19 พฤษภาคม 2547 14:24 น.

อยู่ดีดีก็อยากร้องไห้

พิกุลทอง

นั่งตากลม ก้มหน้า ลาความรัก
ที่เจ็บหนัก รักสลาย อายหนักหนา
หวนเศร้าอีก ครั้งแล้ว แก้วกานดา
แหงนเงยหน้า มองดาว เมื่อเหงาใจ

ดาวดวงน้อย ลอยเห็น เด่นพราวฟ้า
ระยิบระยับ พราวตา พาสดใส
หากดาวนี้ อ่อนแสง แห่งหัวใจ
ไม่ไสว เหมือนดาวนั้น อันมั่นคง

อยู่ดีดี น้ำตา มันก็ไหล
ไม่รู้เป็น อะไร ใจมันหลง
ต้องทำตาม ความคิด จิตจำนง
ให้น้ำตา ไหลลง ตรงเส้นทาง

หยุดเสียที หยุดซีวะ ไอ้ห่านี่
มัวมาช้ำ ชีวี มีบาดหมาง
ไปหลีสาว เถอดหว่ะ อย่าครวญคราง
นั่งเปล่าเปลี่ยว อ้างว้าง ทำแป๊ะไร

ในใจผม สั่งมา ว่าอย่างนั้น
ก็เลยยัน กายขึ้น ฟื้นร้องไห้ 
กดมือถือ จ้อสาว ถามข่าวใจ
ให้สดใส ลืมแล้ว แก้วกานดา				
15 พฤษภาคม 2547 14:24 น.

โทรหาแล้วเด้อออ....

พิกุลทอง

กดเลขหมาย ใจจดจ่อ ที่มือถือ
ทำตาปรือ เสียงหล่อ พอเชื่อได้
วันนี้แอบ โทรหา ยอดยาใจ
หวังสักนิด ยังได้ ให้คุยกัน

สวัสดี คุณครับ ยุ่งหรือเปล่า
งั้นจำเรา ได้ไหม เพื่อนไอ้ขวัญ
คนที่โทร หาเธอ ทุกคืนวัน
คือ ตัวฉัน นั้นเด่น เป็นเพื่อนเธอ

จำได้ค่ะ ว่าไง ไยโทรหา
อ้อหรือว่า จะนัดฉัน นั้นอย่าเผลอ
พร่งนี้หน่ะ ไม่ว่าง เลยนะเออ
ขอให้เธอ ทำใจ ก่อนว่ามา

อ๋อเปล่าครับ โทรศัพท์ หาคนสวย
อยากพูดด้วย จริงจริง อย่าหยิ่งหนา
ดีใจจัง ยังจำได้ แม่ยอดยา
หลงนึกว่า ลืมชาย ไปแล้วไง

เมื่อวานนี้ ตอนสามทุ่ม ทำไรอยู่
อ๋อฉันดู ดวงดาว พราวแขไข
ผมก็ดู เหมือนกัน นั่นปะไร
ผมว่าใจ เราตรงกัน นั่นนะเธอ

อะนั่นแน่ หรือว่า คิดถึงผม
จึงดอดมา นั่งชม ให้ลมเพ้อ
ตอนสามทุ่ม ผมปล่อยใจ ไปให้เธอ
ให้รู้ไว้ เสมอ คิดถึงคุณ

จะบ้าเหรอ เธอว่า มาตามสาย
นั่งตากลม พัดสบาย คลายความฉุน
ฉันท้อใจ มากมาก เลยนะคุณ
เลยมานั่ง หัวหมุน ตรงระเบียง

ทำใจให้ สบาย นะที่รัก
อะไรนะ แจ้งประจักษ์ อย่าบ่ายเบี่ยง
ใครรักใคร เด๋วเจอ ชอลิ้วเฮียง
อย่าเล่นเสียง ฉันโกรธ โทษตัวนาย

หุหุหุ ขอโทษ อย่าโกรธนะ 
ผมมันก็ ปากหมา มาเป็นสาย
ผมไม่ดี ผมมันร่วง ผมแตกปลาย
ผมแห้งเกรอะ เหลือร้าย ทำลายใจ

พอเถอะค่ะ ใครว่า ฉันจะโกรธ
ฮ่าฮ่าฮ่า พร่ำขอโทษ ออกมาได้
หลอกคุณเล่น หรอกน่า จะว่าไป
ถึงยังไง ฉันไม่โกรธ  โทษคุณเลย

ขอบคุณครับ คนสวย รวยความคิด
ซ้ำยังจิต ใจงาม ไม่ทรามเฉย
คิดถึงคุณ นะครับ รับไปเลย
จะโทรหา ตามเคย นะครับคุณ....				
14 พฤษภาคม 2547 12:38 น.

