25 กรกฎาคม 2550 20:44 น.
**พาฝัน**
..เส้นทางที่ผ่านกันมา
มีทั้งน้ำตาและหัวเราะ
คงนานเกินคำว่าพอเหมาะ
ทั้งที่ไม่ได้ทะเลาะแต่เธอก็ลา
..เส้นทางที่ผ่านกันไป
เพียงฉันใช่ไหมที่ยังใฝ่หา
ปวดปร่าเหลือเกินจากลา
แอบรินน้ำตาในห้องหัวใจ
..เส้นทางที่ผ่านพ้น
เรื่องคนสองคนก็จางหาย
แค่สายลมเบา-เบาพัดผ่านไป
หอบเอาใจเธอไกลกันเหลือเกิน
..เส้นทางที่ผ่านเลย
เธอจึงเฉยเมยและห่างเหิน
มือสองข้างที่เคยเคียงกันเดิน
เหลือเพียงหมางเมินไม่ไยดี
เส้นทางที่จบไป..
ทิ้งรอยไว้ในใจคน-คนนี้
ยังคิดถึงเธอเหลือเกิน..คน-ไม่-ดี
บอกฉันสักที...รักนี้จบด้วยเหตุใด..
5 กรกฎาคม 2550 14:11 น.
**พาฝัน**
...ขังตัวเอง..ในกล่อง..ใบใหญ่
น้ำตารินไหล...จนใจ...อ่อนล้า
เธอจากไปแล้ว..ไกลเหลือเกิน..ไกลตา
สุดปลายใจเกินเอื้อมคว้า..สุดปลายมือ
...ได้เพียงนั่งมองเธอลอยห่าง
สัมผัสความอ้างว้างที่ต้องแบกถือ
หมดแรงหมดกำลังจะรั้งยื้อ
กอดตัวเองด้วยสองมือที่สั่นเทา
...น้ำตาไหลลงมาอาบแก้ม
ความรักแรกแย้มแถมความงี่เง่า
คว้าเท่าไหร่ไขว่เท่าใดก็สูญเปล่า
เหลือเพียงความปวดร้าวเท่าทวี
3 กรกฎาคม 2550 15:11 น.
**พาฝัน**
...ในกล่องความทรงจำ
กับเรื่องราวซ้ำ-ซ้ำของเธอกับฉัน
ทุกวันที่เคยมีกัน...
ตอกย้ำให้วันทุกวัน..ยิ่งเดียวดาย
...เห็นหลังเธอจากไปไกล
เรื่อง-เรา-..ทิ้งไว้ให้หมดความหมาย
สายฝนโปรย..สายลมพัด..กระจัดกระจาย
เหมือนเป็นฝันร้าย..ซ้ำมาซ้ำไป
...ที่เดิมตรงนี้
ทุกทุกนาทีช่างไร้ความหมาย
บทความซึ้งซึ้ง บทเพลงซ้ำซ้ำ...จะย้ำเพื่อใคร
ไม่มีแล้วอีกต่อไป...คนคุ้นเคย..