..การรอคอย..

**พาฝัน**

       การรอคอย...จะมีใครซักกี่คนนะที่ชอบคำคำนี้...สำหรับฉัน..มันเป็นสิ่งที่ฉันเกลียดที่สุด..แต่ก็อย่างว่าอ่ะน้า..ยิ่งเกลียดก็มักจะยิ่งเจอ..และคนที่พามันเข้ามาทำความรู้จักกับชีวิตฉันก็คือ..เขา...
...เมื่อก่อนฉันอยู่ได้แม้วันที่ไม่ได้ยินเสียงเขา
...เมื่อก่อนฉันไม่เหงา..แม้ไม่มีเขาคอยเคียงใกล้
...เมื่อก่อนฉันหัวเราะคนเดียว..ทั้งที่ยังไม่ได้เปิดรับเขาเข้าสู่หัวใจ
...เมื่อก่อน..ไม่หวั่นไหว..แม้เขาจะเงียบจะหายไป..กับใครก็ตาม..
      แต่เดี๋ยวนี้ล่ะ..แค่เขาไม่โทร.มาหาอาทิตย์เดียว..ฉันก็แทบจะบ้าตายอยู่แล้ว..แต่ไม่หรอกนะ..ฉันไม่เคยแสดงออกให้เขารู้หรอกว่าฉันต้องการเขามากแค่ไหน..ฉันไม่บอกว่าฉันแคร์..ไม่ดูแล..ไม่ใส่ใจ..แล้วนี่ใช่ไหมผลกรรมที่มันตามฉันมา...เขา..เงียบหายไปจากชีวิตฉันมาเกือบเดือนแล้ว...ไม่ได้ยินแม้แต่เสียงเรียกของโทรศัพท์ที่มาจากเขา..บ่อยครั้งที่ฉันคิดจะโทร.ไปหาเขาก่อน..แต่ความขลาดก็มักจะเอาชนะความคิดของฉันได้เสมอ..ฉันจึงได้แต่รอ...รอ..รอแล้วก็รออยู่อย่างนี้
...ทำได้แค่รอเพียงอย่างเดียว...
..หัวใจฉันมันเริ่มเหี่ยวแล้วรู้ไหม..
..เธอไม่รักกันแล้ว..หรืออย่างไร
..บอกคำเดียว..ยังรักไหม..อยากรู้จริง-จริง..
       ฉันหวังนะ..ว่าคำตอบที่ฉันได้รับ..คือคำว่าเขายังรักฉันอยู่..แต่...เมื่อไหร่ฉันถึงจะได้ยินมันล่ะ..ในเมื่อเขา...ไม่ติดต่อมาเลย..พวกคุณคงคิดสินะ..ว่าถ้าอยากคุยขนาดนั้น..ทำไมไม่เป็นฝ่ายโทร.ไปเองซะเลย..ก็ฉันบอกคุณแล้วไงคะ..ว่าความขลาดของฉันมีมาก..และที่สำคัญ..ฉันอยากให้เขาเป็นฝ่ายโทร.มามากกว่า...มันมีความหมายมากกว่ากันเยอะเลยค่ะ..พวกคุณๆคงคิดอีกสินะคะว่า..เขาก็อาจจะคิดเหมือนฉัน..ที่จะให้อีกฝ่ายโทร.มาก่อน..ฉันไม่รู้หรอกนะคะว่าเขาคิดยังไง..พูดไปแล้วอาจเหมือนฉันเห็นแก่ตัว..แต่..ไม่รู้สิคะมันอธิบายไม่ถูกอ้ะ..คงมีซักคนนะคะที่เข้าใจฉัน....
...จะมีไหม..สักคนที่เข้าใจ..
...กับการรอคอยเรื่อยไป..อยู่อย่างนี้
...จะรู้ไหม..ว่ามันปวดร้าวทรมาน..สิ้นดี..
...หวังเพียงเวลานี้..เธอคนดีคงเข้าใจ..