เพื่อนกันมันดี อย่างนี้เอง

พิกุลทอง

สุริยัน พลันลับ จับท้องฟ้า
มวลดารา ขยับกาย ขึ้นร่ายแสง
วะวิบไหว แสงด้อย ค่อยหมดแรง
บังอาจแข่ง แสงจันทร์ อันมั่นคง

ก็เหมือนผม ที่ล้ม ไม่เป็นท่า
อาจหาญกล้า ลองรัก ปักใจหลง
หวังรักมั่น ทั่วเขต เจตจำนง
จึงล้มลง ทั้งยืน ฝืนรักลา

นั่งคนเดียว เปลี่ยวเหงา เศร้าจับจิต
นั่งหวนคิด รักเก่า เศร้าหนักหนา
นั่งร้องไห้ แก่รักเก่า เศร้าอุรา
สมน้ำหน้า แก่ตัว ชั่วช้าจริง

มัวร้องไห้ อยู่ไย ทำไมเล่า
มัวจ่อมจม ความเศร้า แก่ผู้หญิง
กูเห็นแล้ว สมเพช ทุเรศจริง
เห็นมึงนิ่ง กูละเหี่ย เพลียใจเลย

เสียงไอ้ติ๊ก แว่วมา ทางด้านหลัง
มันมานั่ง กับผม หน้าตาเฉย
ลืมเสียเถิด แค่ผู้หญิง ไม่รักเลย
ทำยังกับ ไม่เคย มีรักไป

กูนี่เพื่อน มึงนะ ไอ้ห่าเอ๊ยยยย
มีเรื่องเศร้า เล่ามาเลย อย่าเฉยไว้
เห็นมึงทุกข์ กูจะสุข ได้อย่างไร
เพราะเราเป็น เพื่อนกันไง ใช่ไหมมึง

ฟังเสียงมัน ปลอบโยน ประโลมขวัญ
ผมนิ่งงัน ฟังมันพูด หยุดขังขึง
พอเถอะเพื่อน ขอเศร้า สักแป๊ปนึง
ถึงยังไง ก็รักมึง เพราะเพื่อนกัน

พอเถอะหว่ะ ข้าละเบื่อ เมื่อนั่งเล่น
เศร้าเช้าเย็น ไม่เห็น มึงเปลี่ยนผัน
ไปหลีสาว คนใหม่ ให้ละกัน 
เศร้าอย่างนั้น มันไม่มี ดีขึ้นมา

ผมหันมา ยิ้มให้ กับไอ้ติ๊ก
แล้วกอดคอ กลมดิก ไปข้างหน้า
แหกปากร้อง เป็นเพลง เคว้งอุรา
ประชันกับ เสียงหมา ที่เห่าเรา				
13 พฤษภาคม 2547 13:54 น.

สับสน...จริงโว้ยยยยย

พิกุลทอง

บรรจงหยอด เหรียญลง ตรงช่องรับ
โทรศัพท์ หาเธอ ที่เพ้อหา
เมื่อวานนี้ ก่อนจาก ฝากสัญญา
จะโทรหา นวลนาง อย่างว่าไป

ฮาโหลครับ รับสาย เสียทีเถอะ
ปล่อยให้ผม รอเก้อ อย่างไรได้
นานแสนนาน กว่าจะรับ เกือบหลับไป
แสนดีใจ เสียงเธอกรอก บอกว่ามา

ทำอะไร อยู่เหรอ เธอคนสวย
หยอดคำหวาน ใส่ด้วย ช่วยแก้หน้า
อาบน้ำค่ะ เธอนั้น ตอบออกมา
แหม..มันน่า เห็นภาพ เธออาบจัง

ไม่ได้หม้อ นะครับ อย่าจับผิด
เพียงแค่คิด หรอกน่า.. อย่าขึงขัง
อย่าเพิ่งโกรธ เพิ่งเกลียด เชียดชิงชัง
ทำเหมือนดัง ผมหน้าหม้อ ต่อหน้าเธอ

มีอะไร หรือคะ ว่ามาได้
ว่าออกไป อย่าให้ ฉันรอเก้อ
ยังไม่เปลี่ยน เสื้อผ้า มานะเธอ
มีอะไร นะเออ รีบว่ามา

พรุ่งนี้คุณ พอว่าง อยู่บ้างไหม
อยากชวนไป เดินเล่น เป็นหนักหนา
กี่โมงหล่ะ เธอนั้น พลันตอบมา
ผมก็ว่า ห้าโมง คงออกไป

ขอโทษนะ ไปไม่ได้ ไม่ว่างค่ะ
แล้วผมจะ ได้เจอ เธอวันไหน
อยากเห็นหน้า ยอดยา แทบขาดใจ
แล้ววันใหม่ ค่อยนัด กันอีกที

