19 เมษายน 2545 11:16 น.
**พาฝัน**
วันนี้เราใส่เสื้อขาวกระโปรงเทา
สวมรองเท้าสีดำที่ซื้อใหม่
รถรับส่งมารับเราออกไป....
จุดมุ่งหมาย...ที่เส้นชัยคือโรงเรียน
เย้!!ถึงแล้วเจอเพื่อนตั้งหลายคน
ทำเราจนหมดตังค์ตั้งหลายเหรียญ
เพื่อนพวกนี้ทำไมชอบมาเบียดเบียน
พวกมันกินจนเอียน....เรา..หมดตังค์
19 เมษายน 2545 11:16 น.
**พาฝัน**
เธอ...เป็นคนที่ทำให้ฉันคิดได้
เรื่องอะไรมากมายก้อคอยช่วย
แต่ฉันสิ ชอบทำให้เธอซวย
ขอโทษด้วย...ที่ทำให้หนักใจ........
19 เมษายน 2545 11:16 น.
**พาฝัน**
เคย...เป็นคนที่เธอรัก
เคย...รู้จักเคยโทร.หา
เคย...บอกฉันมีค่า
เคย...บอกลา.....แล้วจากไป.....
19 เมษายน 2545 11:16 น.
**พาฝัน**
มั่นใจนะ..ว่าเป็นเพื่อนฉันอยู่
แต่..เท่าที่ดูๆแล้ว มันไม่ใช่
ทำไมปากเธอ..ไม่ตรงกับใจ
แล้ว..ทำไมต้องหลอกกัน
เธอ..ไม่ชอบฉันใช่ไหม???
ไม่พอใจอะไร ขอให้บอกฉัน
ฉันจะได้คิดและปรับปรุงมัน
อย่า.นินทากัน.....ฉันเสียใจ
19 เมษายน 2545 11:02 น.
**พาฝัน**
เธอ...คือคนที่ไม่เคยเจอมาก่อน
เธอ...คอยสอนและให้กำลังใจ
เธอ...คอยห่วงไม่ให้เชื่อคนง่าย
เธอ...คือเพื่อนตายไม่ใช่เพื่อนกิน
เธอ...บอกว่าไม่เคยหลอกฉัน
อยาก...ให้คำๆนั้นมั่นคงเหมือนหิน
ความเชื่อใจ..คงไม่ติดปีกบิน
หาก..ว่าหินนั้นกร่อนลง..คงจบกัน....