26 พฤศจิกายน 2546 17:57 น.
**พาฝัน**
...เซ็ง..เซ็ง..เซ็งที่สุดเลย
ก้อไม่เคยเซ็งอะไรขนาดนี้
ทำไมน้า...ทำไมเป็นอย่างงี้ซะทุกที
ดวงเราไม่ดี..หรือเป็นเพราะอะไร
...อยากไปดู..อยากไปเชียร์สุดที่รัก
คนอื่นเค้างานหนัก..ว่างซะที่ไหน
ไม่มีใครยอมไปส่ง..เลยเศร้าใจ
ผิดหวังมากมาย...ผิดหวังอย่างแรง....
26 พฤศจิกายน 2546 17:32 น.
**พาฝัน**
...เธอไม่ใช่...เจ้าชายในฝัน..
แต่ก็ทำให้ฉัน...หวั่นไหว...
เธอไม่ใช่...คนที่วาดหวังเอาไว้
แต่ก็ได้หัวใจ...ฉันไปครอง
...เธอเป็นแค่...คนที่ใจต้องการ
เมื่อพบพาน...หัวใจมันเรียกร้อง
ช่วยไม่ได้!..ก็สายตามันอยากมอง
ในสมอง..ก็ดันมีแต่เรื่องเธอ
..เธอเป็นแค่..คนที่ใจเรียกหา
ไม่มีค่า...มากมาย...อย่าเพิ่งเพ้อ..
ไม่สำคัญอะไรนักหรอกเธอ
แค่อยากเจอ..ทุกเวลาที่หายใจ
...ตั้งแต่เจอ...คิดถึงเธอแค่สองวัน
แค่วันฝนตก-ไม่ตกเท่านั้น...คิดถึงมากมายที่ไหน
อ่ะโด่!!ไม่เคยห่วง..ไม่เคยหวง..แคร์อะไร
ตอนเธอไม่สบาย..แค่กระวนกระวาย...แค่นั้นเอง...
..โถ่!! หวงเหิง..อะไรกัน
อย่าทำมารู้ใจฉัน...อย่าทำเป็นเก่ง
คนอะไร...ชอบเข้าข้างตัวเอง
โถ่!แค่นี้ทำเบ่ง..เค้าหวงตัวเองที่ไหนกัน
..อ้าวว...คราวนี้ว่าเราหึง
แค่หน้าบึ้ง...ไม่พอใจก้อเท่านั้น
ตอนที่เธอกับเขา...ใกล้-ใกล้..กัน
ก็แค่นั้น..ว่าฉันหึงเธอได้ไง
..ไม่เอาแล้ว...ไม่อยากจะพูดด้วย
คนห่วย-ห่วย..อย่างเธอน่ะ..ไปเลยไป..
เซ็งจริง-จริง..คนรู้ทันหัวใจ
คิดอะไร..ก็เดาใจถูกหมดเลย .......เชอะ!!!
26 พฤศจิกายน 2546 16:55 น.
**พาฝัน**
....ถึงเธอจะไม่ใช่คนแรก..ในหัวใจ
แต่รู้มั๊ย..รักที่ให้มันมากกว่า..
รู้ไว้เลยนะ..รักเธอมากกว่าคนที่ผ่านมา
เสียดาย..วัน-เวลา..ที่มองข้ามเธอ
...ยอมรับ...ใจฉันเคยมี.-..เขา..-
ที่เคยคิดว่าเป็นเงา...ของใจเสมอ..
เรื่องราวเริ่มเปลี่ยนไป...เมื่อใจฉันพบเธอ
วันนั้น..ฉันเริ่มเพ้อ..เปิดรับเธอเข้าหัวใจ..
...ยอมรับ..ฉันถูก..เขาทิ้งมา
ยอมรับว่า..เป็นหนึ่งเหตุผลที่ทำให้หวั่นไหว
แต่เหตุผลที่รักเธอ..หมดทั้งใจ
ก็ไม่รู้เพราะอะไร...ถึงรักเธอ
...ไม่ได้เลือก..คบเธอเพราะว่าเหงา
เรื่องของเรา..ไม่ได้เป็นเพราะพลั้งเผลอ
กว่าจะรู้ตัว..หัวใจก็ละเมอ..
ย้ำชัด-ชัดเลยเธอ... - -รักเธอ...เพราะรักเธอ...จริง-จริง..--
23 พฤศจิกายน 2546 12:37 น.
**พาฝัน**
...อยากสำคัญ..มากกว่าลูก กลม-กลม
แต่คงเป็นแค่ฝัน ลม-ลม..หรอกใช่ไหม
ในเมื่อเธอมีฟุตบอล..อยู่ข้างใน..เต็มหัวใจ
เหลือที่ไว้...ให้กัน..แค่นั้นเอง...
...เหมือนคนบ้า...ที่อิจฉาลูกฟุตบอล
ก้อมันงอน...เธอทำให้ฉันเคว้ง
แล้วเธอจะรู้..ถ้ามันเกิดกับตัวเอง
ถ้าฉันมัวแต่บ้าเพลง...ทิ้งเธอเคว้ง...จะว่าไง
...แค่บอลไม่พอ..ยังมีบาส
เล่นทุกวัน..ไม่มีขาด..อนาถไหม??
อ่ะ..วอลเลย์..วิ่ง..ตะกร้อ..เล่นเข้าไป
เล่นอะไรอีกมั๊ย..จะได้เป็นคนแกร่งแห่งปี..
...อิจฉา..กีฬาทุก-ทุกอย่าง
อยากให้เธอสนใจฉันบ้าง..ไม่ใช่บ้าบอลย่างนี้
เดี๋ยวลงทุนให้เธอเตะ..แทนบอล..ซะเลยนี่
เธอจะได้พอมี...เวลา..มาให้กัน
..รู้สึกเหมือน..ตัวเอง..มันโรคจิต
เผลอไปคิดอะไรขนาดนั้น
เฮ้อ!! คงได้เข้าศรีธัญญา...บ้างสักวัน
ใครจะไปกับฉัน....ยกมือมาา...^_____^
22 พฤศจิกายน 2546 14:35 น.
**พาฝัน**
...โอ้ว่า..อาจารย์ที่เคารพ
หนูสลบกับงานที่..ทุ่มให้
หันทางขวา..ดูข้างหน้า..แลทางซ้าย
จ้องไปที่ไหน...ไม่มีใครช่วยหนูเลย
...โอ้ว่า...อาจารย์ที่น่ารัก
หนูคิดหนัก..หัวทิ่ม..ไม่นั่งเฉย
โถ่!! ทำไมสั่งงานมั่วจังเลย
แล้วทำไม..ไร้คนเอ่ย...ถามอาจารย์
...โอ้ว่า...อาจารย์โปรดเมตตา
ส่งงานช้า..อย่าถึงกับประหาร
อาจารย์ด่า..ใจข้า..มันร้าวราน
วันอังคาร..เถอะนะ..อย่าเร่งเลย