เพียงเธอเห็น..เพียงเธอรู้สึก

พิณวรา

เห็นแสงทองนั่นไหมที่ปลายฟ้า
รู้สึกไหมว่าสวยกว่าวันไหนๆ
สายลมอ่อนที่หมุนวนอยู่ไกลๆ
เธอเห็นไหม..ยินไหม..เสียงสายลม

เห็นดอกหญ้าเริงไล้ไอแดดอุ่น
รู้สึกไหมว่ากรุ่นกรุ่นท่ามฟ้าห่ม
น้ำค้างหวานฉ่ำชื้นให้ชื่นชม
ก็แอบไว้ในอารมณ์แห่งความรัก

รู้สึกไหม..เห็นไหม..ความคิดถึง
สักนิดหนึ่งที่เกร่อกล่นอยู่บนตัก
ยินหรือเปล่าเสียงคิดถึงที่ทายทัก
โดยฉันกักเก็บไว้ในสายลม

หากเธอเห็นแสงพรายที่ปลายฟ้า
เห็นดอกหญ้าพริ้วผ่านผสานผสม
เห็นน้ำค้างใสเย็นเห็นสายลม
ความคิดถึงจะห่อห่ม..เธอด้วยรัก

หากรู้สึกถึงความหวาน..อันผ่านพาด
เธอก็อาจอิ่มอุ่นละมุนนัก
ในคิดถึง..นับแสนอันแน่นหนัก
ด้วยภวังค์แห่งรัก..ที่ทักทาย
(ในคิดถึง..ที่โลดแล่นอย่างแน่นหนัก
ด้วยอ้อมกอดแห่งรัก..ที่ทักทาย)