4 กุมภาพันธ์ 2548 18:39 น.

เสียง..ความรัก

...ถ้าความรักคือความเงียบงัน
หัวใจของฉันคงไม่หวั่นไหว
เพียงเหงาเล็กๆ..อีกซักพักก็คงผ่านพ้นไป
เพราะยังไงยังไง-ยังมีหัวใจในความเงียบงัน
...ถ้าความรักเหมือนเสียงหนวกหู
มันคงแย่อยู่..ถ้าเป็นอย่างนั้น
วุ่นวายไปหมด..ไม่ยอมรับฟังอะไรกัน
ไม่เคยรับรู้ว่าใจเธอและฉัน..แท้จริงนั้นเป็นอย่างไร..
...ฉันยอม..ฉันยอมเหงา
เพราะอย่างน้อยยังมีเงาของกันใช่ไหม
นั่งนิ่งๆเงียบๆ..เรียบเรียงคำพูดของหัวใจ
ดีกว่าต่างคนต่างโวยวาย...แล้วสุดท้าย..
....ไม่เคยได้ยินเสียงหัวใจของกันและกัน....