4 เมษายน 2547 17:08 น.
**พาฝัน**
...หากเธอรู้ว่าตอนนี้..ฉันมีน้ำตา
และอ่อนล้า...โรยราอยู่อย่างนี้
เธอจะยังห่วงใย..สงสารกันอยู่ไหมคะคนดี
น้ำเสียงที่เคยมี..ปลอบใจกันทุกที..หายไปรึยัง...
...อยากให้รู้ว่าฉันเงียบเหงามากเพียงไหน
ใครจะคอยอยู่ใกล้-ใกล้...ตรงนี่มั่ง
เธอรู้แล้ว..จะมาไหม??...อยากรู้จัง
เพลงที่เคยฟัง..เธอจะยังร้องให้ฉัน...อีกรึเปล่าเธอ...
...หากเธอรู้..ว่าเธอทำฉันเจ็บ
ต้องทนเก็บ..น้ำตา..ความพร่ำเพ้อ
เธอจะมา..ดูแลใจ..บ้างมั๊ยเธอ
จะกลับมาเช็ดน้ำตาของคนเซ่อ...ที่รักเธอมั๊ยคนดี
...ถ้าเธอรู้..ว่าฉันยังอ่อนแอ
ต้องการแค่มีเธออยู่ตรงนี้
เธอจะเป็นห่วงมั๊ย...อยากรู้จังคนดี
อยากรู้ว่าฉันคนนี้...ยังมีค่าในสายตาของคนดี..อยู่เท่าไร...
4 เมษายน 2547 16:04 น.
**พาฝัน**
...เมื่อไหร่..หัวใจจะเลิกรัก
ฉันอยากพัก..พักใจไว้สักหน
แม้วันนี้..ผิดหวังยังจำทน
เพราะรักล้น..จึงยอมทนเพื่อรอเธอ
...บอกตัวเอง..สักวันต้องเลิกรอ
อยากจะขอ..หยุดไว้ยามใจเผลอ
ต้องอยู่ได้แม้ใจไม่มีเธอ
อย่าพบเจอต้องลืมเธอลืมให้ลง
...อยากจะขอให้ใจช่วยหยุดรัก
รักมากนักจะเจ็บหนักยามใจหลง
อยากจะลด ละ เลิก ความซื่อตรง (( ยังกะบุหรี่แน่ะ ))
ขอโปรดจง..ลืมให้ลงเถอะหัวใจ
...ไม่..ฉันไม่อยากรักเธอแล้ว
บอกแน่แน่ว..จะก้าวไปเพื่อวันใหม่
แต่เดี๋ยวเดียว..ก็หันหลังมองหาใจ
เพราะยังไง..ภาพในใจก็ยังเป็นเธอ....
3 เมษายน 2547 14:00 น.
**พาฝัน**
...เค้าบอกกินช็อคแล้ตแล้วจะอารมณ์ดี
นั่งกัดกี่ที-กี่ที..ก็ยังอารมณ์ร้าย
กิน-กิน-กิน..เอ้า..กินกินให้ตาย
ยังไม่วาย..หงุดหงิดยิ่งกว่าเดิม
...สงสัย..คงกินน้อยไปมั๊ง
ว่าแล้วนั่ง..ปักหลัก..กินไปเพิ่ม
กินเข้าไป..เผื่ออะไรอะไรจะดียิ่งกว่าเดิม
กินจนเริ่ม..อิ่มจัง..กินตั้งนาน
...พอรู้ผลสุดทน..อารมณ์เสีย
อะไรเนี่ย..กินช็อคแล้ตแทนอาหาร
กินทั้งวัน...สุดท้ายนั้นล่อพุงบาน
น้ำหนักช้านน..!! ขึ้นวันเดียว..3..กิโล...!!
3 เมษายน 2547 13:37 น.
**พาฝัน**
...ไม่รู้ว่าจะทนได้นานสักเท่าไหร่
ตราบที่หัวใจฉันยังเรียกร้องหา
ตราบนั้น...ฉันจะรอเธอไม่เว้นซักเวลา
แต่หากว่า..ฉันบอกลา..คือเกินทน
...ทุกวันนี้ที่ฉันยังรออยู่
อยากให้รู้..เพราะว่ารักคือเหตุผล
นี่คือความไว้ใจจากผู้หญิงเพียงหนึ่งคน
แม้วันนี้จะสับสน..ก็ยอมทนเพื่อคนของใจ
...จะรอ..และรอ..อยู่อย่างนี้
รอจนกว่าศรัทธาที่มี..จะเหือดหาย
ศรัทธารัก..ที่ยังมีไม่เสื่อมคลาย
อย่าให้มันต้องจางหาย..และมลายไปกับเวลา
...จะถักทอความผูกพันให้มั่นคง
เผื่อเธอจะซื่อตรงและเห็นค่า
สานสายใย..ที่ร่วมผ่านกาลเวลา
ไว้รอเธอกลับมาดูแลใจ...
2 เมษายน 2547 17:34 น.
**พาฝัน**
.......เซ็งกับชีวิต
ทำไมต้องถูกลิขิตให้เป็นอย่างงี้
อะไร อะไร ก็ดูไม่ถูกใจซักกะที
เอ๊ะ!! ทำไมพาลอย่างนี้นะตัวเรา..
...เบื่อทุกสิ่ง เบื่อทุกอย่าง
อยู่ว่างๆก็คิดถึงแค่ตัวเขา
แต่เขาสิ..ไม่สักนิดไม่คิดถึงเรา
ทิ้ง..ทิ้ง..ให้เหงาเหงา..ไม่เคยเข้าใจกันเลย
...อะไรก็ขวางหูขวางตา
ดูแล้วเหมือนคนบ้า..ไม่ยอมอยู่เฉยๆ
ป้วนเปี้ยนอยู่แถวโทรศัพท์..พอดังปั๊บก็รับเลย
อ้าวว...โถ่เอ๊ยย!! ก็ไม่เคยเป็นเสียงเธอ
...เดินไปก็เดินมา
ตาจ้องดูเวลาเสมอๆ
4 ทุ่มเท่านั้นนะ..ฉันจะเลิกรอแล้วเธอ
ได้แต่ร้องเฮ้อ!!...เที่ยงคืนแล้วเธอก็ยังไม่โทร
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟ**พาฝัน**
หน้าส่วนตัว
719
