12 เมษายน 2547 17:18 น.
**พาฝัน**
...เจ็บ..เหลือเกินหัวใจ
มันแสนอ่อนไหว..ภาพเธอกับใครที่บังเอิญไปเห็น
กลืนน้ำตา..ข่มใจด้วยความยากเย็น
ต้องหลบต้องเร้น..ไม่อยากให้ใครเห็นว่ามีน้ำตา
...ใจหวิว-หวิว..เศร้าพิลึก
ซ้ำต้องกลบความรู้สึก..ไม่อยากให้ใครค้นหา
หมดแล้วใช่ไหม..ใจที่เธอเคยให้กันมา
หยุดนะ..น้ำตา..อย่าไหลออกมาเก็บไว้ข้างใน
...เจ็บ..ค้างมาถึงวันนี้
เวลาแต่ละนาที..ไม่ได้ทำให้ความเศร้านั้นจางหาย
เสียใจกับสิ่งที่เห็น..เกลียดในสิ่งที่เป็น..มากมาย...
ก็แค่ผู้ชายใจร้าย..จะไปแคร์อะไร
...เขาเองก็แสดงออกเต็มที่
ว่าความรู้สึกที่เคยมี...มันเหือดหาย
ทั้งสายตา..ที่ฉันเห็นว่ามีค่าสุดบรรยาย
ก็ยังหมดความหมาย..ไม่เหลืออะไรในแววตาเธอ..
...หากฉันยังพอมีค่าอยู่บ้าง
โปรดอย่าทิ้งให้อ้างว้าง..อย่าปล่อยให้ฉันเพ้อ
หากหมดรัก..ขอเถอะนะบอกมาตรง-ตรงเลยเธอ
อย่าปล่อยให้ฉันเผลอ..เข้าข้างใจตัวเอง...
7 เมษายน 2547 16:52 น.
**พาฝัน**
...กลายเป็นคนเย็นชา
ไม่รู้สึกรู้สาอะไรทั้งนั้น
ไม่หัวเราะไม่ยิ้มแย้มแทบทั้งวัน
เหมือนไม่ใช่ฉัน..นี่มันเกิดอะไร
...เศร้า..ก็เศร้านิดหน่อย
พูดค่อยค่อย...เมื่อก่อนทำเป็นที่ไหน
ไม่แสดงออก..แม้เพื่อนบอกเรื่องดีใจ
เก็บกดเอาไว้..พูดมาได้แค่ดีจัง
...เพื่อนถาม..ทำไมแปลกๆ
พฤติกรรมเธอดูแตก..ต่างไปมั๊ง
ไม่ดีใจเหรอ..เรื่องที่..พูดให้ฟัง
ก็บอกแล้วไงว่าดีจัง..ฉันดีใจ
...ฉันก็ยังไม่รู้เลยนะ
ว่าเย็นชา..อย่างนี้น่ะตั้งแต่เมื่อไหร่
เท่าที่รู้..ก็คงเป็นตอนคนที่ฉันรักมาก...มากจากไป
จากนั้นใจ..ก็ไม่รู้สึกอะไรเท่าไหร่เลย...
7 เมษายน 2547 15:46 น.
**พาฝัน**
...ชินชา...กับความผิดหวัง
แสนชิงชัง..กับความอ่อนไหว
รวดร้าว..กับความไว้ใจ
เสียน้ำตาให้..กับความภักดี
...รักเขา..มากมายเท่าไหร่
ผลสุดท้าย..ร้องไห้คนเดียวอย่างนี้
เขาแคร์ไหม??...ไหนล่ะความรักที่เขามี
อยู่ที่ไหนนะความหวังดี..ที่เขาเคยบอกว่ามี..มาให้กัน
...คำพูด..ที่ว่างเปล่า..
เป็นพาหะของความปวดร้าว..ก็เท่านั้น
ไม่มีเลย..ไม่มี..ความสำคัญ..
พูดไปให้เพ้อฝัน..ใจเขานั้นไม่คิดอะไร..
...คงเป็นฉัน..ที่คิดไปเอง
ทำเป็นเก่ง..มั่นใจในเขาอยู่ได้
แล้วเป็นไงล่ะ..เรื่องราวที่จบบทสุดท้าย...
คนที่พ่าย..แพ้รัก...สำลักใจ.....
6 เมษายน 2547 11:34 น.
**พาฝัน**
...วันนี้..ก็เหมือน16วันที่ผ่านมา
เธอยังไม่โทร.หา...คนใจล้ารอเสมอ
อยู่กับการกระทำเดิม-เดิม...คือรอเธอ
แม้ฉันจะรอเก้อ...แต่เพื่อเธอยังไงก็จะรอ
...วันนี้..ก็ไม่มีอะไรมากมาย
รอคนใจร้าย..กลับมาสานสัมพันธ์ต่อ
คุณเบื่อรึยังคะ??..ที่กลอนของฉันมีแต่คำว่ารอ
ถ้าคุณเป็นฉัน..จะร้องอ๋อ..ว่าทำไมต้องเขียนกลอนรอตั้ง 16 วัน
...ไม่รู้นะ..ว่าเขียนรอไปแล้วกี่บท
เขียนไปเผื่อมันจะลด..เวลารอที่อ่อนล้าของฉัน
ยุ่งอยู่กับโทรศัพท์พกมันติดตัวแทบทั้งวัน
ถ้าเป็นไปได้ฉัน..จะไม่วางมันลงเลย
...วันนี้ก็ไม่รู้จะเขียนอะไรดี
เวลาอย่างนี้..ฉันก็เขียนรอไปเฉย-เฉย
แค่อยากมาทักทาย..บนหน้าจอคอมฯที่คุ้นเคย
ตอนนี้เหงาจังเลย..อย่าเฉยเมย..คุยกับฉันที
...แล้วคุณเคยเป็นอย่างฉันมั๊ยคะ..
เหงาใช่มั๊ยล่ะ??..กับการรอไร้ที่จุดหมายอย่างนี้
ที่ต้องการก็แค่กำลังใจ ดี-ดี
ไม่รู้ว่าคุณจะมี..ให้กับฉันคนนี้บ้างได้ไหม ?
...ตอนนี้ขอจบก่อนแล้วกัน
ไว้ว่าง-ว่างฉันจะมาที่ตรงนี้ใหม่
ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้...ฉันดีใจ
ขออภัย..หากขัดใจ..รำคาญตา...
4 เมษายน 2547 20:58 น.
**พาฝัน**
...ไม่ได้เรียกร้องให้เธอกลับมาพบ
แค่ต้องการเสียงกระทบ..แก้วหูบ้าง
ก็เข้าใจ..เธอห่างไกลเพราะระยะทาง
แค่อยากได้ยินเสียงเธอบ้าง..ก็คนมันอ้างว้างเท่านั้นเอง
...ไม่อยากเรียกร้องอะไรมากมาย
เพราะเป็นคนง่าย-ง่าย..แต่รู้ไหมฉันใจเคว้ง
ข่มตาหลับ..ไปพร้อมกับคิดถึงเพลง
ที่เธอเคยบรรเลง..ให้คนเก่ง..ของเธอฝันดี
...แค่อยากรู้..เธอคิดถึงกันไหม
ห่าง-ห่างไป...มีบ้างมั๊ย.ใจห่วงฉันคนนี้
อยู่ไกลตา..รักที่ผ่านมา..ยังมีค่ามั๊ยคนดี
ขอเวลาซักนาที..กระซิบว่ารักฉันคนนี้..ไม่เปลี่ยนแปลง...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟ**พาฝัน**
หน้าส่วนตัว
725
