อยู่ต่อหน้า หมางเมิน เหมือนไม่รัก มาตระหนัก เมื่อห่างไกล ไม่เห็นหน้า ใจจะขาด เพราะรำพึง ถึงกานดา ป่านฉะนี้ น้องยา เป็นเช่นไร มองอะไร ก็เห็น เป็นแต่เจ้า รัญจวน โศกเศร้า น้ำตาไหล กลับมา ให้เห็นหน้า ให้ชื่นใจ แล้วจะบอก ความนัย ให้เธอฟัง บัดนี้ พี่รู้ ตัวแล้ว พี่รัก น้องแก้ว แต่หนหลัง จะรัก อย่างดี จีรัง โอกาส สักครั้ง ได้ไหมเธอ
หน้าส่วนตัว
1612