วางหูไป ใจมัน ก็พลันแป้ว
หรือจะแห้ว อีกแล้ว กันละนี่
เดินหงอยเหงา กลับหอ รอพรุ่งนี้
จะขอโทร อีกที นี่ละกัน

ฉับพลันนั้น มือถือ ก็ดังขึ้น
ผมรีบฟื้น ความเหงา เศร้าเปลี่ยนผัน
เอ๊ะนี่เบอร์ แฟนเก่า เศร้าอีกพลัน
เธอบอกว่า ขอโทษกัน ที่จากลา

ขอโทษนะ เด่นจ๋า ขอโทษแล้ว
เสียงเจื้อยแจ้ว พร่ำขอโทษ อย่าโกรธหนา
ผมตะคอก ออกไป ไม่ต้องมา
เพราะมันเจ็บ เกินกว่า จะหวนคืน

พูดจบแล้ว นึกเสียใจ เมื่อได้คิด
เราไม่น่า ทำผิด คิดฝ่าฝืน
ใจยังรัก เธอนั้น ทุกวันคืน
กลับมาต้อง สะอื้น ทุกคืนไป...				
12 พฤษภาคม 2547 12:49 น.

จอมซ่าส์..พาหลีสาว

พิกุลทอง

มาจะกล่าวบทไป..
ถึงวิธี เป็นใหญ่ ในใจสาว
หลังซัมเมอร์ ที่มีรัก อีกสักคราว
จากการชน ก้นสาว ที่กล่าวไป

ขอโทษครับ พูดไป ด้วยใจรัก
แล้วสลัก สายตา อันหวานใส
เกาหัวหน่อย เด๋อด๋า ไม่ว่าใคร
เด๋อเข้าไว้ ยิ่งน่ารัก ปักใจกัน

แล้วสังเกต รอบกายเธอ เจอใครบ้าง
เผื่อนวลนาง มากับแฟน เป็นแม่นมั่น
เมื่อพบว่า มาคนเดียว เสียวใจพลัน
ยิ้มให้เธอ อีกละกัน แก้เขินอาย

มาคนเดียว เหรอครับ ขอทราบหน่อย
หรือมารอ น้องน้อย ที่ห่างหาย
ช่วยไหมครับ ตามหาน้อง ต้องสบาย
นะเธอนะ โฉมฉาย ไม่ต้องกลัว

หลังจากสร้าง สัมพันธ์ กันพักใหญ่
ก็ขอเบอร์ เธอไว้ สิทูนหัว
เบอร์รองเท้า หรือไร ไม่นะตัว
เราอย่ามัว เล่นลิ้น ปลิ้นปล้อนกัน

ผมก็ตอบ ไปว่า เบอร์เธอสิ
ชิชะชิ บังอาจ เด๋วตบหัน
ทำได้เพียง แค่คิด  ไปละกัน
อย่าด่วนปล่อย คำนั้น ออกไปเชียว

ไม่ต้องอ้อน วอนเว้า เหมือนอยากได้
ทำตัวตาม สบาย ไม่ไหลเชี่ยว
ยิ้มอีกครั้ง ยิ้มเข้าไว้ ยิ้มลูกเดียว
อย่าทำเสี่ยว ปล่อยฮา บ้าออกไป

ผมชื่อเด่น เป็นคนดี มีความสุข
แล้วคุณหล่ะ ปุ๊กลุ้ก ชื่อไฉน
บ้านอยู่ย่าน บางบัวทอง หรือว่าไร
ขอตามไป ส่งนะ ไม่ว่ากัน

ส่งเธอถึง รั้วบ้าน สะพานทอด
อยากจะกอด โฉมตรู อยู่คู่ขวัญ 
แต่ทำได้ เพียงบอกว่า แล้วเจอกัน
สัมทับว่า เบอร์โทรนั้น ไม่ได้เลย

เธอก็เขียน เบอร์ให้ ไม่ว่าด้วย
แหมคนสวย ใจดี ไม่มีเฉย
ขอบคุณครับ ขอบคุณมาก ฝากไปเลย
เดี๋ยวโทรหา ตามเคย นะครับคุณ

สำเร็จแล้ว ขั้นแรก ขอเบอร์ได้
ขั้นต่อไป ใช้ความดี เป็นที่หนุน
ไม่รู้แห้ว อีกหรือเปล่า นะพวกคุณ
ช่วยรอลุ้น ผมนะ อย่าว่าเลย

แฮ่ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพิกุลทอง
Lovings  พิกุลทอง เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพิกุลทอง
Lovings  พิกุลทอง เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพิกุลทอง
Lovings  พิกุลทอง เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงพิกุลทอง