31 มีนาคม 2547 17:30 น.
**พาฝัน**
...ยังเหมือนเดิมอยู่ใช่ไหม
เธอยังไม่เปลี่ยนใจใช่หรือเปล่า
ขอเธอชวยขานไขในเรื่องราว
อย่าให้ฉันต้องปวดร้าว..กับความคิดของตัวเอง
...รู้มั๊ย..เมื่อเธอห่างหาย
คนร่าเริงกลับกลาย...เป็นคนใจเคว้ง
มองรอบตัว..มีแต่ความวังเวง
ถามใจตัวเอง..เธอเปลี่ยนไปรึยัง...
...ฉันจะรอฟังคำตอบ
จะได้รู้หากรักที่เธอมอบมันพลาดพลั้ง
จะได้รู้..หากรักของเธอหมดพลัง
จะได้รู้ว่าความหวัง..สิ้นสุดลงเมื่อใด
...แต่หากเธอยังมีรัก
ช่วยย้ำซ้ำหนัก-หนัก..จะได้ไหม
ช่วยบอกมาทีนะ..ฉันจะได้มีความมั่นใจ
บอกว่ารักอีกครั้งได้มั๊ย..เผื่อหัวใจจะรู้สึกดีขึ้นมา...
31 มีนาคม 2547 17:15 น.
**พาฝัน**
...นี่ๆเค้ารักตัวเองเหมือนเดิมนะ
แล้วตัวเองล่ะ..ยังรักเค้าอยู่บ้างมั๊ย..
ถ้ายังรัก..แล้วไมไม่รู้จัก..โทรมานะ..ทำไม??
ทิ้ง-ทิ้ง..ให้เหงาใจ.. รู้บ้างมั๊ยคิดถึงแทบตาย..
...เงียบ-เงียบ..ไปอย่างนี้
รู้บ้างสิ..คนเค้าเป็นห่วงมากแค่ไหน
รออยู่นะ..โทรมาบ้างไม่ได้รึยังไง
รอจนหัวใจ..ร้องว่าไม่ไหว..เลิกรอซะที
...รอจนร่างกายประท้วง
รอจนง่วง..เพราะห่วงตัวเองนะนี่
แต่ตัวเธอเอง..คงไม่มีเวลาโทรมาซะที
รอจนใจดวงนี้...เริ่มมีน้ำตา
...รอไป-รอมาเริ่มฟุ้งซ่าน
เอาน่ะ..อีกไม่นาน..เธอคงกลับมาหา
แล้วจะรู้บ้างมั๊ย..ว่ามีใครคิดถึงตัวเองทุกเวลา
ขอให้รู้ซะทีเหอะน่า..จะได้โทรมาหาซักที
...ทิ้งเค้าอย่างงี้ไม่ได้นะ
ไหนว่าคิดถึงเค้าทุกวันไงล่ะ..ทำไมทำอย่างงี้
ตัวเองบอกว่า..ห่วงเค้าที่สุดในปฐพี
แต่ไหงตัวเธอคนดี..รังแกใจฉันคนนี้ซะเอง...
30 มีนาคม 2547 15:07 น.
**พาฝัน**
...เม็ดเหงื่อหยด ติ๋ง-ติ๋ง
ร้อนจริง-จริงนะวันเนี๊ยะ
เห็นแดดแล้วแสนเพลีย
แขนอ่อนเปลี้ย..เลยอู้งาน
...นั่งหลบในห้องแอร์
กะนอนแช่..แน๊!!ฝันหวาน
แต่หลบได้ไม่นาน
ใจต้องการ..อยากเขียนกลอน
...ออกมานั่งหน้าคอม
นั่งหลังค่อม..แขนพิงหมอน
โอ๊ย..ร้อน ร้อน ร้อน ร้อน
อยากจะนอนในตู้เย็น
...หลับตา..แล้วนึกภาพ
ค่อยขยับ..ไร้คนเห็น
แล้วแง้มเปิดตู้เย็น
ขนแล้วเข็นของออกไป
...อะฮ้า...พอตู้ว่าง
ค่อยๆย่าง..เข้าไปใหม่
ผ้าห่มขนเข้าไป
นอนกอดไซร้ในตู้เย็น
...คงเย็นดีพิลึก
พอนึกนึก..เกิดภาพเห็น
คงอยู่ได้ยากเย็น
ไม่อยากเป็นหมูแช่แข็ง..!!!!!
30 มีนาคม 2547 11:10 น.
**พาฝัน**
...เป็นผู้หญิงอารมณ์ปรวนแปร
บางครั้งยังงอแง..เอาแน่เอานอนไม่ค่อยได้
ขี้หึง..ขี้งอน..ขี้อ้อน..เอาแต่ใจ
ดื้อ..ซน..วุ่นวาย..อารมณ์ร้ายเป็นบางที
...ปกติแล้วก็ยิ้มได้ทั้งวัน
นั่นแหละคือฉัน..หัวเราะทั้งวันได้อย่างงี้
เดินไป..ยิ้มไป..คนว่าฉันบ้าก้อยังมี
ร่าเริง..แถมปัญญาอ่อนสิ้นดี..โอ้วว..นี่..ผู้หญิงอะไร???
...แต่ถ้าใครมาทำให้หงุดหงิด
แทบไล่ขวิดระยะประชิดเลยล่ะรู้ไหม
ไม่ถึงชั่วโมงก็ลืมโกรธทุกครั้งไป
เอ๊ะ!!ตกลงเอาไง..ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน
...ความติงต๊องเพื่อนยกย่องฉันที่หนึ่ง (( จะดีใจดีมั๊ยเนี่ย?))
พอหน้าบึ้งเพื่อนซึ้ง ผี หรือ ฉัน
พอหัวเราะเพื่อนบอกไม่รู้จักกัน (( แบบว่าหยุดหัวเราะไม่ได้อ่ะค่ะ))
พอลอกงานเพื่อนอ่านไม่ออกซักคน (( โถ่!! ลายมือหนูน่ะสุดยอดด 55+))
...ฉันหูเบา..คนเมาฉันยังเชื่อ
ฉันล่ะเบื่อ..ที่ฉันเชื่อซะทุกหน (( ขนาดไม่น่าเชื่อก้อยังอุตส่าห์เชื่อ เฮ้ออ!!))
แม่บอกว่าฉันซุ่มซ่ามกว่าทุกคน
ความอดทนแม่บอกไม่ค่อยมี
...แม่บอกอีกว่าอารมณ์ฉันอ่อนไหว
สะเทือนใจก็ร้องไห้ลูกคนนี้
ในที่สุดแม่ก็ชม เป็นเด็กดี- (( ฮู้เร่!! เรามีข้อดีแล้ววว))
สุดๆนี่..ลูกคนนี้ขี้น้อยใจ (( อ้าวว...ตะกี้ยังชมอยู่เลย..))
...นิสัยฉันพูดตรงนี้คงไม่หมด
แหม..มันส์หยด...กลอนสด..กดแล้วไหล (( กดแป้นพิมพ์ค่า))
เอาเป็นว่า..เดี๋ยวค่อยมาพล่ามต่อไป
วรรคสุดท้าย...บ๊ายยบาย...แล้วเจอกัน...(( 55+ จบงี้เฉยเลย ^^))
28 มีนาคม 2547 17:51 น.
**พาฝัน**
...ไม่มีอะไรหรอกนะ..แค่อยากบอกว่าคิดถึง
ก็ไม่รู้ว่าเธอจะซาบซึ้ง..ตราตรึง..อะไรไหม
แค่อยากพูดบางอย่าง..ที่ตรงใจ
รัก รัก รัก ได้ยินไหม..ฉันรักเธอ
...เอาล่ะ..ฉันพูดจบแล้ว
เธอจะทำไม่รู้เรื่องไม่รู้แนว...ได้เสมอ
ก็ฉันมันไม่ได้ต้องการอะไรจากเธอ
จะแกล้งทำไม่เคยพบเจอ..ก็แล้วแต่เธอละกัน
...ขอบใจนะ..ที่ฟังฉันพร่ามมาจนจบ
ต่อไปนี้คงไม่ได้พบแล้วล่ะ..เธอกับฉัน
ถูกใจเธอล่ะสิ..ไม่ต้องทนเหม็นหน้ากัน
ต่อไปเป็นเวลาของฉันที่ต้องทำใจ...