29 มกราคม 2548 19:42 น.
**พาฝัน**
...ฉันเหงา..ไม่มีใคร
ไออุ่นเป็นเช่นไร..เสียงหัวใจเรียกร้องหา
กอดตัวเองเพียงลำพัง..ในทุกภวังค์ที่ผ่านมา
จนสองแขนเริ่มอ่อนล้า..อยากมีสักคนที่รักเรามากกว่า..มากอดใจ
...เสียงเพลง..คอยเป็นเพื่อน
ความหวังช่างลางเลือน..จะมีใครเหมือนกับฉันไหม
ขอสักคนอยู่เคียงข้าง..ร่วมการเดินทางของหัวใจ
มีเพียงเงาของใบไม้ไหว..ไม่เคยมีใครคอยปลอบโยน
....ทดท้อ..และถดถอย
เมื่อความเหงาหงอย..มาเฝ้าคอยเหมือนคราวก่อนโน้น
ไม่อยากอยู่คนเดียว..มีใครบ้างไหม..แค่ใครสักคน
ที่จะมาฝ่าแดดและลมฝน..คอยสู้ทนไปพร้อมกัน...
----------------------------------------------------------------------
15 มกราคม 2548 10:37 น.
**พาฝัน**
..สอบเสร็จเราเบาใจ
ยกเขาใหญ่ออกจากอก
ฟังผลน้ำตาตก
เหงื่อแตกซ่กแก้ตามกรรม
...ฟิสิกส์-คณิตศาสตร์
เราหมายมาดไม่ตกซ้ำ
ซวยแท้กรรมหนอกรรม
อาจารย์ย้ำ..แก้ด้วยเธอ
..ยังอีก..ยังไม่หมด
ยังต้องชดใช้ความเซ่อ
เคมี-ชีวะเออ
เลิกเรียนเธอ..มาเจอครู
...อังกฤษ-ภาษาไทย
เตรียมใจไว้นะแม่หนู
โอ้..พลีสส..ไอ..มีส..ยู
โอ้..คุณครูหนูขอผ่าน
...สังคมและพระพุทธ
ต้องรีบมุดตอนจารย์ขาน
แอบหวังยิ้มหน้าบาน
แต่ไม่ผ่านมันอยู่ดี
...ชีวิตคงจบเห่
โอ๊..โอ๊..เย่..เป็นเช่นนี้
โอ้เรา..เศร้าเต็มที
เป็นอย่างนี้ก็เพราะใคร ???
เพราะตัวเองอ่ะดิ..ถามด๊ายยย