....รักพอเพียง.. อย่า..หวานมากฝากบอกคนมีรัก คนไม่มีอาการหนัก รักหนีหาย เฝ้าชื่นชม ดอกไม้ อยู่เรียงราย คนข้างกาย หามี..ที่มาเคียง ขอมือหน่อย"คนโสด"อยู่ที่ไหน โสดแอบเมีย เอาไว้ อย่าส่งเสียง ขอคนโสด นิสัยดี รักพอเพียง ไม่อยากเสี่ยง กับความเหงาเฝ้าสุมทรวง อยากมีรัก "พอเพียง" เรียงใจร้อย จะคำน้อย ไม่ถาม ตามห่วงหวง เพราะเชื่อมั่น ในคำ มิหวั่นลวง ความซื่อสัตย์ รักหน่วง ห้วงคำนึง จากใจหนึ่ง สู่ใจหนึ่ง มาร่วมฝัน อย่าแบ่งปัน แยกสาม ความคิดถึง เป็นรอยร้าว หนาวใจ ในก้นบึ้ง มันจะตรึง ผนึกนาน ปานแผลเป็น ถ้าใครเชื่อจริตของตัวเอง ว่าถือเคร่ง สัจจา มาให้เห็น อย่าเสแสร้ง แกล้งหยอก หลอกเนื้อเย็น จะยิงให้เน่าเหม็น..เป็นผีเอย.....555555+
รอยเลื่อน..ของเวลาเวลานำพา..คิดถึง.วันเก่าผ่านสายลมเหงาเหงา ..ที่เฝ้าอยู่อาจไม่มี..ความหวัง..ให้ชื่นชูแต่ก็รู้จะอยู่..เพื่อใครต้องก้าวไป..ทุกวันให้ดีขึ้นอาจซ่อนความ.ขมขื่น สะอื้นไหวไม่ต้องกลัวจะร้าวลึก..เพียงใดลมหายใจ..เข้า-ออก.บอกทน
ฝนในใจฝนซาดซัดตามฤดูสู่เหมันต์ร่วงหล่นพลันเย็นชื่น ระรื่นใสน้ำจากฟ้านำพา.ความอาลัยคิดถึงใครบางคน..จนหมองมัว.หยดน้ำหยาดพิรุณกรุ่นดวงจิตหากนิมิตรในฝัน..มันสลัวใครบางคนเดินมา..มันหน้ากลัวแบกความชั่ว แสยะยิ้ม อันพริ้มพราย.สะดุ้งตื่นขืนใจผลักไสออกอย่ามาหลอกมาหลอน จงห่างหายเสียงฟ้าร้องฝนครางคงวางวายฝนในใจ..ยังพ่าย..ว่ายเวียนวน.ตรมเอยอก..หมกใจที่ไร้รักเอนกายพักนอนฟัง.เสียงคลั่งฝนฟ้าเจ้าเอ๋ย ขมอันไดในกมลเหมือนใจคนไรหลัก.ที่พักพิง.น้ำฝนมาน้ำตาคนหล่นอาบแก้มไร้รอยแย้มยิ้มยวนชวน ให้หวังมันหมดไปนับแต่รัก..ผุพังโลกความรักไม่จีรัง..ดั่งฝนเอย.
คิดถึงจังบ้านกลอนคิดถึงจังบ้านกลอนเคยนอนพักได้สลักอักษร ลานกลอนไหวฝึกเขียนเป็น เย็นย่ำ ชื่นฉ่ำใจรอยอาลัยมิจาง..บนทางกลอนเที่ยวร่อนเร่พเนจร แรมรอนฝันฝ่าสายฝนโรมรัน ผันอักษรเหมือนนกน้อยโผผินบินกลับคอนยังอาวรณ์ บ้านอยู่ ทุกนาทีตอนนี้มีกุญแจเปิดบ้านแล้วแต่ว่าแห้วเปิดเม้น ไม่เป็นนี่หรือว่าเราแก่แล้ว ตาไม่ดีช่วยบ่งชี้ให้หน่อยคอยอยู่นานคิดถึงจังเพื่อนบ้านน้ำใจงามฝากความรักในนามกลอนแว่วหวานสู่บ้านกลอนไทยโพเอม..ยิ้มเบิกบานจากไปนาน.คิดถึงเน้อ มิเพ้อความหากใครเม้นขออภัยมิได้ตอบของมกรอบคอมเม้น คอยไถ่ถามนึกสงสัยอยู่ไหน กดเม้นตามกี่โมงยามต้อง ขานไข ให้ได้เอย
แค่สายลมพัดผ่านแค่สายลมพัดผ่าน.ใจสั่นไหว
แค่ใบไม้ร่วงหล่น ..แล้วลับหาย
แค่ชีวิต หนึ่งนี้ที่เดียวดาย
เพราะใจ-กาย ของเราอย่าเศร้าเกิน
พรหมลิขิต ให้เรา มาใช้กรรม
บุญพานำ ให้เรา อย่าห่างเหิน
หนทางธรรม นำเราให้ก้าวเดิน
ต่อเผชิญ กรรมหนัก ก็ลับลา
ท่องเอาไว้ให้จิตมิสิ้นสร่าง
แค่สายลมพัดผ่าน อย่าเหนื่อยล้า
แม้นวันนี้ มันหนัก เกินอุรา
พรุ่งนี้แสงเจิดจ้า ..มาอีกวัน
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
Lovings
พิมญดา เลิฟ 7 คน
หน้าส่วนตัว
4184
