29 พฤศจิกายน 2546 13:17 น.
พิกุลทอง
ใต้ผืนฟ้า ดารา ระยิบระยับ
ตัวพี่ นอนหลับ บนตักเจ้า
อบอุ่น ไอรัก ระหว่างเรา
แม้นหนาว ทุกปี ก็ดีใจ
ริมหาด เสียงคลื่น กระทบฝั่ง
มือพี่ ฉุดรั้ง เจ้า เอาไว้
ดึงมา โอบกอด พรอดรักไป
ตาสบตา ประสานใจ เป็นหนึ่งเดียว
หนาวไหม ดวงใจ ของข้า
พี่จะเอา ดวงดารา มาห่มให้
จุมพิต กล่อมเจ้า แล้วจากไป
ฝันถึง ฉันได้ไหม ขวัญตา
เก็บกาว พราวฟ้า มาร้อยห่ม
เก็บฝน พร่างพรม มาล้างหน้า
เก็บเมมฆขาว มาซับ น้ำตา
เมื่อฉัน จากเธอมา ยังแดนไกล
ฝากลม พัดไป บอกเจ้า
พรุ่งนี้เช้า กลับมา พบกันใหม่
หากแม้น ชาตินี้ พี่จากไป
ให้รู้ไว้ ว่ายังรัก นิจนิรันดร์
25 พฤศจิกายน 2546 10:11 น.
พิกุลทอง
จันทร์สง่า เต็มฟ้า กว้างใหญ่
สองใจ ประดับไว้ แข่งจันทร์นั้น
แม้ไม่สู้ ความงาม แห่งแสงจันทร์
แต่ใจเรา ผูกพัน เป็นสายใย
ณ ลานกว้าง สองเรา ชมทิวทัศน์
พี่สกัด ยุงร้าย ให้ห่างหาย
อีกมด งูน้อยใหญ่ ไม่กล้ำกราย
ขอเพียงเจ้า สุขสบาย คลายกังวล
โน่นดูสิ ดาวลูกไก่ ช่างน่ารัก
พี่ชี้ให้ เจ้ารู้จัก ทุกแห่งหน
นั่นดาวเหนือ ดาวไถ ไม่พึงยล
โน่นดาวคน แบกหม้อ พ่อบอกมา
ตกดึก น้ำค้างพราว เจ้าหนาวสั่น
สองมือมั่น พี่โอบไว้ อุ่นใจข้า
หัวชนหัว อิงอุ่นรัก ประจักษ์มา
หนาวกายา หายไป ไม่คืนเลย