยบอกกล่าว
ถึงเรื่องราวคำควบกล้ำย้ำอยากรู้
แล้วถ้าคำว่า จริง ละคุณครู
จะให้หนูอ่านว่าไรให้บอกมา
สองคุณครูมองหน้ากันหวั่นจะผิด
เลยบอกศิษย์จำเป็นจ-ริง จ้า
เสียงหัวเราะพร้อมกันอย่างมันฮา
ก็เพราะว่า...รักหนักหนาจ-ริงจ-ริง
(อำเภอแม่สรวย-อ่านว่า อำเภอแม่สวย แล้วทีนี้ ก็เกิดคำถามตามมาว่าคำว่าจริง จะอ่านว่าไรถ้าสมมุติเด็กกำลังหัดเรียนรู้..จะต้องอ่าน แม่สะ-รวย จริง จะต้องอ่าน จะ-ริง สามารถ อ่านว่า สา-มา-รถ อีกหลายคำในภาษาไทยอันนี้ต้องไปถามครูพิมคะ..อิอิ เลยเป็นที่มา ของการร้องเพลงทริปนี้ รักน้องจ-ริง อย่าทิ้งน้องนะ มีเสียงประสาน จ-ริงๆๆๆจ๊ะ ..ฮาๆๆๆๆๆๆ)
14 พฤษภาคม 2552 16:37 น.
พิมญดา
เมื่อเจอกันกอดกันมันอุ่นอุ่น
กอดละมุนอุ่นละไมให้แนบชิด
กอดเบาเบาเพราะว่าเราเพื่อนสนิท
กอดกันนิดชิดกันหน่อยพลอยสุขใจ
หากอยู่ไกลเราก็ใช้ใจกอดกัน
ความรู้สึกความผูกพันกอดกันไว้
โลกจะสวยก็เพราะเรากอดกันไง
กอดน้ำใจจากมิตรแท้มิแชเชือน
จากถิ่นเหนืออีสานใต้ก็ใคร่กอด
มาต่อยอดมิตรไมตรีมีฝากเพื่อน
กอดด้วยใจกันเอาไว้ใช่ลางเลือน
มากอดกันย้ำเตือนเพื่อนมากมาย
อยากจะกอดคนทำดีเพื่อสังคม
เพราะนิยมน้ำใจไม่ห่างหาย
อยากจะกอดท้องฟ้ายามดาวราย
เพราะว่ากายคือดินยามสิ้นลม
มากอดกันวันละนิดจิตแจ่มใส
มากอดกันด้วยใจให้สุขสม
ทำการงานจะลื่นไหลดั่งสายลม
เพราะใจพรมด้วยอ้อมกอด..ต่อยอดเอย
13 พฤษภาคม 2552 16:40 น.
พิมญดา
เร่! เข้ามาเปิดสปาบำบัดใจ
น้องจะใช้สมุนไพรช่วยรักษา
ใครอกหักบีบนวดด้วยอโรม่า
ผสมยารักษาแผลแต่ต้องทน
เอาหัวใจใส่อ่างวางให้น้อง
จะขัดถูทุกหอห้องมิหมองหม่น
จะลูบไล้ใส่ยาดวงกมล
สปาน้องคนจนรักษาฟรี
หากเหนื่อยล้าจะนวดให้หอมระเหย
จะให้ลืมคนคุ้นเคยที่หลีกลี้
จะบำรุงรักษาใจให้อย่างดี
ครีมใจนี้น้องมีพร้อมต้องเชื่อฟัง
ตักของน้องจะบำบัดยามพี่เหนื่อย
แก้มของน้องจะระเหยช่วยหยุดยั้ง
ไหล่น้อยน้อยให้พักพิงยามภวังค์
ยามหันหลังจะบีบนวดปวดจะคลาย
จะฮัมเพลงเบาเบาเฝ้าคนเจ็บ
คนหนาวเหน็บด้วยพิษรักก็จะหาย
รับลูกค้ารูปหล่อแค่หนึ่งราย
รับรองหาย..ด้วยใจน้องห้องสปา
12 พฤษภาคม 2552 11:00 น.
พิมญดา
วันรักหวานเพื่อนต่างมีรอยยิ้ม
พอรักอิ่มเขาร้างต่างห่วงหา
มาทายทักปลอบขวัญกันเรื่อยมา
ยิ่งน้ำตาไหลรินสิ้นหวังคืน
บ้างชวนคุยให้หายคลายบอบช้ำ
มีแต่เรื่องขำขำอย่าขมขื่น
บอกว่าอย่าร้องไห้ทุกวันคืน
ยิ้มระรื่นแต่เจ็บหนักจากข้างใน
ซึ้งน้ำใจจากเพื่อนคอยท้วงทัก
ร้าวเพราะรักเขาปันใจให้คนใหม่
ก่อนเคยเป็นผู้หวังดีคอยปลอบใจ
แต่วันนี้ไม่เหลือใยใครเคยมี
ใช่อยากหวนคืนกลับรักกับเขา
แต่หัวใจดวงเก่าแสงริบหรี่
อยากฟังเสียงปลอบโยนอีกสักที
แม้คนดีทำช้ำใจใช่ชิงชัง
วานสายลมส่งข่าวบอกเขาบ้าง
อย่าลาร้างตัดสัมพันธ์กั้นความหวัง
โทรถามข่าวเหมือนเพื่อนพอประทัง
คงยับยั้งน้ำตาหยดรดหมอนเอย