26 มกราคม 2547 18:10 น.
**พาฝัน**
....ที่รักคะ..
ทำไมหน้ามุ่ยหยั่งงั้นล่ะ....ไม่น่ารักเลยรู้ไหม
บอกฉันสิ..บอกฉันว่าเธอนั้นเป็นอะไรไป
ฉันช่วยอะไรบ้างได้ไหม..อย่าเงียบเลย
...ไม่เอาน่า..อย่าปิดบัง
ให้ฉันได้รู้มั่ง..อย่าเอาแต่ทำเฉย
คิดอะไรอยู่..อยากรู้..บอกกันเลย
แค่เธอเอ่ย..สักคำจะไม่ย้ำซ้ำใจเธอ
...นัยย์ตา..ดูเศร้า-เศร้า
เห็นเธอเหงา.เล่นเอาฉันเพ้อ
อะไรนะ..ที่เกิดขึ้นกับเธอ
กับสิ่งที่พบเจอ..อะไรทำให้เธอต้องเสียใจ
...ดูก็รู้..ว่าเธอฝืนยิ้ม
เห็นแล้วทิ่มแทง..ทำฉันใจหาย
กลบเกลื่อนความรู้สึก..ในส่วนลึกในหัวใจ
..ไม่รู้จะช่วยยังไง..ขอให้รู้เอาไว้..ว่าฉันห่วงเธอจริง-จริง...
21 มกราคม 2547 21:23 น.
**พาฝัน**
...เธอรัก..ฉันน้อยลง...
.ตัวฉันคงไม่ได้คิดผิดไป..ใช่ไหม
จากสายตา..คำว่ารัก..มันหายไป
จากหัวใจ..สัมผัสได้ว่าเงียบงัน
...เธอคง..กำลังจะเบื่อ
บอกแต่แรกก็ไม่เชื่อ..ว่าเธอจะเบื่อคนอย่างฉัน
เห็นมั๊ย..เมื่อฉันรักเธอจริงๆ..เธอกลับมาทิ้ง..ได้ยังไงกัน
แล้วคนอย่างฉัน..มันจะไปเหลืออะไร
...ก็ให้ทั้งใจกับเธอไปแล้ว
เธอกลับให้กินแห้ว..มันคุ้มกันแล้วใช่ไหม
แล้วก้าวเข้ามา..ให้ฉันรักเธอแทบบ้า..ทำไม
เธอคงหัวเราะสะใจ..ฉันคงทำได้แค่เสียน้ำตา
...หรือเธอ..ได้เจอกับคนใหม่
เอางั้นก้อได้..ฉันไม่เรียกร้องให้เธอกลับคืนมาหา
เดินจากไปเถอะนะ..ถ้ารักจากเธอมันลวงตา
ไม่ต้องให้เรื่องมันค้างคา..แล้วแต่ว่าเธอจะเลือกใคร
...ถ้าเธอปล่อยให้รักครึ่งๆกลางๆ
อยากให้ได้รู้บ้าง..ว่าคนอย่างฉันเสียใจแค่ไหน
ถึงจะเจ็บ..ถ้าเธอจะจากไป
แต่จะอยู่เพื่ออะไร..หากหัวใจมันหมดไปตั้งนาน.....
16 มกราคม 2547 13:56 น.
**พาฝัน**
. . หลับให้สบายนะที่รัก..
ชาตินี้คงต้องหักห้ามใจไว้
ชาติหน้า..ค่อยมาพบกันใหม่
ห่วงหาอาลัย..ทำได้แค่นี้เอง
. . . หลับเถอะ..ขอเธอจงพักผ่อน
ใจรอน-รอน..ขาดเธอแล้วฉันเคว้ง
เพิ่งรู้ว่าการสูญเสียมันเป็นเช่นนี้เอง
หลับตาซะคนเก่ง..ฉันจะบรรเลงเพลงกล่อมเธอ
. . .วันก่อน..เคยวิ่งเล่นด้วยกัน
ก่อนนั้น..ฉันดุว่า..เธอเสมอ
แต่หากเธอลืมตาอีกครั้ง..จะไม่ว่าอีกเลยเธอ
ถึงเธอวุ่นวาย..ป้ำๆเป๋อๆ..ก็สนุกที่เธอเข้ามาคลอเคลีย
. . . วันนี้..คนดีนอนนิ่งเงียบ
ความราบเรียบ..รับรู้ว่าสูญเสีย
จากนี้ไป..ไม่มีเธอมาคลอเคลีย
ใจสั่นแสนอ่อนเพลีย..ไม่อยากเสีย..เสียเธอไป
. . . ตอนนี้..ฉันมาบอกลา
วันหน้า...พบเจอกันใหม่
...จากลา..ด้วยถ้อยคำ..แสนห่วงใย
หลับให้สบาย..คงไม่สาย..ถ้าจะบอก. .. - - -ฉันรักเธอ- -
---------------------------------------------------
. - ฝัน รัก พุด ดิ้งนะ . . หลับให้สบายเถอะ....-...
11 มกราคม 2547 12:30 น.
**พาฝัน**
...เธอเป็นแรงบันดาลใจ
ให้เก็บความหวั่นไหว..เรียงใส่ตัวอักษร
เธอสินะ...ทำให้ฉันเริ่มเขียนกลอน
เก็บเรื่องราววัน ก่อน-ก่อน..ใส่ลงในกลอน..เก็บไว้อีกนาน
...ไม่ใช่สิ..มันอาจไม่ใช่กลอน
พอกลับย้อน..อ่านกลอน..ที่เคยผ่าน
เหมือนเอาอะไรมาเรียง-เรียง ด้วยเวลาเพียงไม่นาน
ต้องขอโทษคนอ่าน..เพราะผลงานสุดทานทน
...กลอนอาจไม่เพราะ..เสนาะหู
พออ่านดู..เหมือนไม่เคยจะฝึกฝน
แค่อยากถ่ายทอดเรื่องราวของคนหนึ่งคน
จึงไม่ได้สน..ฝึกฝน..อะไรมากมาย
...ขอโทษ..เพราะยิ่งเขียน..ก็ยิ่งเพี้ยน
เหมือนไม่ได้เรียนภาษาไทย..มาใช่ไหม
อาจดูขัดหูขัดตา..ผู้หลักผู้ใหญ่
คงต้องขออภัย..จากใจจริง...
11 มกราคม 2547 12:01 น.
**พาฝัน**
...ขอเธอเชื่อใจในตัวฉัน
ว่าไม่มีวัน..จะปันใจให้คนไหน
รักที่สุด..ยังเป็นเธอเสมอไป
นานเท่าไหร่..ทั้งใจเป็นของเธอ
...ไม่ว่าใคร..จะผ่านเข้ามา
ในสายตา..รู้ไว้ว่า..ไม่พลั้งเผลอ
ถึงเขาจะเข้ามา..รู้ไว้ว่าฉันมีแต่เธอ
มั่นคงเสมอ..ขอเธอจงเชื่อใจ
...และฉันจะเชื่อใจเธอ
เชื่อมั่นเสมอ..ว่าเธอไม่ไปไหน
ถึงเขาจะใกล้เธอกว่า..ก็ไม่เป็นไร
เอาใจเราผูกกันไว้..ก้าวข้ามไป..พร้อม-พร้อมกัน
...ไม่รู้อะไรกันนะตอนนี้
ทำไมต้องมีคนมาเกี่ยวด้วยนี่..เรื่องเธอกับฉัน
แต่ก้อมั่นใจ..ว่าเราจะมีกันและกัน
ขอเธออย่าไหวหวั่น..ขอฉันได้มั่นใจ..