7 มิถุนายน 2547 16:03 น.
พิกุลทอง
กำแพงใหญ่ กั้นขวาง ทางแห่งรัก
มันเจ็บหนัก ปักลง ตรงตัวฉัน
เพื่อนสนิท ชิดเชื้อ เกื้อสัมพันธ์
ย้ำเตือนกัน เธอฉัน เพื่อนกันไง
ห้ามเผลอใจ ไม่รัก สลักจิต
ห้ามความคิด ไม่รัก ก็ไม่ได้
ห้ามความรัก ไม่รัก ได้อย่างไร
ห้ามหัวใจ ไม่รัก หนักวิญญา
ฝืนใจ.. ไม่รัก เธอแล้ว
ห้ามใจ... ยังไม่แคล้ว รักหนักหนา
หักใจ..รักเธอแล้ว แก้วกานดา
ขมขื่น.... ปวดอุรา ข้าระทม
4 มิถุนายน 2547 13:01 น.
พิกุลทอง
แรมนิราศ น้องนาง อย่างเร่งด่วน
ใจพี่ครวญ หวนไห้ ไม่อยากหนี
จำต้องจาก แรมร้าง คว้างฤดี
เหมือนชีวี ชีช้ำ กล้ำกลืนทน
เมื่อขึ้นรถ มองหน้า น้องยาเจ้า
เห็นแววตา แสนเศร้า เคล้าหมองหม่น
พี่จำต้อง หันหน้าหนี ที่ของตน
ไม่ให้คน เห็นข้า มาเศร้าใจ
รูปแผ่นน้อย ฝากไว้ ในกระเป๋า
พี่ฝากดาว ดูเจ้า จะได้ไหม
ฝากดูแล ตัวเอง ด้วยห่วงใย
ย้ำสัญญา รักไว้ ใจเกี่ยวกัน
รู้แล้ว...คำว่า ความคิดถึง
รู้แล้ว....ความซาบซึ้ง คะนึงฝัน
รู้แล้ว....ใจพี่ นี้ผูกพัน
รู้แล้ว...จอมขวัญ รักเพียงเธอ
3 มิถุนายน 2547 12:54 น.
พิกุลทอง
ใต้ผืนฟ้า ดารา ระยิบระยับ
ตัวพี่ นอนหลับ บนตักเจ้า
อบอุ่น ไอรัก ระหว่างเรา
แม้นหนาว ทุกปี ก็ดีใจ
ริมหาด เสียงคลื่น กระทบฝั่ง
มือพี่ ฉุดรั้ง เจ้า เอาไว้
ดึงมา โอบกอด พรอดรักไป
ตาสบตา ประสานใจ เป็นหนึ่งเดียว
หนาวไหม ดวงใจ ของข้า
พี่จะเอา ดวงดารา มาห่มให้
จุมพิต กล่อมเจ้า แล้วจากไป
ฝันถึง ฉันได้ไหม ขวัญตา
เก็บดาว พราวฟ้า มาร้อยห่ม
เก็บฝน พร่างพรม มาล้างหน้า
เก็บเมมฆขาว มาซับ น้ำตา
เมื่อฉัน จากเธอมา ยังแดนไกล
ฝากลม พัดไป บอกเจ้า
พรุ่งนี้เช้า กลับมา พบกันใหม่
หากแม้น ชาตินี้ พี่จากไป
ให้รู้ไว้ ว่ายังรัก นิจนิรันดร์
หน้าส่วนตัว
834
